Μεταξύ των ατόμων με ηπατίτιδα C χωρίς θεραπεία, μια χρόνια ιογενή λοίμωξη που μπορεί να βλάψει σοβαρά το ήπαρ, ο διαβήτης συνδέθηκε με πιο εκτεταμένη ηπατική βλάβη, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Network Open.

Ακόμη και εκτός του πλαισίου της ηπατίτιδας C, ο διαβήτης συνδέεται με ηπατικές αλλαγές που μπορεί να οδηγήσουν σε μακροπρόθεσμη βλάβη στο ήπαρ, μια κατάσταση γνωστή ως μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD) που συχνά δεν αναγνωρίζεται. Όπως υποδηλώνει το όνομα, το NAFLD χαρακτηρίζεται από ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα ηπατικού λίπους.

Αν και τα ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα ηπατικού λίπους συνήθως δεν προκαλούν άμεσα συμπτώματα, αυτές οι αλλαγές στη δομή του ήπατος μπορεί τελικά να οδηγήσουν σε μια μορφή βλάβης που ονομάζεται ίνωση. Καθώς αναπτύσσεται η ίνωση, η ηπατική λειτουργία μπορεί να αρχίσει να επιδεινώνεται και η ίνωση μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μια ακόμη πιο σοβαρή μορφή βλάβης που ονομάζεται κίρρωση. Ορισμένες εκτιμήσεις υποδηλώνουν ότι τουλάχιστον οι μισοί από όλους τους ανθρώπους με διαβήτη θα αναπτύξουν NAFLD κάποια στιγμή. Η πάθηση συνδέεται με πολλά χειρότερα αποτελέσματα για την υγεία, συμπεριλαμβανομένου του υψηλότερου κινδύνου θανάτου με προχωρημένη NAFLD. Η ύπαρξη NAFLD συνδέεται επίσης με υψηλότερο κίνδυνο για σοβαρή υπογλυκαιμία σε άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Η τελευταία μελέτη

Για την τελευταία μελέτη, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Emory στην Ατλάντα εξέτασαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων και άλλα αποτελέσματα υγείας σε 960 άτομα με ηπατίτιδα C χωρίς θεραπεία, με μέση ηλικία τα 58 έτη. Από αυτούς τους συμμετέχοντες, 632 (66%) ήταν άνδρες, 761 (79%) ) ήταν σκουρόχρωμοι, 247 (26%) είχαν παχυσαρκία και 231 (24%) είχαν διαβήτη. Όταν επρόκειτο να αξιολογηθεί η ηπατική ίνωση, 501 συμμετέχοντες (52%) είχαν βαθμολογία F0 έως F1 (καμία βλάβη σε ήπια βλάβη), 212 (22%) είχαν βαθμολογία F2 (μέτρια βλάβη), 80 (8%) είχαν βαθμολογία F3 (σοβαρή βλάβη) και 167 (17%) είχαν βαθμολογία F4 (προχωρημένη βλάβη ή κίρρωση).

Ξεχωριστά, οι ερευνητές εξέτασαν την έκταση της λιπώδους νόσου του ήπατος, γνωστής ως στεάτωση. Συνολικά, 622 συμμετέχοντες (65%) είχαν βαθμολογία S0 (καμία), 117 (12%) είχαν βαθμολογία S1 (ήπια), 111 (12%) είχαν βαθμολογία S2 (μέτρια) και 110 (11% ) είχε βαθμολογία S3 (σοβαρή). Το ποσοστό στεάτωσης ήταν 6% για συμμετέχοντες χωρίς παχυσαρκία ή διαβήτη, 22% για συμμετέχοντες με παχυσαρκία αλλά χωρίς διαβήτη και 34% για συμμετέχοντες με παχυσαρκία και διαβήτη.

Ο διαβήτης συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο ηπατικής νόσου

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μετά από έλεγχο για διάφορους παράγοντες ο διαβήτης συνδέθηκε με 44% υψηλότερο κίνδυνο για στεάτωση και 76% υψηλότερο κίνδυνο για ίνωση. Η κατανάλωση αλκοόλ συνδέθηκε επίσης ανεξάρτητα με 40% υψηλότερο κίνδυνο για στεάτωση και 43% υψηλότερο κίνδυνο για ίνωση. Η παχυσαρκία συνδέθηκε με 36% υψηλότερο κίνδυνο για ίνωση και 378% υψηλότερο κίνδυνο για στεάτωση. Οι ερευνητές δεν βρήκαν σημαντικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ του διαβήτη και της χρήσης αλκοόλ όσον αφορά στον κίνδυνο είτε για στεάτωση είτε για ίνωση. Με άλλα λόγια, η κατανάλωση αλκοόλ αύξησε αυτούς τους κινδύνους κατά περίπου την ίδια ποσότητα στους συμμετέχοντες με διαβήτη όπως και σε εκείνους χωρίς διαβήτη.

“Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν επείγουσα ανάγκη να διερευνηθεί η αλληλεπίδραση πολλών παραγόντων κινδύνου και η εξέλιξη της ηπατικής νόσου” σε άτομα με ηπατίτιδα C, κατέληξαν οι ερευνητές — ειδικά επειδή ορισμένα είδη ηπατικής βλάβης μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο του ήπατος και μερικοί άνθρωποι μπορεί να χρειαστούν να ελέγχεται για καρκίνο του ήπατος νωρίτερα από άλλους.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management