Τα συστήματα συνεχούς παρακολούθησης γλυκόζης (CGM) μπορεί να είναι πιο δύσκολο να χρησιμοποιηθούν από τους ηλικιωμένους λόγω ορισμένων παραγόντων, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Applied Clinical Informatics.

Τα συστήματα CGM περιλαμβάνουν τη χρήση ενός αισθητήρα πάνω ή κάτω από το δέρμα που ανιχνεύει τα επίπεδα γλυκόζης, με πολλούς αισθητήρες να πρέπει να αντικαθίστανται κάθε 14 ημέρες. Το σύστημα συνδέεται με έναν πομπό που στέλνει τις μετρήσεις γλυκόζης σε μια συμβατή συσκευή, όπως ένα smartphone ή μια αντλία ινσουλίνης. Η συνεχής παρακολούθηση της γλυκόζης έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα τόσο σε ηλικιωμένους όσο και σε νεότερους ανθρώπους με διαβήτη τύπου 1 και πρόσφατα έχει γίνει όλο και πιο δημοφιλής στους νέους με τύπου 1. Η χρήση ενός συστήματος CGM έχει επίσης αποδειχθεί ότι βοηθά στη μείωση των νοσηλειών σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2.

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν να διερευνήσουν την εφαρμοσιμότητα ποικιλίας συσκευών που σχετίζονται με την υγεία – ένα σύστημα CGM, μια οθόνη παρακολούθησης φυσικής δραστηριότητας, ή ένα smartphone που προσφέρει προτροπές σχετικά με φάρμακα – σε ηλικιωμένους με διαβήτη. Αρχικά, μια μικρή πιλοτική ομάδα 10 συμμετεχόντων ηλικίας 50 έως 85 ετών με διαβήτη επιστρατεύτηκε για να δοκιμάσει αυτές τις συσκευές. Οσον αφορά στα συστήματα CGM, τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν γραφήματα των τιμών της γλυκόζης τους και ρωτήθηκαν για την εμπειρία χρήσης ενός συστήματος CGM. Μια μεγαλύτερη ομάδα 70 συμμετεχόντων χρησιμοποίησε καθεμία από αυτές τις συσκευές για δύο εβδομάδες και παρείχε σχόλια στους ερευνητές σχετικά με την εμπειρία. Η δεύτερη ομάδα είχε μέση ηλικία 60 ετών και ήταν 59% γυναίκες. Το 23% της ομάδας ανέφερε ότι δεν ήλεγχε ποτέ τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα του σε τακτική βάση πριν συμμετάσχουν στη μελέτη.

Συστήματα CGM και δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία χρήστες

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Diabetes Self – Management, στην αρχική πιλοτική ομάδα των 10 συμμετεχόντων, ορισμένοι συμμετέχοντες αντιμετώπισαν δυσκολίες με τους αισθητήρες CGM και συγκεκριμένα να τους κολλήσουν αποτελεσματικά στο δέρμα τους. Οι συμμετέχοντες χρειάζονταν επίσης συχνά βοήθεια για την ερμηνεία των γραφημάτων των τάσεων της γλυκόζης τους που παρήγαγε το σύστημα CGM. Στη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα των 70 συμμετεχόντων, το 73% των συμμετεχόντων εμφάνισε υπογλυκαιμία κατά την περίοδο της μελέτης. Σχεδόν το ένα τρίτο των ειδοποιήσεων που σχετίζονται με τη γλυκόζη κατά τη διάρκεια της ημέρας έμειναν αναπάντητα από τους συμμετέχοντες και οι αισθητήρες CGM αποσπάστηκαν από το δέρμα στο 24% των συμμετεχόντων.

“Αυτός είναι ένας ολόκληρος τομέας της τεχνολογίας υγείας που χρειάζεται μελέτη”, δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Michael Weiner, MD, καθηγητής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα, σε δελτίο Τύπου σχετικά με τη μελέτη.

Ο Weiner σημείωσε ότι πολλοί συμμετέχοντες αγνόησαν τις ειδοποιήσεις του συστήματος CGM και άλλα μηνύματα smartphone επειδή δεν έφεραν τα τηλέφωνά τους μαζί τους και ότι πολλοί συμμετέχοντες αντιμετώπισαν δυσκολία στη χρήση. Ταυτόχρονα, το υψηλό ποσοστό των συμμετεχόντων που παρουσίασαν υπογλυκαιμία υποδηλώνει την ανάγκη για ευρεία παρακολούθηση της γλυκόζης σε πραγματικό χρόνο, υποδηλώνοντας ότι οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης μπορεί να χρειαστεί να συνεργαστούν με ηλικιωμένα άτομα με διαβήτη για να κάνουν καλύτερη χρήση των συστημάτων CGM.