Για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1, η διατήρηση ενός επιπέδου γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (A1C) κάτω από 7% μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη σοβαρών επιπλοκών στα μάτια και στα νεφρά. Αυτό αναφέρει μια νέα μελέτη στο περιοδικό Diabetes Care.

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (ασθένεια των ματιών) και η χρόνια νεφρική νόσος είναι δύο από τις πιο σοβαρές και δυνητικά επιπλοκές αναπηρίας που είναι πιθανές λόγω των αυξημένων επιπέδων γλυκόζης στο αίμα με την πάροδο του χρόνου. Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια αυξάνεται παγκοσμίως και χωρίς καλύτερες προσπάθειες ανίχνευσης και θεραπείας, αναμένεται να συμβάλει σε εκτεταμένη απώλεια όρασης.

Ενώ υπάρχουν θεραπείες για την αμφιβληστροειδοπάθεια, ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί η απώλεια όρασης που σχετίζεται με τον διαβήτη είναι να αποφευχθούν οι οφθαλμικές επιπλοκές μέσω ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα. Ομοίως, ενώ η θεραπεία της διαβητικής νεφρικής νόσου είναι κρίσιμη, το ίδιο ισχύει και για τις προσπάθειες πρόληψης. Αυτές περιλαμβάνουν τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα καθώς και μέτρα για τον τρόπο ζωής, όπως διατροφή και πρόληψη της παχυσαρκίας.

Η τελευταία μελέτη

Σύμφωνα με άρθρο του Diabetes Self – Management, για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές παρακολούθησαν 447 κατοίκους της νοτιοανατολικής Σουηδίας με διαβήτη τύπου 1, μεταξύ 1983 και 1987 έως και το 2019. Οι ερευνητές δημιούργησαν μια σύνθετη μέτρηση της A1C – γνωστή ως μακροπρόθεσμη σταθμισμένη μέση A1C – και χώρισαν τους συμμετέχοντες σε πέντε κατηγορίες μακροπρόθεσμου ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα.

Μετά από 32 χρόνια παρακολούθησης, το 9% των συμμετεχόντων δεν είχε αμφιβληστροειδοπάθεια, ενώ το 64% είχε μη πολλαπλασιαστική αμφιβληστροειδοπάθεια (η λιγότερο σοβαρή μορφή) και το 27% είχε πολλαπλασιαστική αμφιβληστροειδοπάθεια (η πιο σοβαρή μορφή). Όταν επρόκειτο για δείκτη νεφρικής νόσου που περιλαμβάνει πρωτεΐνη στα ούρα, το 83% δεν είχε μικρολευκωματινουρία (μικρότερες ποσότητες πρωτεΐνης στα ούρα), το 9% είχε μικρολευκωματινουρία και το 8% είχε μακροαλβουμινουρία (μεγαλύτερες ποσότητες πρωτεΐνης στα ούρα).

Σχεδόν φυσιολογική A1C και μειωμένος κίνδυνος επιπλοκών σε άτομα με διαβήτη τύπου 1

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες με A1C που υποδηλώνει σχεδόν φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα δεν ανέπτυξαν πολλαπλασιαστική αμφιβληστροειδοπάθεια ή μακρολευκωματινουρία. Στην πραγματικότητα, τα χαμηλότερα σταθμισμένα επίπεδα A1C που έχουν σχέση με την εμφάνιση αυτών των καταστάσεων ήταν 7,3% για την πολλαπλασιαστική αμφιβληστροειδοπάθεια και 8,1% για τη μακρολευκωματινουρία.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο σταθμισμένος μέσος όρος A1C από τη στιγμή της διάγνωσης του διαβήτη τύπου 1 είναι “ένας πολύ ισχυρός βιοδείκτης” για την πρόβλεψη επιπλοκών στα μάτια και τα νεφρά.