Υπολογίζεται ότι το 25% των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών έχουν διαβήτη τύπου 2. Η ινσουλίνη παίζει σημαντικό ρόλο στον εγκέφαλο και τα άτομα με προδιαβήτη και διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο νόσου Αλτσχάιμερ και γνωστικής έκπτωσης. Το σπρέι ινσουλίνης, δηλαδή η χορήγηση της ινσουλίνης στον εγκέφαλο ενδορινικά, με ψεκασμό μέσω της μύτης, έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τη λεκτική μνήμη και έχει αναδειχθεί ως πιθανή θεραπεία για τη γνωστική έκπτωση στους ηλικιωμένους.

Τώρα, μια ομάδα επιστημόνων στο Ιατρικό Κέντρο Beth Israel Deaconess (BIDMC) αξιολόγησε τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις της ενδορινικής ινσουλίνης (INI) στη γνωστική λειτουργία και στο βάδισμα σε άτομα με και χωρίς σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Το MemAID, μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη κλινική δοκιμή φάσης 2, παρείχε στοιχεία ότι η ενδορινική ινσουλίνη αύξησε την ταχύτητα βάδισης, αύξησε την εγκεφαλική ροή αίματος και μείωσε την ινσουλίνη πλάσματος σε συμμετέχοντες με διαβήτη τύπου 2, ενώ βελτίωσε τη λήψη αποφάσεων και τη λεκτική μνήμη σε συμμετέχοντες στη δοκιμή χωρίς τη νόσο και όσους έχουν προδιαβήτη.

Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο Journal of Neurology, υποδεικνύουν ότι το σπρέι ινσουλίνης πρέπει να ελεγχθεί περαιτέρω για την πιθανή χρησιμότητά του ως θεραπεία για τον διαβήτη τύπου 2 καθώς και ως θεραπεία για λειτουργική έκπτωση που σχετίζεται με την ηλικία.

Βοήθεια στη λειτουργία του εγκεφάλου από σπρέι ινσουλίνης

Οι ερευνητές έγραψαν 223 συμμετέχοντες ηλικίας 50 έως 85 ετών με και χωρίς διαβήτη και αξιολόγησαν τις κανονικές και διπλές ταχύτητες βαδίσματος, την προσοχή, τη μνήμη και την εκτελεστική λειτουργία, καθώς και τη διάθεσή τους χρησιμοποιώντας μια σειρά επικυρωμένων τεστ. Οι μισοί από τους συμμετέχοντες με διαβήτη (n=51) και οι μισοί χωρίς διαβήτη (n=58) υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ινσουλίνη, η οποία χορηγήθηκε ενδορινικά μέσω ηλεκτρονικού ψεκαστήρα μία φορά την ημέρα. Σε μια διπλά τυφλή δοκιμή, οι άλλοι συμμετέχοντες έλαβαν ένα ανενεργό εικονικό φάρμακο (αποστειρωμένο φυσιολογικό ορό) που χορηγήθηκε επίσης ενδορινικά.

Μετά από 24 εβδομάδες θεραπείας, οι συμμετέχοντες με διαβήτη που έλαβαν ενδορινική ινσουλίνη (INI) είχαν μεγαλύτερες ταχύτητες βαδίσματος κατά τη διάρκεια της θεραπείας και μετά τη θεραπεία από τους συμμετέχοντες με διαβήτη που έλαβαν εικονικό φάρμακο. Οι συμμετέχοντες που έλαβαν θεραπεία με INI με διαβήτη εμφάνισαν επίσης αυξημένη εγκεφαλική ροή αίματος στον μετωπιαίο λοβό και χαμηλότερη αντίσταση στην ινσουλίνη και την ινσουλίνη πλάσματος σε σύγκριση με την ομάδα του εικονικού φαρμάκου, ενώ οι συμμετέχοντες που έλαβαν INI χωρίς διαβήτη εμφάνισαν βελτιωμένη λήψη αποφάσεων και λεκτική μνήμη.

Σε συνδυασμό, οι συμμετέχοντες τόσο με όσο και χωρίς διαβήτη τύπου 2 που έλαβαν INI επέδειξαν ταχύτερο περπάτημα και καλύτερη εκτελεστική λειτουργία και μνήμη, με εκείνους με προδιαβήτη να παρουσιάζουν τις πιο σημαντικές βελτιώσεις στη λήψη αποφάσεων και στη λεκτική μνήμη.

Με πληροφορίες από Medical Xpress