Νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Diabetologia (το περιοδικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη [EASD]) δείχνει ότι η τακτική σωματική δραστηριότητα είναι μια ασφαλής στρατηγική πρόληψης του διαβήτη για άτομα που κατοικούν σε περιοχές με ατμοσφαιρική ρύπανση.

Τη μελέτη, η οποία είναι η πρώτη που διερευνά τα συνδυασμένα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας και της έκθεσης στη ρύπανση για τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2, διεξήγαγαν ο Δρ. Cui Guo και ο καθηγητής Lao Xiang Qian, της Ιατρικής Σχολής του Κινεζικού Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ, και ο Δρ. Hsiao Ting Yang, του Ινστιτούτου Επιστημών Αξιολόγησης Κινδύνων στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης, καθώς και άλλοι συνεργάτες.

Ολο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι ένας νέος παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2. Η σωματική δραστηριότητα αυξάνει την εισπνοή ατμοσφαιρικών ρύπων, γεγονός που μπορεί να επιδεινώσει τις αρνητικές επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην υγεία. Υπάρχουν περιορισμένες πληροφορίες σχετικά με τη συνδυασμένη συσχέτιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της συνήθους σωματικής δραστηριότητας με την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2.

Έτσι, η σχέση κινδύνου-οφέλους μεταξύ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της σωματικής δραστηριότητας έχει γίνει μια σημαντική ανησυχία του κοινού καθώς οι περισσότεροι ζουν σε ένα μέρος όπου η ποιότητα του αέρα δεν πληροί τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Απαιτούνται επειγόντως οδηγίες για την υγεία, ειδικά σε περιοχές με σημαντική ατμοσφαιρική ρύπανση, για να ενημερώνονται οι άνθρωποι εάν μπορούν να επωφεληθούν από την τακτική σωματική δραστηριότητα.

Σε αυτήν τη μελέτη, οι συγγραφείς διερεύνησαν τη σχέση της τακτικής σωματικής δραστηριότητας και της χρόνιας έκθεσης σε περιβαλλοντικά σωματίδια με διάμετρο μικρότερη από 2,5 μm με την επίπτωση του διαβήτη τύπου 2 σε 156.314 ενήλικες που είχαν υποστεί συνολικά 422.831 ιατρικές εξετάσεις στην Ταϊβάν, όπου η ετήσια συγκέντρωση PM2.5 είναι περίπου 2,6 φορές υψηλότερη από το συνιστώμενο όριο του ΠΟΥ.

Υψηλή φυσική δραστηριότητα και χαμηλή έκθεση σε σωματίδια

Οι διαγνώσεις διαβήτη εντοπίστηκαν από ιατρικές εξετάσεις, ενώ η μέση διετής έκθεση σε PM2.5 εκτιμήθηκε στη διεύθυνση κάθε συμμετέχοντος χρησιμοποιώντας ένα δορυφορικό μοντέλο. Οι πληροφορίες για τη φυσική δραστηριότητα και ένα ευρύ φάσμα άλλων μεταβλητών συλλέχθηκαν χρησιμοποιώντας ένα τυπικό αυτοδιαχειριζόμενο ερωτηματολόγιο.

Σε σύγκριση με την υψηλή σωματική δραστηριότητα, η μέτρια (κατά 31%) και η χαμηλή σωματική δραστηριότητα (κατά 56%) συσχετίστηκαν με υψηλότερο κίνδυνο διαβήτη. Οι συμμετέχοντες με μέτρια (κατά 31%) και υψηλή (κατά 94%) έκθεση σε PM2.5 είχαν υψηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 από τους συμμετέχοντες που δεν εκτέθηκαν πολύ. Οι συμμετέχοντες με υψηλή σωματική δραστηριότητα και χαμηλή έκθεση σε PM2.5 είχαν 64% χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 από εκείνους με αδρανή / χαμηλή σωματική δραστηριότητα και υψηλή έκθεση σε PM2,5.

Οι συγγραφείς ανέφεραν: “Διαπιστώσαμε ότι τα υψηλά επίπεδα συνηθισμένης σωματικής δραστηριότητας σε συνδυασμό με χαμηλά επίπεδα χρόνιας έκθεσης σε PM2.5 συσχετίστηκαν με χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2, ενώ τα χαμηλά επίπεδα φυσιολογικής σωματικής δραστηριότητας σε συνδυασμό με υψηλά επίπεδα χρόνιας έκθεσης PM2.5 συσχετίστηκαν με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2”.

Τονίζουν περαιτέρω ότι “τα οφέλη της συνηθισμένης σωματικής δραστηριότητας στον διαβήτη τύπου 2 παρέμειναν σταθερά σε συμμετέχοντες με διαφορετικά επίπεδα έκθεσης σε PM2,5”. Πρόσθετη ανάλυση έδειξε ότι η επίδραση στον κίνδυνο διαβήτη φάνηκε να είναι πιο έντονη για υψηλότερα επίπεδα ρύπανσης που ήταν για χαμηλότερα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας.

Εντονη συζήτηση για την ατμοσφαιρική ρύπανση

Όσον αφορά στους πιθανούς μηχανισμούς, οι συγγραφείς λένε ότι οι μεταβολικές βελτιώσεις που προκαλούνται από τη σωματική δραστηριότητα, που εμποδίζουν την ανάπτυξη διαβήτη, έχουν συζητηθεί εκτενώς. Η ρύπανση θα μπορούσε να ασκήσει την επίδρασή της προκαλώντας φλεγμονή σε όλο το σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των πνευμόνων, των αιμοφόρων αγγείων και του κεντρικού νευρικού συστήματος. Μια προηγούμενη μελέτη έδειξε επίσης ότι οι ρύποι που εισπνέονται κατά τη διάρκεια της άσκησης είναι μόνο ένα μικρό κλάσμα αυτών που εισπνέονται συνολικά από ένα άτομο, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί η επίδραση της σωματικής δραστηριότητας στον κίνδυνο διαβήτη είναι παρόμοια ακόμη και σε διαφορετικά επίπεδα ρύπανσης.

Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα: “Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η συνήθης σωματική δραστηριότητα είναι μια ασφαλής στρατηγική για την πρόληψη του διαβήτη για άτομα που κατοικούν σε σχετικά μολυσμένες περιοχές και πρέπει να προωθηθεί. Η μελέτη μας ενισχύει τη σημασία του μετριασμού της ατμοσφαιρικής ρύπανσης για την πρόληψη του διαβήτη.”

Με πληροφορίες από Medical Xpress