Η αναλογία μέσης-ισχίου (WHR) θα πρέπει να χρησιμοποιείται για την πρόβλεψη του πρώιμου θανάτου έναντι του Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ). Αυτό λέει έρευνα Ιρλανδών και Καναδών που παρουσιάστηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD) στη Στοκχόλμη.

Ο ΔΜΣ έχει χρησιμοποιηθεί από καιρό για την αξιολόγηση του βάρους ενός ατόμου. ΔΜΣ από 18,5 έως 24,9 θεωρείται ένα εύρος υγιούς βάρους. Ωστόσο, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο ΔΜΣ δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για την πρόβλεψη του κινδύνου ασθένειας ή θνησιμότητας ενός ατόμου. Και αυτό καθώς δεν εξετάζει πού αποθηκεύεται το λίπος στο σώμα.

Ειδικότερα, ο ΔΜΣ δεν λαμβάνει υπόψη το πού αποθηκεύεται το λίπος. Εάν συσσωρεύεται γύρω από τους γοφούς είτε στη μέση. Ως αποτέλεσμα, ο ΔΜΣ δεν προβλέπει αξιόπιστα τον κίνδυνο ασθένειας ή θνησιμότητας, είπε ο Irfan Khan, φοιτητής ιατρικής στο College of Medicine and Health, University College Cork, Ιρλανδία, σύμφωνα με δημοσίευμα του diabetes.co.uk.

“Θέλαμε να μάθουμε εάν η αναλογία μέσης προς τους γοφούς (WHR) ή ο δείκτης μάζας λίπους (FMI) θα μπορούσαν να προβλέψουν πιο αξιόπιστα τη θνησιμότητα σε διαφορετικές κατανομές λίπους”.

Λίπος και αύξηση της θνησιμότητας

Οι ερευνητές κατέδειξαν για πρώτη φορά ότι τα υψηλότερα επίπεδα λίπους προκαλούν αύξηση της θνησιμότητας. Ανέλυσαν δεδομένα από συμμετέχοντες στη UK Biobank με γονίδια που έχουν σχέση με τον κίνδυνο αύξησης βάρους ή παχυσαρκίας.

Κατόπιν αυτού, μέτρα συμπεριλαμβανομένων των BMI, WHR και FMI εφαρμόστηκαν στα δεδομένα της Biobank περισσότερων από 25.000 Καυκάσιων ανδρών και γυναικών. Η υγεία τους είχε παρακολουθηθεί μέχρι το θάνατό τους.

Αξιόπιστος δείκτης η αναλογία μέσης-ισχίου

Μια σχέση ανάμεσα στην αναλογία μέσης-ισχίου και θανάτου από οποιαδήποτε αιτία φάνηκε να αυξάνεται γραμμικά. Ετσι, φάνηκε ότι όταν η αναλογία μέσης-ισχίου (WHR) ενός ατόμου ήταν χαμηλότερη, το ίδιο ήταν και ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου. Ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου στη συνέχεια αυξήθηκε παράλληλα με τις αυξήσεις της WHR.

Από την άλλη πλευρά, όσοι είχαν εξαιρετικά υψηλό ή χαμηλό ΔΜΣ ή ΔΜΣ είχαν αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας.

Η σχέση μεταξύ WHR και θνησιμότητας από κάθε αιτία ήταν επίσης συνεπής σε διαφορετικές κατανομές λίπους. Κάτι που δεν ήταν εμφανές στον ΔΜΣ και στον δείκτη μάζας λίπους.

“Ο κύριος περιορισμός του ΔΜΣ είναι ότι δεν λαμβάνει υπόψη τις διαφορές στην κατανομή του λίπους”, συνέχισε ο κ. Khan. “Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι κάποιος που έχει συσσωρεύσει λίπος γύρω από τη μέση του θα έχει τον ίδιο ΔΜΣ με κάποιον της ίδιας ηλικίας και ύψους που αποθηκεύει το λίπος του γύρω από τους γοφούς, παρά τους κινδύνους για την υγεία του κοιλιακού λίπους.

Ωστόστο, η WHR αντανακλά καλύτερα τα επίπεδα κοιλιακού λίπους, συμπεριλαμβανομένου του σπλαχνικού λίπους. Τυλίγεται γύρω από τα όργανα βαθιά μέσα στο σώμα και αυξάνει τον κίνδυνο μιας σειράς καταστάσεων, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου 2 και των καρδιακών παθήσεων”.