Στην κοινή γνώμη, ο διαβήτης και η παχυσαρκία συνδέονται στενά και ορισμένοι άνθρωποι υποθέτουν, λανθασμένα, ότι πρέπει κάποιος να είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος για να αναπτύξει διαβήτη τύπου 2. Στην πραγματικότητα το υπερβολικό σωματικό βάρος είναι ένας μόνο παράγοντας κινδύνου για διαβήτη τύπου 2, μαζί με το οικογενειακό ιστορικό, τη διατροφή, το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας και πολλά άλλα.

Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι ενώ η παχυσαρκία δεν είναι ο μόνος παράγοντας κινδύνου για διαβήτη τύπου 2, είναι αυτός που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Η θεραπεία της παχυσαρκίας δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά η επιστημονική έρευνα έχει δείξει ότι σε άτομα με υπερβολικό σωματικό βάρος, η απώλεια μόλις 5% έως 10% του βάρους μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα σας εάν έχετε ήδη διαβήτη και πιθανώς να μειώσει τον κίνδυνο να αναπτύξετε διαβήτη αν δεν το έχετε.

Μια νέα μελέτη δείχνει πόσο ισχυρός παράγοντας είναι η παχυσαρκία στην ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2, διαπιστώνοντας ότι έως και οι μισές περιπτώσεις συνδέονται με αυτήν.

Η συνεισφορά παχυσαρκίας στην ανάπτυξη διαβήτη ποικίλλει ανάλογα με το φύλο και τη φυλή

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Αμερικανικής Καρδιολογικής Ενωσης διαπίστωσε ότι η παχυσαρκία συμβάλλει σημαντικά στον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 αλλά ότι αυτή η συμβολή δεν είναι ίση μεταξύ του πληθυσμού. Αντ ‘αυτού, ποικίλλει ανάλογα με το φύλο και τη φυλή σας.

Χρησιμοποιώντας δεδομένα από μια μεγαλύτερη μελέτη που ονομάζεται MESA (Multi-Ethnic Study of Atherosclerosis), οι ερευνητές εξέτασαν τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη κατά τη διάρκεια μιας περιόδου μελέτης που διήρκεσε από το 2000 έως το 2017. Οι συμμετέχοντες στην ανάλυση ανήκαν σε τρεις διαφορετικές εθνικές ή φυλετικές κατηγορίες – μη ισπανόφωνοι λευκοί (54% των συμμετεχόντων), μη ισπανόφωνοι μαύροι (33%) και μεξικάνοι Αμερικανοί (13%) – και δεν είχαν διαβήτη στην αρχή της μελέτης. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων στην αρχή της μελέτης ήταν 61 ετών.

Κοιτάζοντας εάν οι συμμετέχοντες ήταν παχύσαρκοι και, στη συνέχεια, εάν ανέπτυξαν διαβήτη τύπου 2, οι ερευνητές κατέληξαν σε έναν “ακατέργαστο” υπολογισμό κινδύνου, καθώς και έναν που προσαρμόστηκε για παράγοντες όπως η ηλικία, η τοποθεσία του τόπου μελέτης, η σωματική δραστηριότητα, η διατροφή, το εισόδημα και το επίπεδο εκπαίδευσης. Κατά τη διάρκεια μιας μέσης περιόδου παρακολούθησης περίπου εννέα ετών, το 12% των συμμετεχόντων εμφάνισαν διαβήτη. Ο συνολικός κίνδυνος ανάπτυξης διαβήτη ήταν 2,7 φορές υψηλότερος για τους παχύσαρκους συμμετέχοντες όσο και για εκείνους που δεν ήταν παχύσαρκοι.

Διαφορές σε υποσύνολα συμμετεχόντων

Η συμβολή της παχυσαρκίας στο διαβήτη, όμως, ήταν μεγαλύτερη ή μικρότερη σε διαφορετικά υποσύνολα των συμμετεχόντων. Όπως σημειώθηκε σε ένα άρθρο για τη μελέτη στο MedPage Today, μεταξύ των λευκών γυναικών, το 53% των περιπτώσεων διαβήτη συνδέονταν με την παχυσαρκία. Το ποσοστό ήταν 42% για τις Μεξικάνες Αμερικάνες γυναίκες και 39% για τις μαύρες γυναίκες. Η παχυσαρκία έπαιξε μικρότερο ρόλο στον κίνδυνο διαβήτη για τους άνδρες, με μόλις το 30% των περιπτώσεων διαβήτη να συνδέονται με την παχυσαρκία στους μαύρους άνδρες – το μικρότερο ποσοστό οποιασδήποτε ομάδας.

Ένα άλλο αξιοσημείωτο εύρημα ήταν ότι σε ορισμένες ομάδες, η σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και διαβήτη δεν ήταν σταθερή καθ ‘όλη τη διάρκεια της μελέτης. Για παράδειγμα, μεξικάνες γυναίκες σημείωσαν άνοδο στον αριθμό των περιπτώσεων διαβήτη που συνδέονται με την παχυσαρκία, από 22% την περίοδο 2001–2004 σε 38% την περίοδο 2013–2016.

Παχυσαρκία και διαβήτης: Μια περίπλοκη σχέση

Ενώ αυτή η μελέτη υπογραμμίζει το ρόλο της παχυσαρκίας στην ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2, δείχνει επίσης ότι η σχέση μεταξύ των δύο δεν είναι απλή, με παράγοντες όπως το φύλο και η φυλή που επηρεάζουν το πόσο έντονα συνδέονται.

Ένα εύρημα που εκπλήσσει είναι ότι ενώ οι μαύρες γυναίκες έχουν υψηλότερο κίνδυνο για διαβήτη σε σχέση με τις λευκές γυναίκες, η παχυσαρκία αντιπροσωπεύει μικρότερο ποσοστό περιπτώσεων διαβήτη στις μαύρες σε σύγκριση με τις λευκές γυναίκες. Αυτό υποδηλώνει ότι άλλοι παράγοντες – πιθανώς το άγχος, η ρύπανση ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να συνδεθεί με τη φυλή – ευθύνονται για τη διαφορά στον κίνδυνο διαβήτη μεταξύ αυτών των ομάδων.

Αυτή η μελέτη υποστηρίζει την ιδέα ότι οι πολιτικές ή οι παρεμβάσεις που αποσκοπούν στη μείωση της παχυσαρκίας θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα καίριο “χτύπημα” στο ποσοστό νέων περιπτώσεων διαβήτη. Αλλά δείχνει επίσης ότι άλλοι παράγοντες παίζουν ρόλο στον κίνδυνο διαβήτη και ότι χρειάζονται περισσότερες μελέτες για να διερευνθεί ποιοι είναι λιγότερο ή περισσότερο σημαντικοί σε διαφορετικές ομάδες.

Πηγή: Diabetes Self-Management