Το διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας (DME) είναι μια επιπλοκή που μπορεί να οδηγήσει σε θολή όραση ή ακόμα και απώλεια όρασης. Η έγκαιρη ανίχνευση και η επιθετική θεραπεία με χρήση των πιο πρόσφατων θεραπευτικών επιλογών μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο για DME. Δημοσίευμα του diaTribe.org συγκεντρώνει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζετε.

Τι είναι το διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας;

Το διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας (DME) είναι μια συχνή επιπλοκή του διαβήτη που επηρεάζει τον αμφιβληστροειδή, μια περιοχή κοντά στο πίσω μέρος του ματιού. Ο αμφιβληστροειδής είναι υπεύθυνος για τη μετατροπή του φωτός σε ηλεκτρικά σήματα που στέλνονται στον εγκέφαλο, επιτρέποντάς μας να βλέπουμε.

Σε άτομα με διαβήτη, τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα μπορούν να βλάψουν τα αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς. Αυτά τα κατεστραμμένα αιμοφόρα αγγεία μπορεί να διαρρεύσουν υγρό στον αμφιβληστροειδή, προκαλώντας διόγκωσή του (οίδημα). Στο DME, το οίδημα επηρεάζει ένα κεντρικό τμήμα του αμφιβληστροειδούς που ονομάζεται ωχρά κηλίδα. Η ωχρά κηλίδα είναι υπεύθυνη για την ευκρινή, κεντρική όραση, την οποία χρησιμοποιούμε για την ανάγνωση, την οδήγηση και την αναγνώριση προσώπων. Όταν η ωχρά κηλίδα διογκώνεται, μπορεί να προκαλέσει απώλεια όρασης ή θολή όραση.

Το DME μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2. Είναι πιο συχνό σε άτομα που έχουν διαβήτη για μεγάλο χρονικό διάστημα και σε άτομα με λιγότερο αυστηρά ελεγχόμενα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Τα άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση και υψηλή χοληστερόλη διατρέχουν επίσης υψηλότερο κίνδυνο για DME. Δυστυχώς, έως και 75.000 νέες περιπτώσεις DME αναπτύσσονται κάθε χρόνο σε άτομα με διαβήτη και είναι η κύρια αιτία τύφλωσης μεταξύ των Αμερικανών σε ηλικία εργασίας.

Είναι σημαντικό να εξετάζετε τακτικά τα μάτια σας εάν έχετε διαβήτη. Η έγκαιρη ανίχνευση και θεραπεία της DME μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της απώλειας όρασης. Οι τακτικές εξετάσεις διαστολής των ματιών μπορεί να επιτρέψουν στον οπτομέτρη ή τον οφθαλμίατρό σας να αναγνωρίσει έγκαιρα το DME και να βοηθήσει στην έναρξη της θεραπείας.

Θεραπευτικές επιλογές για το διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας

Το DME προσεγγίζεται με δύο τρόπους: τη θεραπεία της υποκείμενης αιτίας του DME, που μπορεί να είναι το υψηλό σάκχαρο στο αίμα, και τη θεραπεία του αμφιβληστροειδούς. Το πρώτο βήμα που θα σας συστήσει ο πάροχος υγειονομικής περίθαλψης είναι να διαχειριστείτε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας. Ο αυστηρός έλεγχος του σακχάρου στο αίμα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της επιδείνωσης του DME και μπορεί ακόμη και να βοηθήσει στη βελτίωση της όρασης. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει αλλαγή της διατροφής σας, τακτική άσκηση και προσαρμογή των φαρμάκων.

