Μια μείωση της καρδιοαναπνευστικής φυσικής κατάστασης συνδέθηκε με υψηλότερο κίνδυνο θανάτου σε μια νέα μελέτη βετεράνων του στρατού των ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε στο Journal of the American College of Cardiology. ‘Αλλωστε, και προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η σωματική δραστηριότητα συνδέεται με τη μακροζωία με διάφορους τρόπους.

Ένας συνδυασμός προπόνησης με βάρη και αερόβιας άσκησης έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τη μακροζωία περισσότερο από οποιαδήποτε μορφή δραστηριότητας από μόνη της. Αλλά δεν χρειάζεται να κάνετε μια σοβαρή ρουτίνα άσκησης για να αποκομίσετε τα οφέλη μακροζωίας από τη δραστηριότητα. Ακόμη και οι σύντομες συνεδρίες άσκησης συνδέονται με τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Η άσκηση σε σύντομες εκρήξεις δραστηριότητας μπορεί να συμβάλει στη μακροζωία και ακόμη και η έντονη δραστηριότητα που δεν έχει προγραμματιστεί άσκηση – όπως το γρήγορο περπάτημα ή το γρήγορο ανέβασμα σκαλοπατιών – μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρδιαγγειακή νόσο και να σας βοηθήσει να ζήσετε περισσότερο. Φυσικά, η σωματική δραστηριότητα δεν είναι ο μόνος παράγοντας του τρόπου ζωής που συνδέεται με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Τα υγιεινά διατροφικά πρότυπα βοηθούν, επίσης, προς αυτή την κατεύθυνση.

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν τη σχέση μεταξύ της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας – όπως μετρήθηκε με πολλαπλές αξιολογήσεις με την πάροδο του χρόνου – και του κινδύνου θανάτου κατά τη διάρκεια μιας μέσης περιόδου παρακολούθησης 6,3 ετών. Οι συμμετέχοντες ήταν 93.060 βετεράνοι ηλικίας 30 έως 95 ετών.

Όλοι ολοκλήρωσαν δύο δοκιμές σε διάδρομο άσκησης με διαφορά τουλάχιστον ενός έτους – με μέσο όρο 5,8 χρόνια μεταξύ αυτών των αξιολογήσεων. Οι συμμετέχοντες ομαδοποιήθηκαν σε τεταρτημόρια – τέσσερις ομάδες ίσου μεγέθους – με βάση τα τυποποιημένα για την ηλικία τους επίπεδα φυσικής κατάστασης και σε κάθε τεταρτημόριο, οι συμμετέχοντες ομαδοποιήθηκαν επίσης με βάση το αν είδαν αύξηση, μείωση ή καμία αλλαγή στη φυσική κατάσταση από την πρώτη στη δεύτερη αξιολόγηση.

Η μειωμένη σωματική δραστηριότητα συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου

Κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης, 18.302 συμμετέχοντες (19,7%) πέθαναν. Το μέσο ετήσιο ποσοστό θνησιμότητας ήταν 27,6 για κάθε 1.000 χρόνια ζωής. Γενικά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αλλαγές στην καρδιοαναπνευστική ικανότητα συνδέονταν με αυξημένο ή μειωμένο κίνδυνο θανάτου – μια μείωση της φυσικής κατάστασης να αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου και μια αύξηση στη σωματική δραστηριότητα να μειώνει αυτόν τον κίνδυνο – ανεξάρτητα από το αρχικό επίπεδο φυσικής κατάστασης των συμμετεχόντων. Για παράδειγμα, μια μείωση της φυσικής κατάστασης κατά 2,0 METS (μεταβολικά ισοδύναμα) ή περισσότερο συνδέθηκε με 74% υψηλότερο κίνδυνο θανάτου κατά την περίοδο παρακολούθησης για συμμετέχοντες με χαμηλή φυσική κατάσταση με καρδιαγγειακή νόσο. Αντίστοιχα, κατά 69% υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν είχαν οι συμμετέχοντες χωρίς καρδιαγγειακή νόσο.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι αλλαγές στην καρδιοαναπνευστική ικανότητα συνδέονταν με τον κίνδυνο θανάτου ανεξάρτητα από το αρχικό επίπεδο φυσικής κατάστασης ή την κατάσταση της καρδιαγγειακής νόσου. “Ο αντίκτυπος των σχετικά μικρών αλλαγών [καρδιοαναπνευστικής ικανότητας] στον κίνδυνο θνησιμότητας έχει σημαντική κλινική σημασία και σημασία για τη δημόσια υγεία”, έγραψαν.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management