Οι άνθρωποι που ζουν σε αγροτικές περιοχές, καθώς και εκείνοι που ζουν σε περιοχές που θεωρούνται κοινωνικοοικονομικά υποβαθμισμένες, είναι λιγότερο πιθανό να έχουν πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας φροντίδα για τον διαβήτη, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Network Open.

Πολλοί γιατροί και ερευνητές υγειονομικής περίθαλψης γνωρίζουν από καιρό ότι υπάρχουν εμπόδια στην πρόσβαση στο φάσμα της υγειονομικής περίθαλψης που απαιτείται για τον διαβήτη σε ορισμένες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, συμπεριλαμβανομένων πολλών αγροτικών περιοχών. Ειδικά για τους κατοίκους της υπαίθρου, η τηλεϊατρική έχει αναδειχθεί ως πιθανό εργαλείο για τη γεφύρωση του χάσματος φροντίδας στις αγροτικές περιοχές τα τελευταία χρόνια.

Ορισμένες υπηρεσίες, ωστόσο – όπως οι εργαστηριακές εξετάσεις και η συμπλήρωση ορισμένων συνταγών – ενδέχεται να μην παρέχονται εύκολα εικονικά. Και όχι μόνο πολλοί κάτοικοι της υπαίθρου δεν μένουν κοντά σε γιατρό, πόσω μάλλον σε ειδικό διαβήτη, πολλοί δεν ζουν καν κοντά σε φαρμακείο. Παρά αυτές τις προκλήσεις, πολλοί πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης και ερευνητές έχουν βρει δημιουργικές λύσεις για να κάνουν την τηλεϊατρική να λειτουργεί για τους κατοίκους της υπαίθρου, όπως η χρήση κιτ δοκιμών στο σπίτι για την A1C και ο προγραμματισμός διαδοχικών ραντεβού με διαφορετικά μέλη της ομάδας διαβήτη ενός ατόμου για μεγιστοποίηση της ευκολίας και της δέσμευσης με το άτομο.

Η μελέτη

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αρχεία υγείας από ενήλικες με διαβήτη – ηλικίας 18 έως 75 ετών, με μέση ηλικία 59 ετών – που έλαβαν φροντίδα σε οποιαδήποτε από τις 75 τοποθεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης του Mayo Clinic Health System στη Μινεσότα, στην Αϊόβα και το Ουισκόνσιν. Εξέτασαν πόσοι συμμετέχοντες είχαν πέντε διαφορετικά αποτελέσματα που συσχετίζονται με υψηλή ποιότητα φροντίδας για τον διαβήτη – επίπεδο A1C κάτω από 8,0%, αρτηριακή πίεση κάτω από 140/90 mmHg, λήψη στατινών για τον έλεγχο της χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων στο αίμα όπως απαιτείται, λήψη ασπιρίνης για καρδιαγγειακές ασθένειες ανάλογα με τις ανάγκες και μη χρήση καπνού.

Στη συνέχεια, συνέκριναν τον αριθμό των συμμετεχόντων που πέτυχαν και τα πέντε από αυτά τα αποτελέσματα με βάση το πόσο αγροτική ή απομακρυσμένη ήταν η τοποθεσία τους και με βάση το πόσο κοινωνικοοικονομικά στερήθηκε η περιοχή τους σύμφωνα με 17 διαφορετικούς δείκτες απογραφής των ΗΠΑ. Κατά την πραγματοποίηση αυτών των συγκρίσεων, οι ερευνητές προσαρμόστηκαν για άλλους δημογραφικούς παράγοντες όπως η ηλικία και η φυλή ή η εθνικότητα, καθώς και ορισμένες πτυχές του ιστορικού υγείας των συμμετεχόντων.

Η επίτευξη υψηλής ποιότητας φροντίδας για τον διαβήτη είναι λιγότερο πιθανή σε αγροτικές, υποβαθμισμένες περιοχές

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι από τους 31.934 συμμετέχοντες, οι 13.238 (41%) πληρούσαν τους δείκτες για υψηλής ποιότητας φροντίδα του διαβήτη. Για τα 9.193 άτομα (29%) που ζούσαν σε αγροτικές περιοχές, η πιθανότητα να συναντήσουν αυτούς τους δείκτες ήταν 16% χαμηλότερη σε σχέση με τους συμμετέχοντες που ζούσαν σε αστικές περιοχές. Για το υποσύνολο των 2.299 ατόμων (7% όλων των συμμετεχόντων στη μελέτη) που ζούσαν σε ιδιαίτερα αγροτικές περιοχές, η πιθανότητα επίτευξης αυτών των στόχων ήταν 19% χαμηλότερη από ό,τι για τους κατοίκους των πόλεων. Οι 1.614 συμμετέχοντες (5%) που ζούσαν στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, αγροτικές ή αστικές, είχαν 28% λιγότερες πιθανότητες να επιτύχουν τους στόχους υγείας, σε σύγκριση με τους 4.090 συμμετέχοντες (13%) που ζούσαν στις λιγότερο υποβαθμισμένες περιοχές.

Αυτά τα αποτελέσματα “απαιτούν γεωγραφικά στοχευμένες προσπάθειες διαχείρισης της υγείας του πληθυσμού από τα συστήματα υγείας, τους φορείς δημόσιας υγείας”, έγραψαν οι ερευνητές. “Η τηλεϊατρική δεν θα ήταν μια βιώσιμη επιλογή για ασθενείς χωρίς ευρυζωνικό διαδίκτυο, το οποίο συχνά αποτελεί εμπόδιο σε εξαιρετικά αγροτικές περιοχές. Οι κοινοτικοί εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, οι παραϊατρικοί της κοινότητας και οι ειδικοί ενδοκρινολογίας στις αγροτικές πρακτικές πρωτοβάθμιας φροντίδας μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση ορισμένων κενών σε αγροτικές και απομακρυσμένες περιοχές”.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management