Όλα τα επίπεδα υπέρβαρου και παχυσαρκίας τείνουν να επιμένουν με την πάροδο του χρόνου, με τη σοβαρή παχυσαρκία να έχει τον μεγαλύτερο αριθμό καρδιαγγειακών προβλημάτων, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό BMC Public Health.

Οι συγγραφείς της μελέτης σημείωσαν ότι ενώ η παχυσαρκία αναγνωρίζεται ευρέως ως παράγοντας κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις, η σχέση μεταξύ του σωματικού βάρους που αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και του κινδύνου καρδιαγγειακών παθήσεων δεν έχει μελετηθεί σε βάθος. Έτσι οι ερευνητές αποφάσισαν να εξετάσουν πώς ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) τείνει να αλλάζει με την πάροδο του χρόνου σε άτομα που ήταν υπέρβαρα ή ανήκαν σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες σοβαρότητας της παχυσαρκίας.

Η μελέτη, με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, συμπεριέλαβε 264.230 συμμετέχοντες, με μέση ηλικία 49,5 και μέσο ΔΜΣ 33,8. Όλοι οι συμμετέχοντες ανήκαν, στην αρχή της μελέτης, σε μία από τις τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες ΔΜΣ: υπέρβαρο (ΔΜΣ 25,0 έως 29,9), παχυσαρκία κατηγορίας 1 (30,0 έως 34,9), παχυσαρκία κατηγορίας 2 (35,0 έως 39,9) και τάξη 3 παχυσαρκίας (40,0 ή μεγαλύτερη).

Ο ΔΜΣ τείνει να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου

Και στις τέσσερις ομάδες, ο ΔΜΣ τείνει να αυξάνεται αργά και σταθερά με την πάροδο του χρόνου, με μια αύξηση κατά μέσο όρο 1,06 κατά τη διάρκεια μιας μέσης περιόδου παρακολούθησης 10,9 ετών. Κατά τη διάρκεια του διαστήματος αυτού, οι συμμετέχοντες στη μελέτη με υψηλότερο ΔΜΣ παρουσίασαν υψηλότερο ποσοστό καρδιαγγειακών προβλημάτων. Σε σύγκριση με εκείνους στην κατηγορία υπέρβαρου, εκείνοι με παχυσαρκία κατηγορίας 3 ήταν 3,26 φορές πιο πιθανό να παρουσιάσουν καρδιακή ανεπάρκεια, 3,31 φορές πιο πιθανό να πεθάνουν από καρδιαγγειακές αιτίες και 2,72 φορές πιθανότερο να αποβιώσουν από όλες τις αιτίες.

Όπως σημειώνεται σε δελτίο τύπου για τη μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ της Βρετανίας, οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι οι άνθρωποι στις δύο πρώτες κατηγορίες παχυσαρκίας δεν είχαν περισσότερες πιθανότητες σε σχέση με εκείνους της κατηγορίας υπέρβαρων να έχουν εγκεφαλικό ή στεφανιαία νόσο. Η μεγαλύτερη κοινωνικοοικονομική στέρηση (χαμηλότερο εισόδημα και πλούτος) συνδέθηκε με μεγαλύτερη σοβαρότητα της παχυσαρκίας στην ομάδα μελέτης.

Η μελέτη δεν εξέτασε τη διατροφή των συμμετεχόντων ή τη σωματική δραστηριότητα, επομένως δεν είναι γνωστό ποιος είναι ο ρόλος αυτών των παραγόντων στο ΔΜΣ με την πάροδο του χρόνου. Απαιτείται περισσότερη έρευνα, τόνισαν οι συγγραφείς της μελέτης, για να κατανοήσουν τον ρόλο της διατροφής και της σωματικής δραστηριότητας στην επιμονή του υπερβολικού βάρους ή της παχυσαρκίας, και εάν τυχόν παρεμβάσεις ιατρικής ή δημόσιας υγείας θα μπορούσαν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο σε αυτές τις τάσεις.

“Παρά τις εκτεταμένες προσπάθειες για την πρόληψη και τη διαχείριση της παχυσαρκίας, η πλειονότητα των ενηλίκων που είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι στον γενικό πληθυσμό συνεχίζουν να παραμένουν έτσι μακροπρόθεσμα”, δήλωσε στο Δελτίο Τύπου η συγγραφέας της μελέτης Barbara Iyen, MBBS PhD MRCGP.

Με πληροφορίες από Medical Xpress