Επιστολή εκφράζοντας ακόμη μια φορά την ανησυχία της για τα νέα ιατροτεχνολογικά προϊόντα απέστειλε στον Προϊστάμενο της Γενικής Διεύθυνσης Οργάνωσης και Σχεδιασμού Αγοράς Υπηρεσιών του ΕΟΠΥΥ, Γεώργιο Αγγούρη η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη (ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ).

Η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ στην παρούσα επιστολή της, μεταφέρει εκ νέου τον προβληματισμό των ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη για τη μη πιθανή ένταξη των νέων ιατροτεχνολογικών προϊόντων που αναμένουν εδώ και μήνες οι πάσχοντες από Διαβήτη να συμπεριληφθούν στα αποζημιούμενα προϊόντα του ΕΟΠΥΥ ώστε να είναι άμεσα στη διάθεσή τους, προκειμένου να συμβάλλουν στη βελτίωση της καθημερινότητας και της υγείας τους.

Η άποψη της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ για τη μη πιθανή και μάλλον αδύνατη ένταξη των ανωτέρω προϊόντων στα αποζημιούμενα του Οργανισμού στηρίζεται στην τιμή αποζημίωσης την οποία ο ίδιος ο ΕΟΠΥΥ όρισε στο ΦΕΚ 2439 Β’/7.6.2021 και επιπλέον, στο άρθρο 47 του Ενιαίου Κανονισμού Παροχών Υγείας (ΕΚΠΥ) του ΕΟΠΥΥ (ΦΕΚ 4898 Β’/01.11.2018), όπου στην παρ. 5, περ. πρώτη, ορίζεται ότι “για τους ινσουλινοεξαρτώμενους πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη (διαβήτης τύπου 1), χορηγούνται έως 200 ταινίες μέτρησης σακχάρου στο αίμα/μήνα, έως 200 σκαριφιστήρες ανά μήνα ή ίσης αξίας αναλώσιμα συσκευών συνεχούς μέτρησης επιπέδων σακχάρου”.

Το 2012 ορίστηκε τιμή αποζημίωσης ανά κουτί 50 τμχ ταινιών μέτρησης σακχάρου στα 25€, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 13%. Το 2017 η τιμή αυτών των προϊόντων έφτασε στο ποσό των 19,50€, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 13% και σήμερα η τιμή τους είναι 18,30€ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 6%. “Εύλογο είναι στην πάροδο 30 και πλέον ετών τα προϊόντα αυτά να εξελίσσονται τεχνολογικά και να βελτιώνεται η αποτελεσματικότητά τους, ενώ παράλληλα να μειώνεται η τιμή τους. Είναι όμως αδιανόητο να αποτελούν τιμή αναφοράς για κάθε νέο ιατροτεχνολογικό προϊόν, με πλείστες εξελιγμένες λειτουργίες και με κοινό σημείο μία μόνο λειτουργία παρόμοια με αυτήν των ταινιών μέτρησης σακχάρου”, επισημαίνει η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ.

Συστήματα συνεχούς καταγραφής γλυκόζης

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της ένταξης κάποιων εκ των νέων ιατροτεχνολογικών προϊόντων (συστήματα συνεχούς καταγραφής γλυκόζης – CGM), ο κ. Αγγούρης αναφέρει χαρακτηριστικά στην επιστολή που έστειλε προς την ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ ότι είναι προς «το συμφέρον των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη (…) καθώς:

α) Δόθηκε πιο άμεσα η πρόσβαση στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη σε σύγχρονα ιατροτεχνολογικά προϊόντα.

β) Εξασφαλίστηκε η συνεχής παροχή ιατροτεχνολογικών προϊόντων, καθώς ορισμένα παλαιότερα απ’ αυτά, αποσύρονται από την αγορά για να αντικατασταθούν με περισσότερο εξελιγμένα μοντέλα.

