Τις λεπτές ισορροπίες που απαιτεί στην καθημερινότητα η διαχείριση του διαβήτη περιέγραψε ο γνωστός ηθοποιός, Νίκος Κουρής, διαβητικός εδώ και 37 χρόνια. Σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο “Ζήσε Αλλιώς” (Αντ1) με τη Σοφία Αλιμπέρτη, εξομολογήθηκε πώς ο διαβήτης τον έφερε σε επαφή με τις πραγματικές του ανάγκες και του “δίδαξε” να απορρίπτει ό,τι τον βαραίνει.

“Διαγνώστηκα με διαβήτη από όταν ήμουν σχεδόν 13, 13,5 ετών. Είχα πάρα πολλή δίψα, πολύ μεγάλη κόπωση, ήμουν πολύ κοντός, καχεκτικός. Οταν μου είπαν ότι θα κάνω ενέσεις ινσουλίνης σε όλη μου τη ζωή σοκαρίστηκα”, ανέφερε, λέγοντας πως έχει περάσει από φάσεις που δεν έδινε καμία σημασία, από φάσεις πολύ βαθιάς κατάθλιψης, από φάσεις παραίτησης. Χαρακτήρισε την πάθηση “ένα μικρό εμπόδιο”. Οχι όμως ικανό, όπως προκύπτει από τα λεγόμενά του, να καθορίζει τη ζωή ενός ασθενή.

“Το πιο σημαντικό για εμένα είναι αυτή η ηρεμία. Εάν αγχωθείς ανεβαίνει το σάκχαρο. Εάν στεναχωρηθείς ανεβαίνει. Εάν πονάς σωματικά ή και ψυχικά ανεβαίνει το σάκχαρο”, σημείωσε και πρόσθεσε:

“Ο διαβήτης με έφερε σε μια επαφή με το μέσα μου και με τον εαυτό μου. Ο,τι εγώ αισθάνομαι ότι μου κάνει κακό το σταματώ. Δηλαδή, έχω σταματήσει τελείως το αλεύρι. Καλά τα γλυκά δεν το συζητάω, εννοείται. Δεν υπάρχουν για εμένα τα γλυκά. Οταν παθαίνω υπογλυκαιμίες τρώω λίγο μέλι. Αλκοόλ καθόλου, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αυτό έχω πετύχει μετά από πάρα πολλά χρόνια εμπειρίας. Να μην πέφτω ποτέ”.

Μέσα από τη συνέντευξή του έδωσε και ένα ισχυρό μήνυμα προς τη μεγάλη κοινότητα του διαβήτη. Να μιλούν ανοιχτά για την πάθησή τους. “Δε μιλούσα για αυτό. Το έκρυβα, αυτή είναι η διατύπωσή μου. Πράγμα το οποίο εάν δεν το πεις σε κλείνει στον εαυτό σου και μεγαλώνει το πρόβλημα και το κάνει να φαντάζει απροσπέλαστο και πολύ μεγάλο και δεν είναι έτσι”, είπε.