Οι ειδικές για τα μάτια μετρήσεις όταν υπάρχει διαβήτης μπορεί να είναι καλύτερες στην πρόβλεψη καταστάσεων που προκαλούν προβλήματα στην όραση. Αυτό αναφέρει μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Diabetes Care.

Οι οφθαλμικές επιπλοκές του διαβήτη, όπως η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, είναι η κύριες αιτίες τύφλωσης παγκοσμίως. Συνήθως αναπτύσσονται όταν τα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία στα μάτια καταστρέφονται λόγω των αυξημένων επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε διάφορα είδη δυσλειτουργίας στις διάφορες δομές των ματιών. Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι με διαβήτη δεν γνωρίζουν ότι αναπτύσσουν επιπλοκές στα μάτια μέχρι να αντιμετωπίσουν πραγματικά προβλήματα όρασης.

Εκείνη τη στιγμή, όμως, εκτός από τις τυπικές οφθαλμικές εξετάσεις, δεν υπάρχουν πολλοί ειδικοί για τα μάτια δείκτες πιθανών προβλημάτων όρασης σε άτομα με διαβήτη. Οι περισσότεροι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε γενικά μέτρα ελέγχου του διαβήτη, όπως η A1C, για να εκτιμήσουν τον κίνδυνο ενός ατόμου για προβλήματα όρασης.

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν 172 άτομα με διαβήτη τύπου 2 και ήπια διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, των οποίων οι ηλικίες κυμαίνονταν από 42 έως 82 και των οποίων το επίπεδο A1C δεν ήταν υψηλότερο από 10%. Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν για πέντε χρόνια ή έως ότου ανέπτυξαν τουλάχιστον ένα από τα ακόλουθα προβλήματα: διαβητικό οίδημα ωχράς κηλίδας (CSME), εκφύλιση ωχράς κηλίδας (CIME) ή πολλαπλασιαστική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (PDR).

Κατά τη διάρκεια της περιόδου της μελέτης, οι συμμετέχοντες λάμβαναν μια πλήρη οφθαλμολογική εξέταση κάθε χρόνο, η οποία περιελάμβανε αξιολόγηση της απαιτούμενης διόρθωσης της όρασης, εξέταση με σχισμοειδή λυχνία, μέτρηση οφθαλμικής πίεσης, αξιολόγηση έγχρωμης όρασης και οπτική τομογραφία συνοχής (η οποία δημιουργεί μια τρισδιάστατη εικόνα του αμφιβληστροειδούς). Κάθε συμμετέχων είχε εξετάσει μόνο ένα μάτι ως μέρος της μελέτης.

Διαβήτης: Διάφοροι παράγοντες συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο για προβλήματα στην όραση

Μέχρι το τέλος της μελέτης, 14 συμμετέχοντες (8%) είχαν αναπτύξει CSME, 10 συμμετέχοντες (6%) είχαν αναπτύξει CIME και τέσσερις συμμετέχοντες (2%) είχαν αναπτύξει PDR. Ένας από αυτούς τους συμμετέχοντες ανέπτυξε τόσο CSME όσο και PDR. Εξετάζοντας όσο το δυνατόν περισσότερα δεδομένα από τους συμμετέχοντες, οι ερευνητές βρήκαν αρκετούς παράγοντες που προέβλεπαν την ανάπτυξη αυτών των οφθαλμικών προβλημάτων. Όσοι ανέπτυξαν CSME ή PDR έτειναν να έχουν μικρότερη ηλικία, χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος, υψηλότερα επίπεδα A1C και υψηλότερη LDL (“κακή” χοληστερόλη. Όσοι ανέπτυξαν CIME έτειναν να έχουν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση.

Όταν επρόκειτο για μετρήσεις από οφθαλμικές εξετάσεις που προέβλεπαν την ανάπτυξη οφθαλμικών προβλημάτων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι υψηλότερες τιμές του μικροανευρύσματος (MAT) βοηθούσαν στην πρόβλεψη CSME και PDR, ενώ το υψηλότερο κεντρικό πάχος αμφιβληστροειδούς (CRT) βοήθησε στην πρόβλεψη τόσο του CIME όσο και του CSME. Αυτές οι μετρήσεις παρέμειναν σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες οφθαλμικών προβλημάτων ακόμη και μετά την προσαρμογή για άλλους παράγοντες, όπως η ηλικία, η A1C και ο ΔΜΣ. Η προσαρμογή για την ηλικία μείωσε περισσότερο την προγνωστική αξία αυτών των μετρήσεων, γεγονός που σημαίνει ότι τόσο αυτές οι μετρήσεις όσο και ο κίνδυνος για προβλήματα στα μάτια αυξάνονταν με τη μεγαλύτερη ηλικία.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ορισμένες μετρήσεις από οφθαλμικές εξετάσεις θα βοηθούσαν στην πρόβλεψη της ανάπτυξης οιδήματος της ωχράς κηλίδας ή επιδείνωσης της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας σε άτομα με ήπια διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, πέρα από αυτό που μπορούν να προβλέψουν οι τυπικές μετρήσεις όπως η ηλικία, η A1C ή ο ΔΜΣ. Περισσότερες μελέτες που περιλαμβάνουν άτομα των οποίων ο διαβήτης δεν ελέγχεται καλά θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ερευνητές να ανακαλύψουν εάν οι ίδιες μετρήσεις από τις οφθαλμικές εξετάσεις βοηθούν στην πρόβλεψη προβλημάτων των ματιών και σε αυτήν την ομάδα.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management