Η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ στην επιστολή της προς τον κ. Αγγούρη ξεκαθαρίζει σε ό,τι αφορά το πρώτο σκέλος (α) της απάντησής του, ότι πρόσβαση δόθηκε αποκλειστικά και μόνο σε σύγχρονα ιατροτεχνολογικά προϊόντα συνεχούς καταγραφής γλυκόζης μόνο σε χρήστες αντλιών έγχυσης ινσουλίνης. Και αυτό διότι, σύμφωνα με το δεύτερο σκέλος (β) των γραφομένων του, αντικαταστάθηκαν από νέας τεχνολογίας προϊόντα για τους ίδιους χρήστες.

Εδώ προκύπτει ένα βασικό ερώτημα που απασχολεί όλους τους πάσχοντες από Διαβήτη: στη συγκεκριμένη περίπτωση, δηλαδή στα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 που είναι χρήστες αντλίας ινσουλίνης χορηγούνται 5 αναλώσιμα για τη λειτουργία των συστημάτων συνεχούς καταγραφής γλυκόζης τον μήνα, η τιμή των οποίων είναι 46,58€ έκαστο, τέσσερα (4) κουτιά ταινιών μέτρησης σακχάρου και αντίστοιχη ποσότητα σκαρφιστήρων μηνιαίως, φτάνοντας δηλαδή ένα μηνιαίο κόστος 315,30€ για το κάθε άτομο.

Για ποιο λόγο δε δίνεται η δυνατότητα το μηνιαίο αυτό ποσό να αποδίδεται αντίστοιχα και στα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 που δεν είναι χρήστες αντλίας ινσουλίνης; Το ποσό αυτό,σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές τιμές λιανικής πώλησης των αντίστοιχων προϊόντων, δεν ξεπερνά τα 200€ μηνιαίως, άρα στις πλείστες των περιπτώσεων είναι σημαντικά χαμηλότερο τον μήνα!

Ένα επιπλέον παράλογο και ακατανόητο γεγονός το οποίο η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ επισημαίνει στην επιστολή της είναι πως στη συγκεκριμένη κατηγορία, δηλαδή στην κατηγορία των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη που είναι χρήστες αντλίας ινσουλίνης, παραβιάζεται κατάφωρα το άρθρο 61 του ΕΚΠΥ που απαγορεύει τη μετακύληση κόστους στους ασθενείς, επιβάλλοντας ακριβώς το αντίθετο.

Στον … αέρα 44000 ασθενείς

Σύμφωνα με όσα αναφέρει η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, ένα ολοκληρωμένο σύστημα συνεχούς καταγραφής γλυκόζης για να λειτουργήσει εκτός από τον αισθητήρα που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ, απαιτεί και τον πομπό μετάδοσης πληροφορίας, τον οποίο επιβαρύνεται εδώ και χρόνια το ασφαλισμένο άτομο με Σακχαρώδη Διαβήτη που είναι χρήστης αντλίας και τον πληρώνει από την τσέπη του.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, το συγκεκριμένο ΦΕΚ που αφορά την ένταξη προϊόντων στο Μητρώο των αποζημιούμενων προϊόντων του ΕΟΠΥΥ αφήνει “ξεκρέμαστους” τουλάχιστον 44.000 ανθρώπους με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 που δεν είναι χρήστες αντλιών συνεχούς έγχυσης ινσουλίνης, καθιστώντας αδύνατη την πρόσβασή τους στα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα.

Επιπλέον, η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ στην επιστολή της τονίζει ότι τα νέα αυτά συστήματα συνεχούς καταγραφής γλυκόζης είναι ακριβότερα σε σχέση με την απλή μέθοδο της μέτρησης της γλυκόζης με την ταινία μέτρησης σακχάρου, οπότε δυστυχώς αυξάνουν βραχυπρόθεσμα και τις δαπάνες του ΕΟΠΥΥ.

Μακροπρόθεσμα όμως και χάρη στην αποτελεσματικότερη διαχείριση του Σακχαρώδη Διαβήτη, που επιτυγχάνεται με τη συμβολή τους στην καθημερινότητα του κάθε πάσχοντα, προλαμβάνουν ή αποτρέπουν, σύμφωνα με αμέτρητες μελέτες cost effectiveness τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, τις δύσκολες και κοστοβόρες επιπλοκές που προκαλεί ο Σακχαρώδης Διαβήτης, μειώνοντας παράλληλα και τις δαπάνες του Συστήματος Υγείας.