Οι ερευνητές που βρήκαν μια σχέση ανάμεσα στα νιτρώδη πρόσθετα τροφίμων και τον κινδύνο διαβήτη τύπου 2 λένε ότι η μελέτη τους παρέχει “νέα στοιχεία” που υποστηρίζουν τη μείωση της χρήσης νιτρωδών σε φαγητά, όπως το επεξεργασμένο κρέας.

Ενώ τα νιτρώδη και τα νιτρικά άλατα βρίσκονται φυσικά στο νερό και το έδαφος, χρησιμοποιούνται επίσης από τους κατασκευαστές τροφίμων για να αυξήσουν τη διάρκεια ζωής τους.

Μια ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα από λίγο περισσότερους από 104.000 συμμετέχοντες στη γαλλική μελέτη NutriNet-Santé, η οποία ξεκίνησε το 2009 και συλλέγει πληροφορίες ιατρικού ιστορικού, τρόπου ζωής και διατροφής από άτομα ηλικίας 15 ετών και άνω. Στη συνέχεια, η ομάδα εφάρμοσε δεδομένα σχετικά με την έκθεση σε νιτρώδη/νιτρικά άλατα για να παράγει στατιστικά μοντέλα προκειμένου να εξετάσει τα αποτελέσματα για την υγεία.

Το βασικό τους εύρημα ήταν ότι όσοι εκτέθηκαν σε υψηλότερο ποσοστό νιτρωδών συνολικά, ιδιαίτερα μέσω πρόσθετων τροφίμων και άλλων πηγών μη πρόσθετων, είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 (T2D). Αυτή η σχέση δεν βρέθηκε μεταξύ των νιτρικών και του διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με όσα αναφέρει δημοσίευμα του diabetes.co.uk.

Νιτρώδη: Συζήτηση για μείωση στα επεξεργασμένα κρέατα

Οι συγγραφείς είπαν: “Αυτά τα αποτελέσματα παρέχουν μια νέα απόδειξη στο πλαίσιο των τρεχουσών συζητήσεων σχετικά με την ανάγκη για μείωση της χρήσης των νιτρωδών προσθέτων στα επεξεργασμένα κρέατα από τη βιομηχανία τροφίμων και θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ανάγκη για καλύτερη ρύθμιση της μόλυνσης του εδάφους από λιπάσματα. Εν τω μεταξύ, αρκετές αρχές δημόσιας υγείας παγκοσμίως συνιστούν ήδη στους πολίτες να περιορίσουν την κατανάλωση τροφίμων που περιέχουν αμφιλεγόμενα πρόσθετα, συμπεριλαμβανομένου του νιτρώδους νατρίου”.

Πρόσθεσαν δε ότι αυτή είναι η πρώτη μεγάλης κλίμακας μελέτη κοόρτης που προτείνει μια άμεση συσχέτιση μεταξύ των νιτρωδών που προέρχονται από πρόσθετα και του κινδύνου διαβήτη τύπου 2. Επιβεβαιώνει επίσης προηγουμένως προταθείσες συσχετίσεις μεταξύ των συνολικών διατροφικών νιτρωδών και του κινδύνου T2D. Οι συγγραφείς είπαν ότι η μελέτη τους είχε αρκετούς περιορισμούς και ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να υποστηρίξουν τα αποτελέσματά τους.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο PLOS Medicine.