Η μετφορμίνη για τον διαβήτη τύπου 2 μπορεί να μειώσει την ανάγκη για αρθροπλαστική, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Canadian Medical Association Journal.

Πολλά άτομα με διαβήτη θα χρειαστούν κάποια στιγμή αρθροπλαστική (γονάτου ή ισχίου) και μελέτες έχουν δείξει ότι ορισμένες θεραπείες συνδέονται με καλύτερα αποτελέσματα σε άτομα που υποβάλλονται σε αυτή τη διαδικασία. Η βαριατρική χειρουργική η οποία έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στη βελτίωση του ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα σε άτομα με διαβήτη τύπου 2, έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τα αποτελέσματα που σχετίζονται με την αρθροπλαστική γόνατος. Η έρευνα έδειξε, επίσης, ότι για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 που υποβάλλονται σε αντικατάσταση άρθρωσης γόνατος, η λήψη συμπληρώματος βιταμίνης D συνδέεται με βελτιωμένο έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα.

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν να μάθουν εάν η μετφορμίνη έχει σχέση με την ανάγκη για αρθροπλαστική σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Για να το κάνουν αυτό, χρησιμοποίησαν δεδομένα από την Ερευνητική Βάση Δεδομένων Εθνικών Ασφαλίσεων Υγείας της Ταϊβάν. Ετσι, μελέτησαν άτομα που είχαν διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2 μεταξύ 2000 και 2012. Συνολικά 40.694 συμμετέχοντες με μέσο όρο ηλικίας τα 63 έτη συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη, με ίση κατανομή μεταξύ εκείνων που έλαβαν μετφορμίνη και εκείνων που δεν έλαβαν.

Η μετφορμίνη μειώνει την πιθανότητα για αρθροπλαστική

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Diabetes Self – Management, σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που δεν έλαβαν μετφορμίνη, αυτοί που έλαβαν το φάρμακο είχαν 30% λιγότερες πιθανότητες για αρθροπλαστική κάποια στιγμή. Ο κίνδυνος για αντικατάσταση γόνατος ήταν 29% χαμηλότερος στους συμμετέχοντες που έλαβαν μετφορμίνη, ενώ ο κίνδυνος για αντικατάσταση ισχίου ήταν 39% χαμηλότερος. Δεδομένου ότι οι ερευνητές προσαρμόστηκαν για τον έλεγχο της γλυκόζης του αίματος μεταξύ των δύο ομάδων συμμετεχόντων, δεν είναι δυνατόν η μετφορμίνη να μείωσε τον κίνδυνο για αντικατάσταση της άρθρωσης απλώς μέσω της επίδρασής της στη γλυκόζη του αίματος.

“Η μετφορμίνη θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο ολικής αντικατάστασης της άρθρωσης σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη με πολλαπλούς μηχανισμούς, μεταξύ άλλων με τη μείωση της φλεγμονής και τη ρύθμιση του μεταβολισμού”, έγραψαν οι ερευνητές σημειώνοντας ότι απαιτούνται περισσότερες μελέτες.