Οι διαταραχές ύπνου αποτελούν παράγοντα ανάπτυξης σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, καθώς και επιπλοκών του διαβήτη, σύμφωνα με νέα επιστημονική επιθεώρηση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Diabetologia.

Οι συγγραφείς της ανασκόπησης σημείωσαν ότι παρά τους καθιερωμένους δεσμούς μεταξύ των διαταραχών ύπνου και της ανάπτυξης και εξέλιξης του διαβήτη τύπου 2, ο έλεγχος για διαταραχές ύπνου δεν αποτελεί επί του παρόντος ένα τυπικό μέρος της φροντίδας για τον διαβήτη.

Για να τονίσουν τη σημασία της ανίχνευσης και της αντιμετώπισης των διαταραχών ύπνου σε άτομα με διαβήτη, εξέτασαν τι έχουν διαπιστώσει προηγούμενες μελέτες σχετικά με τον επιπολασμό των προβλημάτων ύπνου σε αυτόν τον πληθυσμό, καθώς και την επίδραση των διαταραχών του ύπνου στα αποτελέσματα της υγείας, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα, των καρδιαγγειακών επιπλοκών του διαβήτη, της κατάθλιψης, της ποιότητας ζωής και του συνολικού κινδύνου θανάτου. Αναζήτησαν επίσης μελέτες που έδειχναν εάν η θεραπεία των διαταραχών του ύπνου θα μπορούσε να αλλάξει κάποιο από αυτά τα αποτελέσματα.

Η επισκόπηση της έρευνας διαπίστωσε ότι τα προβλήματα ύπνου αύξησαν οριστικά τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2. Τα άτομα με τυπική διάρκεια ύπνου μικρότερη των πέντε ωρών τη νύχτα είχαν 48% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν τύπο 2, ενώ εκείνοι με κακή ποιότητα ύπνου είχαν 40% περισσότερες πιθανότητες. Η αϋπνία συνδέθηκε μόνο με μια μικρή αύξηση στον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 κατά 7%, ενώ η αποφρακτική άπνοια ύπνου συνδέθηκε με διπλάσιο κίνδυνο με αύξηση 102%. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η μη επαρκής ύπνος υψηλής ποιότητας αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης τύπου 2 μέσω επιβλαβών επιδράσεων στο μεταβολισμό της γλυκόζης και τη ρύθμιση του σωματικού βάρους.

Τα προβλήματα ύπνου αυξάνουν τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2

Αρκετές διαταραχές ύπνου ήταν πιο συχνές σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, συμπεριλαμβανομένης της αϋπνίας (επηρεάζει το 39% των ατόμων με τύπο 2), της αποφρακτικής άπνοιας του ύπνου (επηρεάζει το 55% έως 86%) και του συνδρόμου ανήσυχων ποδιών (επηρεάζει 8% έως 45%).

Αρκετές μελέτες έδειξαν ότι τα αποτελέσματα της υγείας ήταν χειρότερα σε άτομα με διαβήτη που είχαν διαταραχές ύπνου. Η αϋπνία συνδέθηκε με υψηλότερο μέσο επίπεδο A1C, καθώς και 61% υψηλότερη πιθανότητα ανάπτυξης διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας (ασθένεια των ματιών) σε άτομα με τύπο 2. Συνδέθηκε επίσης με 31% υψηλότερο κίνδυνο καταθλιπτικών συμπτωμάτων και επτά φορές με τον κίνδυνο θανάτου από όλες τις αιτίες μεταξύ των ατόμων με τύπο 2. Η αποφρακτική άπνοια ύπνου, από την άλλη πλευρά, συνδέθηκε με υψηλότερο μέσο επίπεδο A1C περίπου 1% , μαζί με 2,64 φορές τον κίνδυνο για διαβητική νεφρική νόσο και 3,97 φορές τον κίνδυνο για διαβητική νευροπάθεια (νευρική βλάβη). Η άπνοια ύπνου συνδέθηκε επίσης με 2,37 φορές τον κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια σε άτομα με τύπο 2.

Δυστυχώς, δεν υπήρχαν πολλά δεδομένα σχετικά με την επίδραση της θεραπείας των διαταραχών ύπνου σε άτομα με τύπο 2 στα αποτελέσματα της υγείας. Μερικά φάρμακα έχουν αποδειχθεί σε μικρές μελέτες ότι μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα του ύπνου και η κατηγορία φαρμάκων αγωνιστών ντοπαμίνης αποδείχθηκε σε μία μελέτη ότι οδηγεί σε μέση πτώση του A1C κατά 0,29%. Οι παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής για απώλεια βάρους αποδείχθηκαν σε μία μελέτη για τη βελτίωση των αποτελεσμάτων της άπνοιας στον ύπνο και τη μείωση του A1C κατά μέσο όρο 0,7%, ενώ η βαριατρική χειρουργική για τον τύπο 2 βρέθηκε σε ανασκόπηση μελετών για την πλήρη επίλυση της άπνοιας ύπνου σε 87,9 % των ατόμων με την πάθηση.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management