Η διακοπή των μεγάλων περιόδων καθιστικής ζωής με σύντομους, συχνούς περιπάτους είναι ένας απλός τρόπος για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 να διαχειριστούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Μέχρι τώρα, οι ειδικοί δεν ήταν βέβαιοι εάν τα οφέλη της “σνακ”-δραστηριότητας για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 θα μπορούσαν να φανούν και σε άτομα με διαβήτη τύπου 1.

Τώρα, για πρώτη φορά, η έρευνα έδειξε πόσο ωφέλιμα μπορεί να είναι αυτά τα σύντομα διαλείμματα βοηθώντας τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 να μειώσουν τον κίνδυνο να αναπτύξουν μελλοντικές επιπλοκές αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο με τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους στο εύρος στόχου.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του diabetes.co.uk, η Dr Elizabeth Robertson, Διευθύντρια Έρευνας στο Diabetes UK που χρηματοδότησε την έρευνα, δήλωσε: “Είναι απίστευτα ενθαρρυντικό το γεγονός ότι αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν την πραγματοποίηση μιας απλής, πρακτικής αλλαγής – όπως η λήψη τηλεφωνικών κλήσεων ενώ περπατάτε ή η ρύθμιση ενός χρονοδιακόπτη για να σας υπενθυμίζει να κάνετε διαλείμματα – η αποφυγή του καθίσματος για μεγάλες περιόδους θα μπορούσε να έχει τόσο βαθιά επίδραση στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα”.

Το να μένει κανείς δραστήριος βοηθά το σώμα να χρησιμοποιεί την ινσουλίνη πιο αποτελεσματικά αυξάνοντας την ποσότητα γλυκόζης που χρησιμοποιούν οι μύες. Προηγουμένως, οι ειδικοί δεν ήταν σίγουροι εάν η “σνακ” δραστηριότητα θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας σε άτομα με διαβήτη τύπου 1.

Ο Δρ Μάθιου Κάμπελ, από το Πανεπιστήμιο του Σάντερλαντ, ξεκίνησε να εξετάσει τον αντίκτυπο της διακοπής της καθιστικής ζωής στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σε άτομα με διαβήτη τύπου 1.

Η έρευνα σε άτομα με διαβήτη τύπου 1

Στη μελέτη του συμμετείχαν 32 συμμετέχοντες που ολοκλήρωσαν δύο επτάωρες καθιστικές συνεδρίες σε διάστημα δύο εβδομάδων. Σε μια συνεδρία, οι εθελοντές παρέμειναν καθισμένοι για επτά ολόκληρες ώρες. Στην άλλη συνεδρία, τριών λεπτών έντονο περπάτημα γινόταν κάθε 30 λεπτά για να διακοπεί ο χρόνος καθίσματος.

Χρησιμοποιήθηκαν συνεχείς μετρητές γλυκόζης για την παρακολούθηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα των εθελοντών για μια περίοδο 48 ωρών κατά τη διάρκεια και μετά από κάθε συνεδρίαση. Όλοι οι συμμετέχοντες παρέμειναν στην ίδια δίαιτα, επίπεδα δραστηριότητας και δόσεις ινσουλίνης κατά την περίοδο της μελέτης.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα τακτικά διαλείμματα βάδισης είχαν ως αποτέλεσμα χαμηλότερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σε σύγκριση με τη συνεδρία που δεν έγιναν διαλείμματα. Αυτό αύξησε το πόσο τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα των ανθρώπων παρέμειναν στο εύρος στόχου κατά 14%.
Είναι σημαντικό ότι τα διαλείμματα βάδισης δεν αύξησαν την υπογλυκαιμία.

“Αυτά τα αποτελέσματα παρέχουν την πρώτη απόδειξη ότι η απλή διάσπαση παρατεταμένων χρονικών περιόδων καθιστικής ζωής με δραστηριότητα μπορεί να αυξήσει τον χρόνο που αφιερώνεται με τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα στο εύρος στόχου. Είναι σημαντικό ότι αυτή η στρατηγική δεν φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο δυνητικά επικίνδυνων χαμηλών επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, που είναι σύνηθες φαινόμενο με πιο παραδοσιακούς τύπους σωματικής δραστηριότητας και άσκησης”, δήλωσε ο Δρ Κάμπελ.