Εκτός από αυτές τις γενικές στρατηγικές διαχείρισης της γλυκόζης, υπάρχουν αρκετές θεραπείες και διαδικασίες που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος για τη θεραπεία του αμφιβληστροειδούς και την αποκατάσταση της όρασης:

Ενέσεις Anti-VEGF

Τα άτομα με DME παράγουν πάρα πολλή πρωτεΐνη που ονομάζεται VEGF, η οποία είναι υπεύθυνη για τα αιμοφόρα αγγεία που αναπτύσσονται πολύ γρήγορα και τελικά διαρρέουν υγρό στον αμφιβληστροειδή και την ωχρά κηλίδα. Οι ενέσεις Anti-VEGF μπλοκάρουν την πρωτεΐνη VEGF για να σταματήσουν αυτή τη διαδικασία να συμβεί. Αυτές οι ενέσεις μπορεί να χορηγούνται μία φορά το μήνα για τους πρώτους έξι μήνες και λιγότερες ενέσεις μετά από αυτό. Ο γιατρός σας θα χρησιμοποιήσει μουδιαστικές οφθαλμικές σταγόνες πριν από τη διαδικασία, ώστε να μην αισθάνεστε την ένεση. Μόλις σταματήσουν να διαρρέουν τα αιμοφόρα αγγεία σας, η όρασή σας θα πρέπει να αρχίσει να βελτιώνεται.

Στεροειδή

Στο 40% περίπου των ατόμων με χρόνια DME, η θεραπεία με αντι-VEGF είναι ανεπαρκής. Τα φάρμακα που είναι γνωστά ως κορτικοστεροειδή (ή στεροειδή) στοχεύουν στη φλεγμονή και το πρήξιμο στον αμφιβληστροειδή και μπορούν να χορηγηθούν είτε ως ένεση είτε ως εμφύτευμα βραδείας αποδέσμευσης στο μάτι σας. Αυτό το εμφύτευμα θα αποτρέψει πολλαπλές ενέσεις και θα μπορούσε φυσικά να διαλυθεί στο τέλος, επομένως δεν χρειάζεται ξεχωριστή διαδικασία για την αφαίρεση του εμφυτεύματος.

ΜΣΑΦ Οφθαλμικές Σταγόνες

Τα ΜΣΑΦ ή τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, λειτουργούν παρόμοια με τα στεροειδή στοχεύοντας τη φλεγμονή και το πρήξιμο, αλλά χωρίς ορισμένες από τις παρενέργειες των στεροειδών, όπως ο πόνος στα μάτια και η ξηροφθαλμία. Ως ηπιότερη λύση, τα ΜΣΑΦ θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα για άτομα που δεν μπορούν να ανεχθούν τα στεροειδή.

Θεραπεία με λέιζερ

Γνωστή και ως φωτοπηξία με λέιζερ ή χειρουργική επέμβαση με λέιζερ ωχράς κηλίδας εστιακού πλέγματος, αυτή η προηγμένη διαδικασία είναι χρήσιμη για άτομα που δεν έχουν ανταποκριθεί καλά σε φάρμακα αντι-VEGF ή άλλες θεραπείες. Αυτή η διαδικασία χρησιμοποιεί ένα λέιζερ για να σφραγίσει τα κατεστραμμένα και διαρρέοντα αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς, τα οποία μπορούν να μειώσουν το πρήξιμο. Αυτή η χειρουργική επέμβαση λέιζερ διάρκειας 15 λεπτών μπορεί να γίνει μία ή πολλές φορές, ανάλογα με το πώς ανταποκρίνεται ο αμφιβληστροειδής.

Επιλογές θεραπείας στον ορίζοντα

Η έρευνα για μελλοντικές θεραπείες DME επικεντρώνεται στη γονιδιακή θεραπεία και στη μεταμόσχευση κυττάρων αμφιβληστροειδούς. Με τη γονιδιακή θεραπεία, το γενετικό υλικό εισάγεται στο μάτι, ώστε το σώμα να μπορεί να παράγει πρωτεΐνες όπως το anti-VEGF που προστατεύουν τον αμφιβληστροειδή από τις επιδράσεις του DME. Μια άλλη θεραπεία που διερευνάται είναι η μεταμόσχευση αμφιβληστροειδούς για την αντικατάσταση αυτών που έχουν υποστεί βλάβη. Αυτό θα μπορούσε να γίνει είτε με απευθείας μεταμόσχευση υγιούς αμφιβληστροειδούς είτε με έγχυση βλαστοκυττάρων που μετατρέπονται σε υγιή κύτταρα αμφιβληστροειδούς.