Η μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα βοηθά στη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας σε άτομα με διαβήτη τύπου 2, ανεξάρτητα από το πότε γίνεται, αλλά τα μεγαλύτερα οφέλη συνδέονται με συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Diabetes Care.

Σε μια μελέτη γνωστή ως Look AHEAD, 2.153 συμμετέχοντες με διαβήτη τύπου 2 φορούσαν μια συσκευή στο γοφό τους για να παρακολουθούν τη σωματική τους δραστηριότητα για επτά ημέρες. Οι ερευνητές εξέτασαν πόσο συχνά οι συμμετέχοντες είχαν περιόδους μέτριας έως έντονης δραστηριότητας, που ορίζονται ως 3 ΜΕΤ / λεπτό (μέτρο μεταβολικής δραστηριότητας) ή υψηλότερα για τουλάχιστον 10 λεπτά. Στο τέλος της μελέτης, η καρδιοαναπνευστική ικανότητα των συμμετεχόντων μετρήθηκε σε ένα τεστ άσκησης.

Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε έξι ομάδες με βάση το πότε είχαν περιόδους μέτριας έως έντονης δραστηριότητας. Τέσσερις από αυτές τις ομάδες περιελάμβαναν συμμετέχοντες που είχαν το 50% των ενεργών περιόδων τους κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης στιγμής της ημέρας: πρωί, μεσημέρι, απόγευμα ή βράδυ. Η πέμπτη ομάδα περιελάμβανε άτομα που δεν είχαν τουλάχιστον 50% των ενεργών περιόδων τους κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης ώρας της ημέρας και η έκτη ομάδα περιελάμβανε άτομα που είχαν ενεργές περιόδους μόνο μία ημέρα, ή και καθόλου από ολόκληρη την εβδομάδα.

Συγχρονισμός της φυσικής δραστηριότητας

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η καρδιοαναπνευστική υγεία ήταν “εξαιρετικά συσχετισμένη” με το χρόνο των περιόδων άσκησης, ανεξάρτητα από τον συνολικό αριθμό ενεργών περιόδων κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και την έντασή τους. Αλλά υπήρχε μια σημαντική ανατροπή σε αυτό το εύρημα – η σχέση της χρονικής στιγμής της άσκησης με την υγεία ήταν διαφορετική στις γυναίκες και στους άνδρες.

Με βάση τη βαθμολογία κινδύνου Framingham (FRS) – μια εκτίμηση για το πόσο πιθανό είναι κάποιος να έχει καρδιαγγειακό συμβάν, όπως καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο – οι άνδρες που ήταν ενεργοί το πρωί είχαν τον υψηλότερο καρδιαγγειακό κίνδυνο, ενώ δεν υπήρχε σχέση μεταξύ της χρονικής στιγμής της δραστηριότητας και αυτού του κινδύνου στις γυναίκες.

Παρά τη σαφή σχέση μεταξύ του χρόνου της φυσικής δραστηριότητας και της καρδιαγγειακής φυσικής κατάστασης, οι ερευνητές σημείωσαν ότι “απαιτούνται μελέτες προοπτικών για τον προσδιορισμό των επιπτώσεων του χρόνου άσκησης στην καρδιαγγειακή υγεία”. Με άλλα λόγια, δεν είναι σαφές εάν η σωματική άσκηση σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας επηρέασε το επίπεδο φυσικής κατάστασης των συμμετεχόντων ή αν το επίπεδο φυσικής κατάστασης βοήθησε κάπως στον καθορισμό της ώρας της ημέρας όταν έλαβαν την περισσότερη σωματική δραστηριότητα.

Μέχρι να καταστεί σαφέστερη η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση, είναι ίσως πιο σημαντικό να επικεντρωθείτε στην εξασφάλιση περισσότερης σωματικής δραστηριότητας οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και να επιλέξετε το χρονοδιάγραμμα με βάση τον τρόπο που επηρεάζει τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα και τη διάθεσή σας και πώς ταιριάζει στο καθημερινό πρόγραμμά σας.

Με πληροφορίες από Diabetes Self-Management