Η ποσότητα του σωματικού λίπους βρέθηκε να είναι ισχυρός προγνωστικός παράγοντας της ικανότητας άσκησης σε άτομα με διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLOS ONE.

Όπως σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης, η ικανότητα άσκησης σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 έχει αποδειχθεί σε προηγούμενη έρευνα ως πρόβλεψη καρδιαγγειακών επεισοδίων, όπως καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Έτσι, η γνώση των παραγόντων που οδηγούν σε μειωμένη ικανότητα άσκησης θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό βήμα προς τον προσδιορισμό του ποιος θα πρέπει να εξεταστεί για την ικανότητα άσκησής του και ενδεχομένως να ελεγχθεί για άλλους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη μελέτη LOOK AHEAD, που διερεύνησε μια εντατική παρέμβαση στον τρόπο ζωής με στόχο την απώλεια βάρους που επικεντρώθηκε στις διατροφικές αλλαγές και τη σωματική δραστηριότητα. Πραγματοποιήθηκε σε 16 διαφορετικές τοποθεσίες μεταξύ 2001 και 2004 και οι συμμετέχοντες ήταν όλοι άνθρωποι ηλικίας 45 έως 75 ετών με διαβήτη τύπου 2 που ήταν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.

Στην τελευταία ανάλυση, συμμετείχαν 1.348 συμμετέχοντες των οποίων τα δεδομένα ήταν αρκετά πλήρη ώστε οι ερευνητές να πραγματοποιήσουν την ανάλυσή τους. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη μηχανική εκμάθηση (τεχνητή νοημοσύνη ή AI) για να εξετάσουν τη σχέση μεταξύ της μετρούμενης ικανότητας άσκησης και ορισμένων παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου του καρδιαγγειακού ιστορικού, των φαρμάκων, της αρτηριακής πίεσης, των δημογραφικών πληροφοριών (ηλικία, φύλο, φυλή και άλλα), μετρήσεις σώματος (συμπεριλαμβανομένης της περιφέρειας της μέσης) και της σύνθεσης του σώματος (συμπεριλαμβανομένου του ποσοστού σωματικού λίπους και του ποσοστού μυϊκής μάζας).

Το σωματικό λίπος προβλέπει την ικανότητα άσκησης

Η ανάλυση έδειξε ότι χρησιμοποιώντας όλα αυτά τα βασικά δεδομένα σε ένα συγκεκριμένο άτομο, ήταν δυνατό για έναν υπολογιστή να προβλέψει την ικανότητα άσκησής του σε υψηλό βαθμό ακρίβειας, σε σύγκριση με την πραγματική ικανότητα άσκησης. Ενώ το πιο ακριβές μοντέλο για την πρόβλεψη της ικανότητας άσκησης περιελάμβανε έναν αριθμό διαφορετικών παραγόντων – συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας, του επιπέδου τριγλυκεριδίων στο αίμα και της αρτηριακής πίεσης – ο μοναδικός μεγαλύτερος προγνωστικός δείκτης της ικανότητας άσκησης ήταν το ποσοστό σωματικού λίπους, κάτι που μοιάζει να ισχύει τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες.

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι η χρήση έμμεσων, κάπως ακατέργαστων μέτρων για την εκτίμηση του ποσοστού σωματικού λίπους ενός ατόμου, όπως ο δείκτης μάζας σώματος ή η περιφέρεια της μέσης, είναι επί του παρόντος πολύ συνηθισμένη, δεδομένου ότι η άμεση μέτρηση του της σύνθεσης του σώματος είναι κάπως πιο χρονοβόρα και ακριβή. Αλλά επειδή η άμεση μέτρηση του σωματικού λίπους ήταν τόσο χρήσιμη σε αυτήν τη μελέτη ως τρόπος πρόβλεψης της ικανότητας άσκησης, αυτός ο τύπος δοκιμών μπορεί να είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη σε ορισμένες περιπτώσεις για πολλά άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Η σύνθεση του σώματος μετράται συνήθως χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται απορροφησιομετρία ακτίνων Χ διπλής ενέργειας (DXA), στην οποία οι ακτίνες Χ χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση του μαλακού ιστού και του οστού στο σώμα σας. Συνήθως γίνεται όταν ξαπλώνετε στην πλάτη σας, με ένα μηχάνημα να περνά από το σώμα σας για να κάνει τις απαραίτητες μετρήσεις.

Μέχρι τώρα, υπήρχε “σχετική υποτίμηση των μετρήσεων της σύνθεσης του σώματος” ως τρόπος πρόβλεψης ποιος θα αναπτύξει καρδιαγγειακές παθήσεις, έγραψαν οι ερευνητές. Αυτή η μελέτη, σημειώνουν, “θέτει το στάδιο για διασταυρούμενη επικύρωση με άλλα μεγάλα υποψήφια σύνολα δεδομένων και μελλοντική έρευνα σε αυτό το θέμα”.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management