Η λήψη ασπιρίνης ή άλλου αντιπηκτικού φαρμάκου συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο για διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό BMC Ophthalmology.

Σχεδόν 150 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, η οποία αναπτύσσεται όταν η αυξημένη γλυκόζη στο αίμα προκαλεί βλάβη στα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία στα μάτια. Ενώ ο καλός έλεγχος της γλυκόζης στο αίμα είναι κρίσιμος για την πρόληψη και την επιβράδυνση της ανάπτυξης της αμφιβληστροειδοπάθειας, υπάρχουν επίσης ειδικές θεραπείες για τη θεραπεία της διαταραχής, με στόχο την πρόληψη της απώλειας όρασης. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να υποβάλλεστε σε έλεγχο για αμφιβληστροειδοπάθεια ετησίως εάν έχετε διαβήτη, όπως συνιστάται από το Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC). Δυστυχώς, το CDC εκτιμά επίσης ότι μόνο τα μισά περίπου άτομα με διαβήτη ακολουθούν αυτή τη σύσταση.

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια βάση δεδομένων ασφάλισης υγείας για να εξετάσουν τις συνταγές φαρμάκων και τα αποτελέσματα της αμφιβληστροειδοπάθειας σε 73.964 ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 που ζουν στην Ταϊβάν. Τους ενδιέφερε συγκεκριμένα εάν η τακτική λήψη αντιαιμοπεταλιακών ή αντιπηκτικών φαρμάκων – μια κατηγορία που περιλαμβάνει την ασπιρίνη καθώς και άλλα φάρμακα – συνδέθηκε με μειωμένο κίνδυνο για αμφιβληστροειδοπάθεια. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων που έλαβαν αντιπηκτικά φάρμακα ήταν τα 58,6 έτη, ενώ ήταν 56,8 για όσους δεν έπαιρναν αυτά τα φάρμακα, όπως σημειώνεται σε δελτίο ειδήσεων για τη μελέτη.

Αντιπηκτικά φάρμακα που συνδέονται με χαμηλότερο κίνδυνο αμφιβληστροειδοπάθειας

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε σύγκριση με άτομα που δεν έλαβαν αντιπηκτικό φάρμακο, όσα έλαβαν τουλάχιστον ένα από αυτά τα φάρμακα είχαν 22% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μη πολλαπλασιαστική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Ωστόσο, η λήψη αντιπηκτικών φαρμάκων δεν συνδέθηκε με τον κίνδυνο για πιο σοβαρές μορφές διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα οφέλη αυτών των φαρμάκων μπορεί να είναι κυρίως προληπτικά όταν πρόκειται για αμφιβληστροειδοπάθεια.

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη με υψηλή αρτηριακή πίεση, διαβητική νεφρική νόσο ή διαβητική νευροπάθεια είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μη πολλαπλασιαστική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, ενώ εκείνοι με καρδιαγγειακή νόσο και εκείνοι που έλαβαν στατίνες – μια ομάδα φαρμάκων που μειώνουν τα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα — είχαν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μη πολλαπλασιαστική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Είναι απίθανο ότι η καρδιαγγειακή νόσος ήταν πράγματι ευεργετική στην πρόληψη της αμφιβληστροειδοπάθειας – αντίθετα, είναι πιθανό ότι η λήψη στατινών ή πιθανώς άλλων φαρμακευτικών θεραπειών για καρδιαγγειακές παθήσεις ήταν υπεύθυνη για τον χαμηλότερο κίνδυνο αμφιβληστροειδοπάθειας που παρατηρείται σε αυτήν την ομάδα.

Όταν επρόκειτο για συγκεκριμένα αντιπηκτικά φάρμακα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η λήψη ασπιρίνης ή διπυριδαμόλης συνδέεται ανεξάρτητα με χαμηλότερο κίνδυνο για μη πολλαπλασιαστική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Όταν λαμβανόταν σε συνδυασμό με ασπιρίνη, υπήρχε επίσης χαμηλότερος κίνδυνος αμφιβληστροειδοπάθειας που σχετίζεται με τη λήψη κλοπιδογρέλης, τικλοπιδίνης ή βαρφαρίνης.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ενώ η λήψη αντιπηκτικών φαρμάκων συνδέθηκε με χαμηλότερο κίνδυνο για μη πολλαπλασιαστική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να διαπιστωθεί εάν αυτά τα φάρμακα θα ήταν ωφέλιμα για όλα τα άτομα με διαβήτη – και όχι μόνο για άτομα που ήδη λαμβάνουν αυτά τα φάρμακα λόγω άλλης κατάστασης υγείας. Απαιτείται επίσης περισσότερη έρευνα για να διαπιστωθεί πώς η λήψη αυτών των φαρμάκων επηρεάζει τις πιο προχωρημένες μορφές αμφιβληστροειδοπάθειας.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management