Η μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c), της συστολικής αρτηριακής πίεσης (SBP), της χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνης χοληστερόλης (LDL-C) και του δείκτη μάζας σώματος (BMI) μπορεί να βελτιώσει το προσδόκιμο ζωής (LE) μεταξύ των ατόμων με διαβήτη τύπου 2 (T2D), σύμφωνα με σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 18 Απριλίου στο JAMA Network Open.

Ο Hamed Kianmehr, Ph.D., από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα στο Gainesville, και οι συνεργάτες του ποσοτικοποίησαν τα πιθανά κέρδη σε LE μεταξύ 421 ατόμων με T2D που κατηγοριοποιήθηκαν σε τεταρτημόρια με βάση τα επίπεδα HbA1c, SBP, LDL-C και BMI.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι για τα άτομα με T2D, ο χαμηλότερος δείκτης μάζας σώματος 24,3, 28,6 και 33,0 έναντι 41,4 kg/m² (μέσος όρος του πρώτου, δεύτερου και τρίτου έναντι τέταρτου τεταρτημορίου) συσχετίστηκε με 3,9, 2,9 και 2,0 επιπλέον έτη ζωής, αντίστοιχα.

Σε σύγκριση με SBP 160,4 mm Hg, τα επίπεδα των 114,1, 128,2 και 139,1 mm Hg συσχετίστηκαν με 1,9, 1,5 και 1,1 χρόνια κέρδους σε LE, αντίστοιχα. Σε σύγκριση με την LDL-C των 146,2 mg/dL, τα χαμηλότερα επίπεδα των 59,0, 84,0 και 107,0 mg/dL συσχετίστηκαν με 0,9, 0,7 και 0,5 έτη αύξησης σε LE, αντίστοιχα. Για την HbA1c, σε σύγκριση με το τέταρτο τεταρτημόριο (9,9%), μια μείωση στο τρίτο τεταρτημόριο (7,7%) συνδέθηκε με αύξηση 3,4 ετών στο προσδόκιμο ζωής. Μια περαιτέρω μείωση στο 6,8% (δεύτερο τεταρτημόριο) συνδέθηκε με μέση αύξηση 0,5 ετών στο LE, ενώ δεν παρατηρήθηκε όφελος με τη μείωση στο πρώτο τεταρτημόριο (5,9%). Η συνολική μείωση της HbA1c από το τέταρτο στο πρώτο τεταρτημόριο συσχετίστηκε με αύξηση LE κατά 3,8 χρόνια.

“Τα ευρήματά μας μπορούν να χρησιμοποιηθούν από κλινικούς γιατρούς και ασθενείς για την επιλογή βέλτιστων στόχων θεραπείας, για να παρακινήσουν τους ασθενείς να τους επιτύχουν και να μετρήσουν τα πιθανά οφέλη για την υγεία από παρεμβάσεις και προγράμματα βελτίωσης της φροντίδας του διαβήτη τύπου 2 στις Ηνωμένες Πολιτείες”, έγραψαν οι συγγραφείς.

Με πληροφορίες από Medical Xpress