Τα παιδιά που ζουν με διαβήτη τύπου 1 χάνουν κατά μέσο όρο εννέα περισσότερες σχολικές συνεδρίες το χρόνο συγκριτικά με τα παιδιά χωρίς την πάθηση, σύμφωνα με μια νέα μελέτη του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ.

Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Diabetes Care, διαπίστωσε ότι τα παιδιά με διαβήτη τύπου 1 που έχουν τα πιο υγιή επίπεδα γλυκόζης στο αίμα χάνουν άλλες επτά συνεδρίες ετησίως, ενώ εκείνα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη διαχείριση του διαβήτη τους απουσιάζουν για 15 περισσότερες συνεδρίες το χρόνο.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ενώ πολλά παιδιά με διαβήτη εξακολουθούν να έχουν καλή απόδοση στην εκπαίδευσή τους τόσο στην ηλικία των 16 ετών όσο και στη συμμετοχή τους στο πανεπιστήμιο, εκείνα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες να διαχειριστούν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους έχουν χαμηλότερους βαθμούς. Επίσης, έχουν λιγότερο από τις μισές πιθανότητες να φοιτήσουν στο πανεπιστήμιο σε σχέση με παιδιά χωρίς διαβήτη τύπου 1.

Η μελέτη σε παιδιά με διαβήτη τύπου 1

Η έρευνα της ομάδας – μια ποσοτική μελέτη που χρησιμοποίησε δεδομένα από μαθητές (ηλικίας 6-18 ετών) στην Ουαλία μεταξύ 2009 και 2016 – έλαβε επίσης υπόψη παράγοντες όπως η κοινωνικοοικονομική κατάσταση ενός παιδιού, η στέρηση της γειτονιάς, το φύλο και η ηλικία.

Σύμφωνα με το Medical Xpress, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτά τα προσωπικά και οικογενειακά χαρακτηριστικά είναι πιθανό να σχετίζονται με την αποτελεσματική αυτοδιαχείριση του διαβήτη και με τη σειρά τους να έχουν επίδραση στο μορφωτικό επίπεδο.

“Η έρευνά μας δείχνει ότι τα παιδιά που ζουν με διαβήτη τύπου 1 αντιμετωπίζουν πολλές πρόσθετες προκλήσεις στο σχολείο, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων απουσιών”, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Δρ. Robert French, ανώτερος ερευνητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ. “Τα παιδιά που ζουν με διαβήτη και διαχειρίζονται την πάθηση επιτυγχάνουν τους ίδιους βαθμούς στην ηλικία των 16 ετών με τους συνομηλίκους τους χωρίς διαβήτη. Επίσης, έχουν εξίσου πιθανότητες να προχωρήσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό είναι αξιοσημείωτο, δεδομένου ότι χάνουν περισσότερες σχολικές συνεδρίες από εκείνα χωρίς διαβήτη”, σημείωσε και πρόσθεσε:

“Εκείνο που βλέπουμε μεγάλες διαφορές στα εκπαιδευτικά αποτελέσματα είναι για εκείνα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη διαχείριση του διαβήτη τους. Ωστόσο, τα δεδομένα μας δείχνουν ότι αυτό είναι πιθανότατα αποτέλεσμα κοινωνικών και όχι βιολογικών παραγόντων και κάτι που τα σχολεία έχουν την ικανότητα να βελτιώσουν”.