Η λήψη της δημοφιλούς μετφορμίνης του διαβήτη τύπου 2 για παρατεταμένη περίοδο και σε υψηλότερες δόσεις, συνδέθηκε με υψηλότερο κίνδυνο για σοβαρή και επώδυνη διαβητική περιφερική νευροπάθεια σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Reports.

Οι ερευνητές σχεδίασαν τη μελέτη προκειμένου να ανακαλύψουν εάν η λήψη μετφορμίνης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για περιφερική νευροπάθεια, η οποία χαρακτηρίζεται από μούδιασμα, μυρμήγκιασμα ή κάψιμο στα άκρα – συνήθως τα πόδια και τα πέλματα. Ήθελαν επίσης να μάθουν, εάν υπήρχε μια τέτοια σύνδεση, τι θα μπορούσε να ευθύνεται γι ‘αυτήν.

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν 150 ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 και περιφερική νευροπάθεια. Οι μισοί από αυτούς έλαβαν μετφορμίνη για τουλάχιστον έξι μήνες στην αρχή της μελέτης και οι μισοί από αυτούς δεν έλαβαν μετφορμίνη αλλά έπαιρναν ένα άλλο φάρμακο για το διαβήτη από το στόμα. Η ομάδα μη μετφορμίνης επιλέχθηκε για να ταιριάζει με την ομάδα μετφορμίνης τόσο στην ηλικία όσο και στο φύλο και οι δύο ομάδες είχαν παρόμοιο έλεγχο διαβήτη, διάρκεια διαβήτη και σοβαρότητα της περιφερικής νευροπάθειας.

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια ποικιλία εργαστηριακών εξετάσεων στους συμμετέχοντες, καθώς και μια μελέτη νευρικής αγωγιμότητας των περιοχών που επηρεάστηκαν από περιφερική νευροπάθεια. Οι εργαστηριακές εξετάσεις εξέτασαν τον πλήρη αριθμό αίματος των συμμετεχόντων, τους ηλεκτρολύτες, τη λειτουργία των νεφρών και του ήπατος, την ορμόνη διέγερσης του θυρεοειδούς, τον ρευματοειδή παράγοντα, την A1C, βιταμίνη Β9 και επίπεδα βιταμίνης Β12.

Η μετφορμίνη συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα νευροπάθειας

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι χρήστες μετφορμίνης είχαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα μέτριας έως σοβαρής περιφερικής νευροπάθειας, με μέση βαθμολογία βάσει του Συστήματος Κλινικής Βαθμολογίας Τορόντο (TCSS) – ένα μέτρο σοβαρότητας της νευροπάθειας που λαμβάνει υπόψη τα συμπτώματα, τα αντανακλαστικά και την αισθητηριακή δυσλειτουργία και κυμαίνεται από 0 έως 19 – από 10 στην ομάδα μετφορμίνης και πέντε στην ομάδα μη μετφορμίνης.

Η ερευνητική ομάδαα εντόπισε, επίσης, αρκετές διαφορές στις εργαστηριακές εξετάσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν να εξηγήσουν γιατί οι χρήστες μετφορμίνης είχαν υψηλότερο κίνδυνο περιφερικής νευροπάθειας. Οι χρήστες μετφορμίνης είχαν σημαντικά χαμηλότερα μέσα επίπεδα βιταμίνης Β12 – 222 pmol / L, σε σύγκριση με 471 pmol / L στην ομάδα μη μετφορμίνης. Υπήρχαν επίσης σημαντικές διαφορές στα επίπεδα στο αίμα ουσιών όπως το μεθυλμαλονικό οξύ και η ομοκυστεΐνη που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη νευροπάθεια. Τα επίπεδα A1C ήταν μόνο ελαφρώς υψηλότερα στην ομάδα μετφορμίνης – δεν αρκούν για να είναι στατιστικά σημαντικά και σίγουρα δεν αρκούν για να ληφθεί υπόψη το πολύ υψηλότερο επίπεδο μέτριας έως σοβαρής περιφερικής νευροπάθειας.

Οι ερευνητές βρήκαν επίσης μια σημαντική σχέση μεταξύ υψηλότερων δόσεων μετφορμίνης και υψηλότερης βαθμολογίας TCSS (σοβαρότητα νευροπάθειας), καθώς και μεταξύ υψηλότερων δόσεων μετφορμίνης και χαμηλότερων επιπέδων βιταμίνης Β12.
“Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η θεραπεία με μετφορμίνη ενέχει πιθανό κίνδυνο για ανεπάρκεια βιταμίνης Β12”, κατέληξαν οι ερευνητές. “Οι ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με μετφορμίνη πρέπει να παρακολουθούν τακτικά τα επίπεδα βιταμίνης Β12 στο αίμα”, σημείωσαν, καθώς και για το μεθυλμαλονικό οξύ και την ομοκυστεΐνη. Εάν λαμβάνετε μετφορμίνη, μιλήστε με τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης σχετικά με την παρακολούθηση των επιπέδων B12.

Με πληροφορίες από Diabetes Self-Management