Οι περισσότεροι άνθρωποι που λαμβάνουν ινσουλίνη για τον διαβήτη τους στις ΗΠΑ φαίνεται να μην παρακολουθούν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους. Είτε επειδή δεν τους συνταγογραφήθηκε καμία μορφή αυτοελέγχου της γλυκόζης είτε επειδή δεν τη χρησιμοποιούν σωστά. Αυτό αναφέρει μια νέα ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Diabetes Technology & Therapeutics.

Για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2, τα οφέλη για την υγεία από την αυτο-παρακολούθηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα – χρησιμοποιώντας είτε την παραδοσιακή δοκιμή με τρύπημα του δαχτύλου ή τη συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης (CGM) – έχουν γίνει σαφή σε αρκετές μελέτες. Ενώ ο αυτοέλεγχος της γλυκόζης στο αίμα είναι μια τυπική πρακτική για τον διαβήτη τύπου 1 εδώ και δεκαετίες, έχει υπάρξει κάποια συζήτηση σχετικά με τις περιπτώσεις – και πόσο συχνά – τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 πρέπει να παρακολουθούν τα επίπεδα γλυκόζης τους.

Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι η αυτο-παρακολούθηση της γλυκόζης βελτιώνει τον μακροπρόθεσμο έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα σε άτομα με τύπο 2 που δεν χρησιμοποιούν ινσουλίνη. Επιπλέον, τα άτομα που χρησιμοποιούν ινσουλίνη θεωρείται ευρέως ότι ωφελούνται ακόμη περισσότερο από την αυτοπαρακολούθηση. Η συνεχής παρακολούθηση της γλυκόζης έχει επίσης αποδειχθεί ότι βοηθά στη μείωση των νοσηλειών σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2.

Η τελευταία μελέτη

Για την τελευταία ανάλυση, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από το Medicare για να εξετάσουν ένα δείγμα περισσότερων από 1,3 εκατομμυρίων ατόμων με διαβήτη που ήταν σε εντατική θεραπεία ινσουλίνης μεταξύ Ιανουαρίου και Δεκεμβρίου 2018. Οι ερευνητές χώρισαν τους συμμετέχοντες σε τέσσερις ομάδες. Σε αυτούς που χρησιμοποιούσαν οποιαδήποτε μορφή αυτοπαρακολούθησης, ακουλουθώντας την όπως συνταγογραφήθηκε (26,4% των συμμετεχόντων), καθώς και εκείνους που χρησιμοποιούν συγκεκριμένα συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης. Επίσης, σε εκείνους στους οποίους συνταγογραφήθηκε μια μορφή αυτοελέγχου αλλά δεν τη χρησιμοποιούσαν όπως συνταγογραφήθηκε (35,4% των συμμετεχόντων) και σε εκείνους για τους οποίους δεν συνταγογραφήθηκε αυτοπαρακολούθηση (38,1% των συμμετεχόντων).

Αναποτελεσματική παρακολούθηση συνδέεται με πιο σοβαρές καταστάσεις υγείας σε ανθρώπους που χρησιμοποιούν ινσουλίνη

Οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν να συγκρίνουν αυτές τις τέσσερις ομάδες όταν επρόκειτο τόσο για τη σύνθεση των ομάδων – όπως ο ρόλος της φυλής και της εθνοτικής καταγωγής – όσο και όταν επρόκειτο για αποτελέσματα όπως νοσηλεία και το συνολικό κόστος που σχετίζεται με τον διαβήτη. Διαπίστωσαν ότι μεταξύ του 47,4% των συμμετεχόντων με βαθμολογία τουλάχιστον 2 για άλλες σημαντικές παθήσεις υγείας (γνωστές ως Charlson Comorbidity Index ή CCI), το 74,1% είτε δεν ακολούθησε την αυτοπαρακολούθηση όπως συνταγογραφήθηκε είτε δεν είχε ιστορικό μιας τέτοιας συνταγής.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Diabetes Self – Management, όσον αφορά στη συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης, το ποσοστό των λευκών συμμετεχόντων στους οποίους συνταγογραφήθηκε αυτή η μορφή παρακολούθησης και την ακολούθησαν όπως συνταγογραφήθηκε (3,7%) ήταν σημαντικά μεγαλύτερο από το ποσοστό των σκουρόχρωμων συμμετεχόντων (1,6%) ή των Ισπανόφωνων συμμετεχόντων (1,3%). Μεταξύ των συμμετεχόντων με βαθμολογία CCI τουλάχιστον 2, το ποσοστό νοσηλειών και το συνολικό κόστος που σχετίζεται με τον διαβήτη ήταν υψηλότερο για τους σκουρόχρωμους και τους Ισπανόφωνους συμμετέχοντες σε σχέση με τους λευκούς συμμετέχοντες, ανεξάρτητα από τη μέθοδο αυτοελέγχου που είχε συνταγογραφηθεί στους συμμετέχοντες.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μεταξύ των ατόμων με διαβήτη στο σύστημα κάλυψης Medicare, η απουσία ή η αναποτελεσματική αυτοπαρακολούθηση συνδέθηκε με μεγαλύτερο αριθμό άλλων σοβαρών καταστάσεων υγείας. Σημείωσαν επίσης ότι τα έγχρωμα άτομα ήταν λιγότερο πιθανό να χρησιμοποιούν συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης παρά το γεγονός ότι είχαν κάλυψη ιατροφαρμακευτική κάλυψη.