Μεταξύ των ατόμων με στένωση αορτικής βαλβίδας που έχουν διαβήτη και υψηλότερο επίπεδο A1C υπάρχει πιθανότητα για μεγαλύτερη εξέλιξη της στένωσης της αορτής, σύμφωνα με νέο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό BMC Endocrine Disorders.

Σε άτομα με στένωση αορτής, η ροή του αίματος από την καρδιά στην κύρια αρτηρία που οδηγεί στο υπόλοιπο σώμα συχνά μειώνεται ή ακόμη και εμποδίζεται. Αυτό σημαίνει ότι το σώμα σας μπορεί να μην πάρει αρκετό αίμα για να εκτελέσει τις λειτουργίες του με τον βέλτιστο τρόπο. Η στένωση της αορτής μπορεί να κυμαίνεται από ήπια έως σοβαρή και οι ήπιες μορφές της νόσου μπορεί να μην προκαλούν αξιοσημείωτα συμπτώματα.

Τα συμπτώματα της πιο προχωρημένης στένωσης της αορτής μπορεί να περιλαμβάνουν καρδιακό φύσημα κατά την ακρόαση με στηθοσκόπιο, πόνο στο στήθος (στηθάγχη) με σωματική άσκηση, αίσθημα λιποθυμίας ή δύσπνοιας με καταπόνηση ή δραστηριότητα ή κόπωση. Εάν η κατάστασή σας απαιτεί θεραπεία, πιθανότατα θα υποβληθείτε σε χειρουργική επέμβαση ή άλλη επεμβατική διαδικασία για να βοηθήσετε στην επισκευή της αορτικής βαλβίδας ή να την βελτιώσετε.

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν τα δεδομένα από 1.420 άτομα με ήπια έως μέτρια στένωση της αορτικής βαλβίδας κατά τη στιγμή της εγγραφής στη μελέτη. Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν για την κατάστασή τους κατά τη στιγμή της εγγραφής με ηχοκαρδιογραφία και στη συνέχεια έγιναν αρκετοί γύροι παρακολούθησης σε διαστήματα έξι μηνών ή περισσότερο. Στο τέλος της μελέτης, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις διαφορετικές ομάδες – εκείνους χωρίς διαβήτη, εκείνους με καλά ελεγχόμενο διαβήτη (μέσος όρος Α1C κάτω από το 7,0% κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης) και εκείνους με ανεπαρκώς ελεγχόμενο διαβήτη (μέσος όρος A1C 7,0% ή πιο ψηλά). Η μέση συνολική περίοδος παρακολούθησης ήταν 18,4 μήνες.

Υψηλότερος μέσος όρος A1c συνδέεται με τον αυξημένο κίνδυνο ταχύτερης εξέλιξης της στένωσης

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κατά την περίοδο παρακολούθησης, υπήρξε μια συνολική σταδιακή αύξηση της σοβαρότητας της αορτικής στένωσης μεταξύ των συμμετεχόντων στη μελέτη. Αλλά αυτή η πρόοδος της νόσου δεν συνέβη με τον ίδιο ρυθμό στις τρεις διαφορετικές ομάδες. Στην πραγματικότητα, ήταν αναλογικά συνδεδεμένη με τα μέσα επίπεδα A1C των συμμετεχόντων – αύξηση 1% του A1C συνδέθηκε με ένα 27% υψηλότερο κίνδυνο για ταχύτερη εξέλιξη της αορτικής στένωσης. Αυτό μεταφράστηκε σε 52% υψηλότερο κίνδυνο για την επιταχυνόμενη εξέλιξη της αορτικής στένωσης μεταξύ των συμμετεχόντων με επίπεδο Α1C 7,0% ή υψηλότερο, σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες με χαμηλότερο επίπεδο Α1C. Η σύνδεση μεταξύ υψηλότερου μέσου Α1C και αυξημένου κινδύνου για ταχύτερη εξέλιξη της αορτικής στένωσης παρατηρήθηκε ανεξάρτητα από το πόσο σοβαρή η αορτική στένωση των συμμετεχόντων ήταν στην αρχή της μελέτης.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management