Περίπου 4,2 εκατομμύρια Νοτιοαφρικανοί ζουν με διαβήτη, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2021 από τη Διεθνή Ομοσπονδία Διαβήτη. Ο επιπολασμός έχει υπερδιπλασιαστεί μεταξύ 2011 και 2021 και είναι μακράν ο υψηλότερος στην υποσαχάρια Αφρική: έως το 2045, περισσότεροι από 7,4 εκατομμύρια Νοτιοαφρικανοί θα μπορούσαν να είναι διαβητικοί. Ο διαβήτης έχει χαρακτηριστεί ως “καθοριστική ασθένεια του 21ου αιώνα” από το επιστημονικό περιοδικό Lancet, το οποίο προειδοποίησε τον Ιούνιο ότι 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως θα μπορούσαν να ζουν με διαβήτη μέχρι το 2050.

Στη Νότια Αφρική, σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, ο διαβήτης έχει ήδη φτάσει σε σημείο κρίσης: είναι η πρώτη υποκείμενη αιτία θανάτου στη χώρα στις γυναίκες και δεύτερη στον γενικό πληθυσμό. Ανησυχητικό είναι ότι σχεδόν οι μισοί από τους διαβητικούς δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν.

“Ο διαβήτης θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αρκετά εύκολα ή ακόμη και να προληφθεί, και αντ’ αυτού σκοτώνει περισσότερες γυναίκες από οτιδήποτε άλλο. Είναι σαν ένα αργό τροχαίο ατύχημα”, σημειώνει στο δημοσίευμα η Bridget McNulty, συνιδρύτρια του Sweet Life, μιας διαδικτυακής κοινότητας περισσότερων από 35.000 Νοτιοαφρικανών με διαβήτη.

Η McNulty έχει εκατοντάδες μηνύματα κάθε μήνα από ασθενείς σε όλη τη χώρα. Η υγιεινή ζωή φαίνεται ανέφικτη σε πολλούς, και παρόλο που η δωρεάν ινσουλίνη είναι προσβάσιμη, η πολυπλοκότητα της πάθησης μπορεί να δυσκολέψει τη λήψη της σωστής θεραπείας.

Ο διαβήτης πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως ο HIV στη Νότια Αφρική

Σε αντίθεση με τον HIV και τη φυματίωση, που αναμένεται να λάβουν 45 δισεκατομμύρια ραντ (1,9 δισεκατομμύρια λίρες) σε συνδυασμένες δαπάνες το 2023-24, “ο διαβήτης δεν έχει λάβει την προσοχή που του αξίζει”, λέει ο Patrick Ngassa Piotie, ειδικός δημόσιας υγείας και πρόεδρος της Νοτιοαφρικανικής Συμμαχίας για τον Διαβήτη. “Ο διαβήτης και οι επιπλοκές του είναι εξαιρετικά ακριβές: αν δεν γίνει τίποτα, το αυτοκίνητο σίγουρα θα τρακάρει”.

Οι κινητές κλινικές και οι εκστρατείες ευαισθητοποίησης που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση είναι σπάνιες. Κοινοτικές ομάδες όπως η Ikhaya είναι συχνά η μόνη υποστήριξη στην οποία μπορούν να απευθυνθούν οι ασθενείς.

Εναρμονισμένη με ένα αυξανόμενο παγκόσμιο κίνημα για την αντιμετώπιση του διαβήτη, η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής δημοσίευσε πέρυσι ένα πενταετές στρατηγικό σχέδιο για τις μη μεταδοτικές ασθένειες. Μέχρι το 2030, το 90% των ενηλίκων θα πρέπει να ελέγχονται για αυξημένη γλυκόζη αίματος, το 60% όσων έχουν διαγνωσθεί θα πρέπει να λαμβάνουν θεραπεία και οι μισοί από αυτούς θα πρέπει να είναι “ελεγχόμενοι”.