Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι κοινή μεταξύ των παιδιών με διαβήτη τύπου 2 παγκοσμίως, με περισσότερο από το 25% των παιδιών με μακροχρόνιο διαβήτη τύπου 2 να αντιμετωπίζουν αυτή την επιπλοκή, σύμφωνα με μια νέα ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Network Open.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η διαταραχή της όρασης αυξάνεται σε άτομα με διαβήτη και τα ποσοστά διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας αναμένεται να αυξηθούν παγκοσμίως τα επόμενα χρόνια. Ενώ η υψηλή γλυκόζη αίματος πιστεύεται ότι είναι ο κύριος ένοχος πίσω από τα οφθαλμικά προβλήματα που σχετίζονται με το διαβήτη, υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι η υπογλυκαιμία (χαμηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα) μπορεί να επιδεινώσει την οφθαλμική νόσο.

Για την τελευταία ανάλυση, οι ερευνητές εξέτασαν 27 προηγουμένως δημοσιευμένες μελέτες παρατήρησης που περιλάμβαναν συνολικά 5.924 παιδιά με διαβήτη τύπου 2. Τους ενδιέφερε να εξετάσουν τον συνολικό επιπολασμό της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας σε αυτά τα παιδιά, καθώς και πώς παράγοντες όπως η διάρκεια του διαβήτη, η φυλή, το φύλο, η ηλικία και η παχυσαρκία επηρέασαν την πιθανότητα εμφάνισης αμφιβληστροειδοπάθειας.

Σημαντικό ποσοστό των παιδιών με διαβήτη τύπου 2 παγκοσμίως έχει διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια

Συνολικά, σύμφωνα με δημοσίευμα του Diabetes Self – Management, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 6,99% των διαβητικών παιδιών είχαν διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, με βάση τα αποτελέσματα που παρατηρήθηκαν σε προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου σε όλο τον κόσμο. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η ύπαρξη διαβήτη για μεγαλύτερη διάρκεια συνδέθηκε με υψηλότερο ποσοστό αμφιβληστροειδοπάθειας. Για τα παιδιά που είχαν διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2 λιγότερο από 2,5 χρόνια νωρίτερα, το ποσοστό αμφιβληστροειδοπάθειας ήταν 1,11%. Για τα άτομα με διαβήτη μεταξύ 2,5 και πέντε ετών, το ποσοστό αμφιβληστροειδοπάθειας ήταν 9,04%. Και για παιδιά με διαβήτη για περισσότερα από πέντε χρόνια, το ποσοστό αμφιβληστροειδοπάθειας ήταν 28,14%.

Το ποσοστό της αμφιβληστροειδοπάθειας αυξανόταν με την ηλικία στα παιδιά με διαβήτη τύπου 2, γεγονός που μπορεί να αντανακλά μεγαλύτερη διάρκεια διαβήτη παρά εγγενώς υψηλότερο κίνδυνο σε μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν παρατηρήθηκε συνολική σχέση μεταξύ του φύλου, της φυλής ή της παχυσαρκίας και του κινδύνου εμφάνισης αμφιβληστροειδοπάθειας σε παιδιά με διαβήτη τύπου 2.

Με βάση τις εννέα μελέτες που ανέφεραν τη σοβαρότητα της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας μεταξύ των συμμετεχόντων, το ποσοστό ελάχιστης έως μέτριας μη πολλαπλασιαστικής (λιγότερο σοβαρής) διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας ήταν 11,16%, το ποσοστό σοβαρής μη πολλαπλασιαστικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας ήταν 2,57% και το ποσοστό πολλαπλασιαστικής (η περισσότερο σοβαρή) διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας ήταν 2,43% μεταξύ των παιδιών με διαβήτη τύπου 2.

“Ενώ οι τρέχουσες οδηγίες κλινικής πρακτικής για τον παιδιατρικό διαβήτη τύπου 2 συνιστούν τακτικό έλεγχο της [διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας] στην αρχή και στη συνέχεια ετησίως, οι οδηγίες προσυμπτωματικού ελέγχου δεν ακολουθούνται συστηματικά”, έγραψαν οι ερευνητές.