Η βελτίωση του ελέγχου της γλυκόζης του αίματος σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 μπορεί να βοηθήσει να βελτιωθούν τα επίπεδα λίπους στο ήπαρ ακόμη και χωρίς αλλαγές στο σωματικό βάρος, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nutrition, Metabolism & Cardiovascular Diseases.

Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD) περιλαμβάνει τη συσσώρευση ασυνήθιστα υψηλών επιπέδων λίπους στο ήπαρ. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο για NAFLD, ειδικά εάν έχουν επίσης παχυσαρκία. Η NAFLD συνδέεται με κακά αποτελέσματα υγείας, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης νεφρικής λειτουργίας και πρόωρου θανάτου.

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν εάν η βελτίωση του ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 και NAFLD συνδέθηκε με βελτιωμένα επίπεδα λίπους στο ήπαρ. Χρησιμοποίησαν δεδομένα από 637 συμμετέχοντες που είχαν βελτιστοποιήσει τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα τους χρησιμοποιώντας έναν από τους τρεις πιθανούς τύπους φαρμάκων για τον διαβήτη – αναστολείς DPP4, αγωνιστές υποδοχέα GLP-1 ή αναστολείς SGLT2. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν περίπου 62 ετών και το 60% των συμμετεχόντων ήταν άνδρες. Τα κύρια αποτελέσματα για τα οποία ενδιαφέρθηκαν οι ερευνητές ήταν ο δείκτης λιπώδους ήπατος (FLI) και η βαθμολογία ίνωσης (Fib-4), δύο μετρήσεις της σοβαρότητας της NAFLD. Αυτά τα μέτρα αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας υπερηχογράφημα ήπατος, όπως σημειώνεται σε δημοσίευμα του Diabetes Self – Management που επικαλείται άρθρο σχετικό στο Healio.

Βελτίωση της γλυκόζης αντιμετωπίζει την NAFLD

Μεταξύ όλων των συμμετεχόντων, το 44% παρουσίασε μείωση της A1C κατά 1% ή μεγαλύτερη, ενώ το 36% παρουσίασε μείωση της A1C από 0,1% έως 0,9% κατά τη διάρκεια ενός έτους. Ο μέσος Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) των συμμετεχόντων και η περίμετρος της μέσης μειώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του έτους, ακόμη και στο 20% των συμμετεχόντων που δεν είδαν μείωση A1C.

Μετά την προσαρμογή για την ηλικία, το φύλο, τον τύπο του φαρμάκου για τον διαβήτη και τις αλλαγές στον ΔΜΣ, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπήρχε σημαντική σχέση μεταξύ του βελτιωμένου επιπέδου A1C και των μετρήσεων της σοβαρότητας της NAFLD. Οι συμμετέχοντες με τη μεγαλύτερη μείωση της A1C είχαν περισσότερες πιθανότητες να δουν βελτιώσεις στο NAFLD, ανεξάρτητα από τα φάρμακα για τον διαβήτη που έλαβαν. Στην πραγματικότητα, η πιθανότητα βελτίωσης της σοβαρότητας της NAFLD με βελτιωμένο έλεγχο της γλυκόζης αίματος ήταν η ίδια για τους τρεις τύπους φαρμάκων μείωσης της γλυκόζης, παρόλο που η πιθανότητα απώλειας βάρους διέφερε μεταξύ αυτών των τύπων φαρμάκων. “Οι βελτιώσεις στον έλεγχο της γλυκόζης που είναι ανεξάρτητες από την απώλεια βάρους σχετίζονται με τη βελτίωση της NAFLD και θα πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της διαχείρισης ασθενών που έχουν NAFLD και διαβήτη τύπου 2”, κατέληξαν οι ερευνητές.