Γνωρίζετε ήδη πόσο σημαντική είναι η άσκηση για την αύξηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και τη μείωση της γλυκόζης στο αίμα. Τι θα γινόταν όμως αν μπορούσατε να έχετε τα ίδια αποτελέσματα καύσης λίπους και μείωσης της A1C χωρίς την άσκηση; Αν αυτό ακούγεται πολύ καλό για να είναι αληθινό, μάλλον είναι. Ωστόσο, οι ερευνητές διερευνούν τη θεραπεία με έκθεση στο κρύο – κρυοθεραπεία – ως έναν νέο τρόπο για να κάψετε περισσότερες θερμίδες και να μειώσετε το σάκχαρο στο αίμα πιο γρήγορα σε άτομα με διαβήτη.

Για το σώμα σας, η έκθεση στο κρύο μπορεί να μιμηθεί τα αποτελέσματα της άσκησης, προκαλώντας βραχυπρόθεσμες αλλαγές όπως η αύξηση της θερμότητας στα λιποκύτταρά σας και η καύση των περιττών θερμίδων.

Αλλά προτού κλείσετε την επόμενη πτήση για…Αλάσκα ή μπείτε για ένα μπάνιο με παγωμένο νερό, υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουμε για τις πραγματικές εφαρμογές κρυοθεραπείας ή έκθεσης στο κρύο, ειδικά για τα άτομα με διαβήτη. Δημοσίευμα του diaTribe συγκεντρώνει όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε.

Τι είναι η θεραπεία έκθεσης στο κρύο;

Η κρυοθεραπεία περιλαμβάνει την υποβολή του εαυτού σας σε χαμηλές θερμοκρασίες για σύντομες χρονικές περιόδους. Στο σπίτι, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κρύο νερό ή αέρα. Στο εργαστήριο, οι ερευνητές εφαρμόζουν κρυοθεραπεία, χρησιμοποιώντας ένα γιλέκο ή ένα κοστούμι που κυκλοφορεί κοντά στο παγωμένο νερό.

Η κρυοθεραπεία, ειδικά η βύθιση στο νερό, όπως η χειμερινή κολύμβηση και τα λουτρά πάγου, έχει υποστηριχθεί ότι βελτιώνει:

Κυκλοφορία

Κατάθλιψη και άγχος

Φλεγμονή

Ωστόσο, τα επιστημονικά στοιχεία για πολλούς από αυτούς τους ισχυρισμούς είναι ασταθή, παρεμποδίζονται από τα μικρά μεγέθη δειγμάτων, τον κακό σχεδιασμό της μελέτης και την έλλειψη χρηματοδότησης για τη διεξαγωγή μεγαλύτερων μελετών, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Πιθανά οφέλη από την κρυοθεραπεία

Γενικά, σύμφωνα με το δημοσίευμα, χρειάζεται περισσότερη έρευνα προτού οι επιστήμονες καταλήξουν σε συμπέρασμα σχετικά με αυτό τον τρόπο θεραπείας για τον διαβήτη. Μια μικρή μελέτη είχε συμμετέχοντες με διαβήτη τύπου 2 να κάθονται σε κρύο δωμάτιο στους 57-59 βαθμούς Φαρενάιτ για έως και τρεις ώρες για 10 συνεχόμενες ημέρες. Την 11η ημέρα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ευαισθησία στην ινσουλίνη αυξήθηκε κατά μέσο όρο κατά 43%, που ήταν υψηλότερη σε σχέση με τις βελτιώσεις που παρατηρούνται συνήθως με τη μακροχρόνια άσκηση.

Η άσκηση είναι χρήσιμη για άτομα με διαβήτη επειδή βοηθά στη διατήρηση ενός υγιούς βάρους. Η κρυοθεραπεία μπορεί να θεωρηθεί ισοδύναμη με άσκηση χαμηλής έντασης καθώς το ρίγος προκαλεί τους μύες να συστέλλονται όπως θα συνέβαιναν κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας. Αυτό το φαινόμενο του ρίγους ή της συστολής των μυών φαίνεται επίσης να είναι χρήσιμο στη μείωση της γλυκόζης στο αίμα.

Με την έκθεση στο κρύο, ορισμένα φυσιολογικά λιποκύτταρα μπορεί να προκληθούν να γίνουν καφέ ή μπεζ, δήλωσε ο Δρ Phillip Kern, αναπληρωτής καθηγητής ενδοκρινολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι. Το καφέ λίπος είναι φορτωμένο με μιτοχόνδρια, τις εστίες παραγωγής ενέργειας μέσα στα κύτταρα που τους παρέχουν ενέργεια. Όχι μόνο αυτό δίνει στα κύτταρα μια καφετιά ή μπεζ εμφάνιση, αλλά τα μιτοχόνδρια μετατρέπουν τα κύτταρα σε μηχανές που καίνε ενέργεια και παράγουν θερμότητα.

Εμπόδια

Ένα μειονέκτημα της θεραπείας με έκθεση στο κρύο είναι ότι τα αποτελέσματα είναι προσωρινά. Επίσης, πρέπει κανείς να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει το κρύο.

Υπάρχουν και θέματα ασφάλειας. Το κρύο νερό είναι η πιο προσιτή μέθοδος εκτός κλινικού περιβάλλοντος, αλλά μπορεί να είναι επικίνδυνη. Όταν πηδάτε σε παγωμένο νερό, υπάρχει μια απόκριση κρύου σοκ.

Όσον αφορά στους θαλάμους κρυοθεραπείας ολόκληρου του σώματος, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) σημειώνει ότι καμία συσκευή στην αγορά δεν είναι εγκεκριμένη από τον FDA και αντιμετωπίζει τυχόν προτεινόμενα οφέλη με προσοχή.

Οι ειδικοί σημειώνουν ότι προς το παρόν, η κρυοθεραπεία για τον διαβήτη θα παραμείνει πιθανότατα μια αναπόδεικτη καινοτομία έως ότου γίνουν περισσότερες μελέτες και γίνει πιο προσιτή. Καθώς οι ερευνητές ρωτούν και απαντούν σε περισσότερες ερωτήσεις, είναι πιθανό η κρυοθεραπεία να αναδειχθεί τελικά ως συμπληρωματικό μέρος ενός σχεδίου διαχείρισης του διαβήτη.