Αν και οι αναστολείς SGLT-2 είναι βασικοί για τη θεραπεία του διαβήτη, ο ακριβής τρόπος δράσης τους ήταν μέχρι στιγμής άγνωστος. Σε μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε από μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τους Peter Wolf, Martin Krssak και Michael Krebs από το Πανεπιστήμιο Ιατρικής της Βιέννης, χρησιμοποιήθηκε φασματοσκοπία μαγνητικού συντονισμού (MRS) για να δείξει ότι υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ της αποβολής της γλυκόζης μέσω των νεφρών και νέα παραγωγή γλυκόζης στο ήπαρ. Μια εφάπαξ δόση του αναστολέα SGLT-2 δαπαγλιφλοζίνης δημιουργεί έναν ευεργετικό μηχανισμό ρύθμισης, στον οποίο η απώλεια γλυκόζης λόγω της αναστολής SGLT-2 που προκαλείται από φάρμακα εξισορροπείται ακριβώς από μια ίση αύξηση της νέας παραγωγής γλυκόζης στο ήπαρ. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο κορυφαίο περιοδικό “Diabetes Care”.

Η δαπαγλιφλοζίνη είναι ένα φάρμακο από την ομάδα των αναστολέων SGLT-2, τα οποία χρησιμοποιούνται τυπικά στη θεραπεία του διαβήτη. Αυξάνουν την ποσότητα γλυκόζης που απεκκρίνεται στα ούρα. Αυτό μειώνει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και οι ασθενείς χάνουν επίσης βάρος. Μια ευεργετική επίδραση στο λιπώδες συκώτι, το οποίο είναι διαδεδομένο στους διαβητικούς, έχει επίσης περιγραφεί μετά από μια πορεία δώδεκα εβδομάδων του φαρμάκου. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή η ομάδα φαρμάκων φαίνεται επίσης να έχει προστατευτική επίδραση στην καρδιά και στα νεφρά. Ωστόσο, η οξεία επίδραση στο μεταβολισμό των λιπιδίων και της ενέργειας δεν είχε ακόμη μελετηθεί με λεπτομέρεια.

Μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τους Peter Wolf, Martin Krssak και Michael Krebs από το Τμήμα Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης πραγματοποίησε μια μελέτη χρησιμοποιώντας MRS, στην οποία παρατήρησαν έξι διαβητικούς ασθενείς και μια ομάδα ελέγχου δέκα υγιών εθελοντών αφού είχαν πάρει δαπαγλιφλοζίνη. Διαπιστώθηκε ότι, βραχυπρόθεσμα, η ποσότητα πρόσθετης γλυκόζης που παράγεται στο ήπαρ ταιριάζει ακριβώς με την ποσότητα που χάνεται στα ούρα λόγω της δράσης του φαρμάκου. Αυτό υποδηλώνει ότι η αυξημένη αποβολή της γλυκόζης μέσω των νεφρών ενεργοποιεί αμέσως μια σειρά μηχανισμών ρύθμισης που επηρεάζουν το μεταβολισμό σε πολλά όργανα και επομένως θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο στην ευεργετική επίδραση αυτού του φαρμάκου.

Η μελέτη εκπονήθηκε σε συνεργασία με το Κέντρο αριστείας για μαγνητική τομογραφία υψηλού πεδίου του Τμήματος Βιοϊατρικής Απεικόνισης και κατευθυνόμενης από την εικόνα Θεραπείας του Πανεπιστημίου. Χρησιμοποιώντας απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού υψηλής ανάλυσης, ήταν δυνατή η ποσοτικοποίηση σειριακών μετρήσεων αποθήκευσης γλυκόζης και λίπους στο ήπαρ με μη επεμβατικό τρόπο. Σε συνδυασμό με την έγχυση ιχνηθετών (όπως ένα έντονο διάλυμα γλυκόζης, για παράδειγμα) είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί αυτή η “εικονική βιοψία” για να εντοπιστεί μια μεταβολή στον μεταβολισμό της γλυκόζης και των λιπιδίων in vivo και να μελετηθεί η οξεία, βραχυπρόθεσμη επίδραση φαρμάκων.

Με πληροφορίες από: Medical Xpress