Μια νέα μελέτη εντόπισε τους τρόπους με τους οποίους το πρόχειρο φαγητό θα μπορούσε να έχει ρόλο στην Αμερική για πολιτικές φόρων, οι οποίες είναι εφικτό να κρατήσουν τη βιομηχανία τροφίμων και τους πελάτες μακριά από ανθυγιεινές επιλογές τροφίμων.

Οι ερευνητές εξέτασαν τα κοινά νήματα που διατρέχουν πολιτικές 30 ετών από ομοσπονδιακές, πολιτειακές ή φυλετικές Αρχές που ορίζουν κατηγορίες τροφίμων για σκοπούς φορολογίας ή άλλων κανονισμών. Διαπίστωσαν ότι ο συνδυασμός κατηγορίας τροφίμων, επεξεργασίας και θρεπτικών συστατικών θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να καθοριστεί ποια τρόφιμα πρέπει να εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των πολιτικών που σχετίζονται με την υγεία.

Η πρώτη συγγραφέας Jennifer Pomeranz, επίκουρη καθηγήτρια πολιτικής και διαχείρισης δημόσιας υγείας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, δήλωσε: “Υπάρχει μια αυξανόμενη αναγνώριση ότι μια ανθυγιεινή διατροφή πηγάζει από την υπερκατανάλωση αυτού που συνηθίζουμε να αποκαλούμε ‘πρόχειρο φαγητό’. Ωστόσο, οι προσπάθειες δημόσιας υγείας για την αντιμετώπιση του πρόχειρου φαγητού εμποδίζονται από την έλλειψη ενιαίας μεθόδου για τον καθορισμό του πρόχειρου φαγητού για σκοπούς πολιτικής”.

Ο ανώτερος συγγραφέας της μελέτης, Dariush Mozaffarian, δήλωσε: “Οι άνθρωποι συχνά λένε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να οριστεί το ‘junk food’ για φορολογία ή άλλες πολιτικές. Τα νέα μας αποτελέσματα υποδεικνύουν πολυάριθμα παραδείγματα υφιστάμενων πολιτικών των ΗΠΑ που ορίζουν το πρόχειρο φαγητό και εντοπίζουν τα κοινά νήματα μεταξύ τους”.

Μεγαλύτεροι φόροι για το πρόχειρο φαγητό

Υπολογίζεται ότι το πρόχειρο φαγητό αποτελεί περίπου το 15% όλων των θερμίδων που καταναλώνονται στην Αμερική. Ένας συγκεκριμένος ορισμός του πρόχειρου φαγητού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εφαρμογή ενός πανεθνικού φόρου σε αυτά τα είδη τροφίμων. Οι ειδικοί λένε ότι η επιβολή φόρων θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους να μειώσουν την κατανάλωση ανθυγιεινών τροφίμων και να συγκεντρώσουν χρήματα για προγράμματα υγείας και διατροφής.

Άλλες χώρες είχαν επιτυχία στην εφαρμογή φόρων για πρόχειρο φαγητό. Η Ουγγαρία, για παράδειγμα, εισήγαγε φόρο στα τρόφιμα με αυξημένα επίπεδα αλατιού και ζάχαρης, γεγονός που οδήγησε σε μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση σχετικά με τη διατροφική αξία και ενθάρρυνε τους κατασκευαστές τροφίμων να διασφαλίζουν ότι τα προϊόντα τους είναι πιο υγιεινά.

Σε αυτό το τελευταίο κομμάτι έρευνας, σύμφωνα με δημοσίευμα του diabetes.co.uk, η ομάδα εξέτασε 47 νόμους και νομοσχέδια από το 1991 έως το 2021. Από αυτά, 26 υπάρχουσες πολιτικές χρησιμοποίησαν πολλαπλά κριτήρια για τον ορισμό του πρόχειρου φαγητού, συμπεριλαμβανομένης της επεξεργασίας, του τόπου παρασκευής, των θρεπτικών συστατικών και του μεγέθους της μερίδας.

Οι ερευνητές επισήμαναν δύο θέματα στις διαφορετικές πολιτικές. Πρώτον, ότι τα τρόφιμα κατηγοριοποιήθηκαν σε απαραίτητα/βασικά τρόφιμα και μη βασικά τρόφιμα. Δεύτερον, ήταν σύνηθες ο συνδυασμός μέτρων επεξεργασίας και/ή διατροφής για τον προσδιορισμό των τροφίμων που έπρεπε να εμπίπτουν στα φορολογικά κριτήρια. Ολόκληρη η μελέτη είναι διαθέσιμη στο The Milbank Quarterly.