Οι επιστήμονες του Κέιμπριτζ δοκίμασαν με επιτυχία ένα τεχνητό πάγκρεας για χρήση από ασθενείς που ζουν με διαβήτη τύπου 2. Η συσκευή -που τροφοδοτείται από έναν αλγόριθμο που αναπτύχθηκε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ- διπλασίασε τον χρόνο που οι ασθενείς βρίσκονταν στο εύρος στόχου για γλυκόζη σε σύγκριση με την τυπική θεραπεία και μείωσε στο μισό τον χρόνο με υψηλά επίπεδα γλυκόζης.

Περίπου 415 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως υπολογίζεται ότι ζουν με διαβήτη τύπου 2, ο οποίος κοστίζει περίπου 760 δισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσια παγκόσμια δαπάνη για την υγεία. Η αντιμετώπιση της νόσου συνήθως γίνεται μέσω ενός συνδυασμού αλλαγών στον τρόπο ζωής. Βελτιωμένη διατροφή και περισσότερη άσκηση, αλλά και φαρμακευτική αγωγή, με στόχο τη διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης σε χαμηλά επίπεδα.

Τεχνητό πάγκρεας με αλγόριθμο

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Medical Xpress, ερευνητές από το Ινστιτούτο Μεταβολικής Επιστήμης Wellcome-MRC στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ ανέπτυξαν ένα τεχνητό πάγκρεας που μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση υγιών επιπέδων γλυκόζης. Η συσκευή συνδυάζει μια συσκευή παρακολούθησης γλυκόζης και αντλία ινσουλίνης με μια εφαρμογή που αναπτύχθηκε από την ομάδα, γνωστή ως CamAPS HX. Αυτή η εφαρμογή εκτελείται από έναν αλγόριθμο που προβλέπει πόση ινσουλίνη απαιτείται για να διατηρηθούν τα επίπεδα γλυκόζης στο εύρος στόχου.

Οι ερευνητές έχουν δείξει στο παρελθόν ότι ένα τεχνητό πάγκρεας που λειτουργεί με παρόμοιο αλγόριθμο είναι αποτελεσματικό για ασθενείς που ζουν με διαβήτη τύπου 1, από ενήλικες έως πολύ μικρά παιδιά. Έχουν επίσης δοκιμάσει με επιτυχία τη συσκευή σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που χρειάζονται αιμοκάθαρση.

Η μελέτη

Στο περιοδικό Nature Medicine, η ομάδα αναφέρει την πρώτη δοκιμή της συσκευής σε έναν ευρύτερο πληθυσμό που ζει με διαβήτη τύπου 2 (που δεν απαιτεί αιμοκάθαρση). Σε αντίθεση με το τεχνητό πάγκρεας που χρησιμοποιείται για τον διαβήτη τύπου 1, αυτή η νέα έκδοση είναι ένα σύστημα πλήρως κλειστού βρόγχου. Ενώ οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 πρέπει να ενημερώσουν το τεχνητό πάγκρεας ότι πρόκειται να φάνε για να επιτρέψει την προσαρμογή της ινσουλίνης, για παράδειγμα, με την έκδοση αυτή μπορούν να αφήσουν τη συσκευή να λειτουργεί εντελώς αυτόματα.

Οι ερευνητές στρατολόγησαν 26 ασθενείς από την Wolfson Diabetes and Endocrine Clinic στο Addenbrooke’s Hospital, μέρος του Cambridge University Hospitals NHS Foundation Trust, και μια τοπική ομάδα χειρουργείων. Οι ασθενείς κατανεμήθηκαν τυχαία σε μία από δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα θα δοκίμαζε το τεχνητό πάγκρεας για οκτώ εβδομάδες και στη συνέχεια θα άλλαζε την τυπική θεραπεία πολλαπλών ημερήσιων ενέσεων ινσουλίνης. Η δεύτερη ομάδα θα έπαιρνε αυτή τη θεραπεία ελέγχου πρώτα και μετά θα άλλαζε στο τεχνητό πάγκρεας μετά από οκτώ εβδομάδες.

Τα ευρήματα

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, οι ασθενείς που έλαβαν τη θεραπεία ελέγχου πέρασαν τα δύο τρίτα (67%) του χρόνου τους με υψηλά επίπεδα γλυκόζης. Αυτό μειώθηκε στο 33% όταν χρησιμοποιούσαν το τεχνητό πάγκρεας. Τα μέσα επίπεδα γλυκόζης μειώθηκαν – από 12,6 mmol/L όταν λάμβανε τη θεραπεία ελέγχου σε 9,2 mmol/L κατά τη χρήση του τεχνητού παγκρέατος.

Η εφαρμογή μείωσε, επίσης, τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη. Μετά τη θεραπεία ελέγχου, τα μέσα επίπεδα HbA1c ήταν 8,7%, ενώ μετά τη χρήση του τεχνητού παγκρέατος ήταν 7,3%. Οι συμμετέχοντες σχολίασαν ότι ήταν χαρούμενοι που τα επίπεδα γλυκόζης τους ελέγχονταν αυτόματα από το σύστημα και εννέα στους δέκα (89%) ανέφεραν ότι ξόδεψαν λιγότερο χρόνο για τη διαχείριση του διαβήτη τους συνολικά. Επιπλέον, οι χρήστες τόνισαν την εξάλειψη της ανάγκης για ενέσεις ή δοκιμές με δακτυλικό τρύπημα και την αυξημένη εμπιστοσύνη στη διαχείριση της γλυκόζης στο αίμα ως βασικά οφέλη. Τα μειονεκτήματα περιελάμβαναν αυξημένο άγχος σχετικά με τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας, το οποίο οι ερευνητές λένε ότι μπορεί να αντανακλά αυξημένη επίγνωση και παρακολούθηση των επιπέδων γλυκόζης.