Ο έλεγχος της γλυκόζης στο αίμα συνδέθηκε με την καλύτερη ροή του σάλιου και τον χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης οδοντικών κοιλοτήτων σε άτομα με διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Dentistry.

Οι ερευνητές είχαν δύο στόχους σε αυτήν τη μελέτη: να συγκρίνουν τη ροή του σάλιου και τον κίνδυνο εμφάνισης οδοντικών κοιλοτήτων σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 και σε άτομα χωρίς διαβήτη και να εξετάσουν την επίδραση του ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα σε αυτά τα αποτελέσματα εντός της ομάδας ατόμων με τύπο 2.

Στη μελέτη έλαβαν μέρος 23 ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 και 18 χωρίς διαβήτη και οι συμμετέχοντες με τύπο 2 χωρίστηκαν περαιτέρω σε δύο ομάδες, εκείνους με επίπεδο A1C 7% ή μικρότερο (“καλώς ελεγχόμενος διαβήτης”) και εκείνους με επίπεδο A1C πάνω από 7% (“κακώς ελεγχόμενος”). Κάθε συμμετέχων υποβλήθηκε σε μια οδοντιατρική εξέταση που περιελάμβανε αξιολόγηση του αριθμού των φυσικών δοντιών, των δοντιών με τερηδόνα, των σφραγισμένων ή όσων έλειπαν, τη ροή και το ph του σάλιου και το “υποκειμενικό αίσθημα ξηροστομίας”.

Ο έλεγχος της γλυκόζης συνδέεται με την υγεία των δοντιών

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε σύγκριση με την ομάδα του κακώς ελεγχόμενου διαβήτη, η ομάδα που τον ήλεγχε είχε καλύτερα αποτελέσματα στον αριθμό των φυσικών δοντιών, στη ροή του σάλιου και στον αριθμό των δοντιών ή των επιφανειών με προβλήματα και σφραγίσματα. Διαπίστωσαν, επίσης, ότι ένα υποκειμενικά ξηρό στόμα ήταν πιο συχνό σε άτομα με μεγαλύτερη διάρκεια ή διαβήτη, ανεξάρτητα από το τελευταίο τους επίπεδο A1C. Επιπλέον, υπήρξε μια άμεση συσχέτιση μεταξύ του επιπέδου A1C και τερηδονισμένων, σφραγισμένων ή δοντιών που λείπουν, με σταθερά αυξανόμενο κίνδυνο για οδοντικές κοιλότητες με βάση υψηλότερο επίπεδο A1C.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τόσο ο έλεγχος της γλυκόζης στο αίμα όσο και η διάρκεια του διαβήτη είναι σημαντικοί παράγοντες όταν πρόκειται για κίνδυνο φθοράς των δοντιών και ξηροστομία σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Με βάση αυτόν τον κίνδυνο, έγραψαν ότι “απαιτείται ευαισθητοποίηση και συνεργασία διαβητολόγων και οδοντιάτρων για την ανίχνευση βλαβών από το στόμα σε ασθενείς με διαβήτη ώστε να αντιμετωπίζονται έγκαιρα και αποτελεσματικά”.

Οι περιορισμοί αυτής της μελέτης περιλαμβάνουν το μικρό αριθμό συμμετεχόντων και το γεγονός ότι οι συμμετέχοντες δεν παρακολουθήθηκαν με την πάροδο του χρόνου για να δουν πώς η ανάπτυξη του διαβήτη, ο καλύτερος ή χειρότερος έλεγχος της γλυκόζης στο αίμα με την πάροδο του χρόνου, επηρέασαν τον κίνδυνο ανάπτυξης οδοντικών κοιλοτήτων.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management