Οι ερευνητές παρατηρούν μια νέα μακροχρόνια ανησυχία για την υγεία σε ασθενείς που νοσηλεύτηκαν με Covid-19, μια αύξηση στη νέα υπεργλυκαιμία που διαρκεί μήνες μετά τη μόλυνση. Μια ιταλική μελέτη διαπίστωσε ότι περίπου οι μισοί από τους ασθενείς που εισήχθησαν στο νοσοκομείο για κορωνοϊό κατά την έναρξη της πανδημίας είχαν νέα κρούσματα υπεργλυκαιμίας ή υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

“Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν διαβητικοί στο παρελθόν”, λέει ο επικεφαλής συγγραφέας Paolo Fiorina, MD, Ph.D. “Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της εισαγωγής, περίπου το 46% των ασθενών βρέθηκε να έχουν νέα υπεργλυκαιμία”. Ενώ οι περισσότερες περιπτώσεις επιλύθηκαν, περίπου το 35% των πρόσφατα υπεργλυκαιμικών ασθενών παρέμειναν έτσι τουλάχιστον έξι μήνες μετά τη μόλυνση.

Η υπεργλυκαιμία παρέμεινε πέρα από τη μόλυνση

Η μελέτη αξιολόγησε την υγεία 551 ατόμων που εισήχθησαν σε νοσοκομείο στην Ιταλία από τον Μάρτιο έως τον Μάιο του 2020. Μια περίοδος παρακολούθησης περιελάμβανε έξι μήνες μετά την εισαγωγή στο νοσοκομείο.

Σε σύγκριση με ασθενείς χωρίς σημάδια ανωμαλιών γλυκόζης, οι υπεργλυκαιμικοί ασθενείς είχαν επίσης χειρότερα αποτελέσματα στην υγεία τους:

• μακρύτερες νοσηλείες
• χειρότερα κλινικά συμπτώματα
• υψηλότερη ανάγκη οξυγόνου
• μεγαλύτερη ανάγκη διασωλήνωσης
• περισσότερη ανάγκη εντατικής θεραπείας

“Θέλαμε να καταλάβουμε τον μηχανισμό γιατί αυτοί οι ασθενείς έκαναν άσχημα σε σύγκριση με εκείνους που δεν είχαν υπεργλυκαιμία”, λέει ο Fiorina, που δημοσίευσε ένα προηγούμενο έγγραφο που έδειξε ότι η Covid-19 επιδείνωσε τον γλυκομεταβολικό έλεγχο στους διαβητικούς. Η τρέχουσα μελέτη δημοσιεύθηκε στο Nature Metabolism.

Οι ορμόνες εκτός ισορροπίας

Για να μάθουν περισσότερα, όλοι οι ασθενείς εφοδιάστηκαν με έναν αισθητήρα γλυκόζης κατά την εισαγωγή. Με την πάροδο του χρόνου, οι ερευνητές εντόπισαν πολλές ανωμαλίες στον μεταβολικό έλεγχο της γλυκόζης στους υπεργλυκαιμικούς ασθενείς.

Διαπίστωσαν επίσης ότι οι υπεργλυκαιμικοί ασθενείς είχαν ανώμαλα ορμονικά επίπεδα. “Ανακαλύψαμε ότι ήταν σοβαρά υπερινσουλιναιμικά, παρήγαγαν πάρα πολλή ινσουλίνη”, λέει ο Fiorina. Είχαν επίσης μη φυσιολογικά επίπεδα προ-ινσουλίνης, πρόδρομο ινσουλίνης και δείκτες εξασθενημένης λειτουργίας των β-κυττάρων νησίδων. Τα κύτταρα Islet beta δημιουργούν και εκκρίνουν ινσουλίνη.

“Βασικά, το ορμονικό προφίλ υποδηλώνει ότι η ενδοκρινική παγκρεατική λειτουργία είναι ανώμαλη σε αυτούς τους ασθενείς με Covid-19 και παραμένει πολύ μετά την ανάρρωση”, λέει.

Φλεγμονή από περίσσεια κυτοκινών

Οι υπεργλυκαιμικοί ασθενείς είχαν επίσης σοβαρές ανωμαλίες στην ποσότητα των φλεγμονωδών κυτοκινών, συμπεριλαμβανομένης της IL-6 και άλλων.

“Πιστεύαμε ότι ο αποκλεισμός της IL-6, και ενδεχομένως ακόμη και άλλων κυτοκινών, θα ήταν ένα όφελος για τη λειτουργία των β-κυττάρων”, πρόσθεσε ο Fiorina. Οι ασθενείς που έλαβαν θεραπεία κατά της IL-6 (tocilizumab), είχαν μεγαλύτερη βελτίωση στο γλυκαιμικό έλεγχο υψηλότερα σε σύγκριση με εκείνους που δεν έλαβαν το φάρμακο.

Ένα επερχόμενο κύμα διαβητικών ασθενών;

Ενώ οι γλυκομεταβολικές ανωμαλίες μειώθηκαν με την πάροδο του χρόνου σε ορισμένους ασθενείς, σε άλλους παρέμειναν. Πολλοί ασθενείς είχαν υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης μετά το γεύμα και μη φυσιολογικές παγκρεατικές ορμόνες την περίοδο μετά την Covid-19.

“Η μελέτη είναι μία από τις πρώτες που έδειξαν ότι η Covid-19 έχει άμεση επίδραση στο πάγκρεας”, λέει ο Fiorina. “Αυτό δείχνει ότι το πάγκρεας είναι ένας άλλος στόχος του ιού που επηρεάζει όχι μόνο την οξεία φάση κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, αλλά ενδεχομένως και τη μακροχρόνια υγεία αυτών των ασθενών.”

Η μελέτη επισημαίνει τη σημασία της αξιολόγησης της παγκρεατικής λειτουργίας σε ασθενείς που νοσηλεύονται για την Covid-19 ενώ βρίσκονται στο νοσοκομείο και μακροπρόθεσμα. “Αυτό υπερβαίνει τον έλεγχο γλυκόζης νηστείας, επειδή παρατηρήσαμε μεταβολικές ανωμαλίες της γλυκόζης κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι οποίες δεν ήταν πάντοτε παρούσες σε ένα κανονικό τεστ νηστείας”, προσθέτει ο ίδιος.

Όσον αφορά στη θεραπεία, παραμένουν ερωτήσεις σχετικά με τον τρόπο φροντίδας ασθενών με ανωμαλίες γλυκόζης που σχετίζονται με την Covid-19. Πρέπει οι ασθενείς να λαμβάνουν θεραπεία μόνο με αντιδιαβητικό φάρμακο όπως ευαισθητοποιητής ινσουλίνης ή θα πρέπει να χρησιμοποιούνται αντιφλεγμονώδη φάρμακα και άλλα φάρμακα; “Εάν συνεχίζετε να στοχεύετε και να αποκλείετε την ινσουλίνη, αλλά έχετε μια ισχυρή και χρόνια φλεγμονή, μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια βλάβη”, λέει ο ερευνητής και προτείνει ότι πρέπει να γίνουν μεγαλύτερες μελέτες για τη δοκιμή αντιδιαβητικής και αντιφλεγμονώδους θεραπείας.

Με πληροφορίες από Medical Xpress