Η αυτόνομη νευροπάθεια – μια μορφή διαβητικής νευροπάθειας που επηρεάζει τα νεύρα που ελέγχουν τις βασικές σωματικές λειτουργίες – είναι αρκετά σοβαρή ώστε να προκαλέσει συμπτώματα σε περίπου έναν στους πέντε ενήλικες με διαβήτη τύπου 1, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Diabetes and its Complications.

Η πιο ευρέως γνωστή μορφή νευροπάθειας που επηρεάζει τα άτομα με διαβήτη είναι η περιφερική νευροπάθεια, η οποία συνήθως προκαλεί συμπτώματα όπως κάψιμο, μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα στα πόδια. Η αυτόνομη νευροπάθεια, από την άλλη πλευρά, περιλαμβάνει βλάβη στα νεύρα που μεταφέρουν πληροφορίες από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό – έτσι μπορεί να διαταράξει τη λειτουργία πολλών διαφορετικών διεργασιών στο σώμα. Μερικές φορές, η αυτόνομη νευροπάθεια μπορεί να μην προκαλεί αξιοσημείωτα συμπτώματα ακόμα κι αν διαταράσσει τη λειτουργία ενός κύριου οργάνου όπως η καρδιά. Αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, η αυτόνομη νευροπάθεια μπορεί να αλλάξει τη λειτουργία περιοχών όπως η καρδιά, η ουροδόχος κύστη, το πεπτικό σύστημα ή οι ιδρωτοποιοί αδένες με τρόπο που προκαλεί αισθητά σημάδια.

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν απαντήσεις από 965 ενήλικες με διαβήτη τύπου 1 που συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα που ονομάζεται Μητρώο κλινικής ανταλλαγής T1D. Κάθε συμμετέχων συμμετείχε στην έρευνα μεταξύ 2010 και 2017 και είχε διαβήτη για τουλάχιστον πέντε χρόνια τη στιγμή της έρευνας. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν τα 40 έτη και η διάμεση διάρκεια διαβήτη τα 20 χρόνια.

Διάφοροι παράγοντες συνδέονται με αυξημένο ποσοστό αυτόνομης νευροπάθειας

Συνολικά, 166 συμμετέχοντες (17%) ανέφεραν ότι είχαν συμπτώματα που υποδηλώνουν διαβητική αυτόνομη νευροπάθεια. Από αυτούς τους συμμετέχοντες με συμπτώματα, το 72% είπε ότι τα συμπτώματά τους ήταν μέτριας σοβαρότητας ή χειρότερα. Σε σύγκριση με συμμετέχοντες που δεν εμφάνισαν συμπτώματα αυτόνομης νευροπάθειας, αυτοί που τα εμφάνισαν έτειναν να έχουν υψηλότερο επίπεδο A1C και να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια διαβήτη. Ήταν επίσης πιο πιθανό να είναι γυναίκες, να έχουν χαμηλότερο εισόδημα, να καπνίζουν, να χρησιμοποιούν οπιοειδή, να έχουν κατάθλιψη ή να έχουν καρδιαγγειακή νόσο. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι συμμετέχοντες με συμπτώματα αυτόνομης νευροπάθειας ήταν επίσης πιο πιθανό να εμφανίσουν περιφερική νευροπάθεια.

Ορισμένοι παράγοντες συνδέθηκαν ιδιαίτερα με συμπτώματα αυτόνομης νευροπάθειας, όπως σημειώνεται σε άρθρο του Healio για τη μελέτη. Σε σύγκριση με συμμετέχοντες που δεν είχαν συμπτώματα αυτόνομης νευροπάθειας, όσοι τα είχαν είχαν 47% περισσότερες πιθανότητες να έχουν κατάθλιψη, 51% περισσότερες πιθανότητες να έχουν καρδιαγγειακή νόσο, 99% περισσότερες πιθανότητες να χρησιμοποιήσουν οπιοειδή και 132% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν γαστροπάρεση (επιβράδυνση εκκένωσης του στομάχου). Είναι πιθανό ότι τουλάχιστον σε ορισμένες περιπτώσεις, η γαστροπάρεση να αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα αυτόνομης νευροπάθειας.

“Τα συμπτώματα διαβητικής αυτόνομης νευροπάθειας είναι κοινά στον διαβήτη τύπου 1”, κατέληξαν οι ερευνητές. “Οι κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες και οι ψυχολογικές συννοσηρότητες μπορεί να συμβάλλουν στα συμπτώματα και θα πρέπει να διερευνηθούν περαιτέρω”, πρόσθεσαν.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management