Η απώλεια του υπερβολικού σωματικού βάρους μέσω διατροφικών στρατηγικών μπορεί να βοηθήσει να βελτιωθούν τα συμπτώματα από τη διαβητική νευροπάθεια, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Obesity.

Η διαβητική περιφερική νευροπάθεια επηρεάζει τα άκρα, κυρίως τα πόδια, και χαρακτηρίζεται από μούδιασμα, μυρμήγκιασμα ή αίσθημα καύσου. Μπορεί να κυμαίνεται από ήπια έως σοβαρή και μπορεί να είναι εξουθενωτική στις πιο σοβαρές μορφές της. Η περιφερική νευροπάθεια αναπτύσσεται σε άτομα με διαβήτη λόγω νευρικής βλάβης που προκαλείται από αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα με την πάροδο του χρόνου.

Υπάρχουν διαθέσιμες θεραπείες διαχείρισης του πόνου για τη θεραπεία της πάθησης. Ενώ η περιφερική νευροπάθεια μπορεί από μόνη της να αποτελεί μεγάλο πρόβλημα, μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο για διαβητικά έλκη ποδιού – πληγές που δεν επουλώνονται εύκολα και στις πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε ακρωτηριασμούς δακτύλων ή ποδιών. Η νευροπάθεια έχει επίσης συνδεθεί με γνωστική έκπτωση σε άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν να εξετάσουν τις επιπτώσεις της απώλειας βάρους που προκαλείται από τη διατροφή στα συμπτώματα της διαβητικής περιφερικής νευροπάθειας σε άτομα με σοβαρή παχυσαρκία. Υπήρχαν 72 συμμετέχοντες που ολοκλήρωσαν τη μελέτη, με μέσο όρο ηλικίας τα 50 έτη.

Οι συμμετέχοντες άρχισαν να παίρνουν ένα υποκατάστατο γεύματος που περιείχε 800 θερμίδες την ημέρα για 12 εβδομάδες και στη συνέχεια πέρασαν σε υποκατάστατα γευμάτων που περιείχαν 1.200 έως 1.500 θερμίδες την ημέρα για συνολική διάρκεια δύο χρόνια. Οι ερευνητές μέτρησαν τα αποτελέσματα που σχετίζονται με τη νευροπάθεια με διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της πυκνότητας των νευρικών ινών στον μηρό και το κάτω πόδι, καθώς και μελέτες αγωγιμότητας νεύρων, αισθητηριακές δοκιμές και ερωτηματολόγια για τα συμπτώματα και την ποιότητα ζωής.

Η απώλεια βάρους συνδέεται με βελτιώσεις στα μέτρα διαβητικής νευροπάθειας

Μετά από δύο χρόνια, οι συμμετέχοντες είχαν χάσει κατά μέσο όρο 12,4 κιλά σωματικού βάρους. Είδαν επίσης βελτιώσεις σε διάφορες μεταβολικές μετρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της γλυκόζης του αίματος και των λιπιδίων του αίματος (χοληστερόλη και τριγλυκερίδια). Ενώ η πυκνότητα των νευρικών ινών δεν άλλαξε σημαντικά συνολικά, οι συμμετέχοντες είδαν βελτιώσεις στον τρόπο με τον οποίο βαθμολόγησαν τη νευροπάθειά τους στα ερωτηματολόγια και στις αισθητηριακές δοκιμές.

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι, ενώ ξεκίνησαν κυρίως να αξιολογήσουν τις επιπτώσεις της διατροφικής απώλειας βάρους στα συμπτώματα της νευροπάθειας, οι βελτιώσεις που παρατηρήθηκαν στη μεταβολική υγεία ήταν επίσης αξιοσημείωτες. Τόνισαν επίσης ότι η πυκνότητα των νευρικών ινών τείνει να χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου σε άτομα με περιφερική νευροπάθεια, επομένως η έλλειψη σημαντικών αλλαγών σε αυτές τις μετρήσεις θα μπορούσε να θεωρηθεί ως βελτίωση.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management