Τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει καλά νέα σε σχέση με την άσκηση. Οι ερευνητές έχουν αναφέρει ότι μπορεί να μην χρειάζεται να ασκούμαστε όσο νομίζουμε για να αποκομίσουμε οφέλη. Πριν από τρία χρόνια, για παράδειγμα, το Υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ δημοσίευσε τη δεύτερη έκδοση οδηγιών για τη σωματική δραστηριότητα Αμερικανών, η οποία ανέφερε: “Οι ενήλικες πρέπει να κινούνται περισσότερο και να κάθονται λιγότερο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Κάποια σωματική δραστηριότητα είναι καλύτερη από καμία”. Τώρα μια νέα μελέτη από ερευνητές στην Ολλανδία αναφέρει ότι απλώς η λιγότερη ώρα καθιστικής ζωής βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη, ένα θέμα που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για τα άτομα με διαβήτη.

Η έκθεση έδειξε ότι μια ομάδα μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών που απλώς σηκώθηκαν και περπατούσαν περισσότερο βελτίωσαν την ευαισθησία τους στην ινσουλίνη σχεδόν όσο και άλλες που έκαναν μια ώρα μέτριας έως έντονης άσκησης.

Η μελέτη

Η ερευνητική ομάδα, της οποίας επικεφαλής ήταν ο Patrick Schrauwen, PhD, της Σχολής Διατροφής NUTRIM στο Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ, ενέταξε 12 γυναίκες που είχαν περάσει την εμμηνόπαυση. Οι ηλικίες τους κυμαίνονταν από 45 έως 70, δεν ήταν καπνίστριες, δεν είχαν ενεργές ασθένειες και ο Δείκτης Μάζας Σώματός τους κυμαινόταν από 25 έως 35. Οι γυναίκες είχαν αυτό που οι ερευνητές περιέγραψαν ως “σωματικά ανενεργό τρόπο ζωής” και το βάρος τους ήταν σταθερό τους προηγούμενους έξι μήνες.

Σε κάθε γυναίκα ανατέθηκε να κάνει τρία σχήματα δραστηριότητας, το καθένα από τα οποία διήρκησε τέσσερις ημέρες. Το καθιστικό πρόγραμμα περιελάμβανε καθιστή θέση για 14 ώρες την ημέρα. Το λιγότερο καθιστικό πρόγραμμα απαιτούσε καθιστή θέση για εννέα ώρες, όρθια στάση για τέσσερις ώρες και περπάτημα για τρεις ώρες την ημέρα. Και το πρόγραμμα άσκησης σήμαινε να κάθονταν για 13 ώρες και να ασκούνταν για μία ώρα την ημέρα (η άσκηση γινόταν με στατικό ποδήλατο). Η πρόσληψη τροφής διατηρήθηκε όσο το δυνατόν παρόμοια σε κάθε σχήμα. Σε κάθε άτομο συστάθηκε να τηρεί την κανονική του διατροφή και να αποφεύγει το αλκοόλ και τα ποτά πλούσια σε καφεΐνη. Η σωματική δραστηριότητα και η στάση του σώματος μετρήθηκαν με ένα μόνιτορ δραστηριότητας και οι συμμετέχοντες κράτησαν επίσης ένα ημερολόγιο που κατέγραφε τη σωματική τους δραστηριότητα.

Η λιγότερη ώρα καθιστής ζωής συνδέεται με βελτιωμένη ευαισθησία στην ινσουλίνη

Οι ερευνητές δεν ανέφεραν καμία σημαντική διαφορά στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μεταξύ των τριών σχημάτων. Σε σύγκριση με το πρόγραμμα καθιστικής ζωής, ωστόσο, τα άτομα που κάθονταν λιγότερο είδαν βελτίωση κατά 13% στην περιφερική ευαισθησία στην ινσουλίνη, ενώ τα άτομα στο σχήμα άσκησης ανέφεραν βελτίωση κατά 20%. Όσον αφορά τις αλλαγές σε μοριακό επίπεδο, η άσκηση παρείχε τη μεγαλύτερη αλλαγή, αλλά, οι ερευνητές είπαν, “αν και λιγότερο έντονες από ό,τι στο σχήμα άσκησης, το να κάθεσαι λιγότερο προκάλεσε παρόμοιες μεταβολικές αλλαγές στο τέλος της παρέμβασης”. Οι συγγραφείς το εξήγησαν ως εξής: “Η μεταβολομική ανάλυση αποκάλυψε αλληλεπικάλυψη στα μοριακά προφίλ που επηρεάζονται από την άσκηση και τη λιγότερη ώρα καθιστής ζωής, που αποδεικνύεται από μια σαφή μείωση ορισμένων αμινοξέων, χαρακτηριστικό γνώρισμα της έντονης άσκησης”.

Τα συμπεράσματα της μελέτης, είπε ο Δρ Schrauwen, “επιβεβαιώνουν προηγούμενες μελέτες, αλλά εδώ προχωρήσαμε ένα βήμα παραπέρα και εξετάσαμε επίσης τους υποκείμενους μηχανισμούς, με το ερώτημα εάν οι μηχανισμοί ήταν παρόμοιοι μεταξύ του να κάθεται κανείς λιγότερο και να ασκείται. Σε συνέντευξή του στον ιστότοπο ιατρικών ειδήσεων Healio, πρόσθεσε: “Δεν είναι όλοι, συμπεριλαμβανομένων των ασθενών με διαβήτη, σε θέση να κάνουν άσκηση σε βάση ρουτίνας. Το συμπέρασμα της μελέτης μας είναι ότι εάν δεν μπορείτε να ασκηθείτε, υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις που μπορούν επίσης να έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στην υγεία, όπως οι ελαφρύτερες δραστηριότητες που μπορεί να μπορείτε να ενσωματώσετε στην καθημερινή ζωή”.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management