Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Internal Medicine, η άσκηση υπό επίβλεψη – με επίκεντρο είτε τη μέτρια ή έντονη άσκηση – συνδέθηκε με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε μια περίοδο 10 ετών.

Η σωματική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη του διαβήτη τύπου 2 με μερικούς διαφορετικούς τρόπους, μεταξύ άλλων με τη βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και τη μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη. Η έρευνα έχει δείξει ότι η αύξηση της δραστηριότητας με τη μορφή υψηλότερου ημερήσιου αριθμού βημάτων συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2.

Ακόμη και σε περιοχές με υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση – η οποία είναι γνωστό ότι αυξάνει τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2 – η άσκηση μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου. Για τα άτομα που έχουν ήδη διαβήτη, η τακτική άσκηση έχει επίσης μεγάλη σημασία. Η μεγαλύτερη σωματική δραστηριότητα συνδέεται με λιγότερες αιχμές της γλυκόζης στο αίμα και η διακοπή περιόδων καθιστικής ζωής με σύντομες περιόδους μέτριας δραστηριότητας συνδέεται τόσο με χαμηλότερη αρτηριακή πίεση όσο και με χαμηλότερη γλυκόζη στο αίμα. Επιπλέον, η σωματική δραστηριότητα συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο για άνοια σε άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Η τελευταία μελέτη

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν να αξιολογήσουν εάν η συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα άσκησης επί 12 μήνες είχε κάποια επίδραση στον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε μια περίοδο παρακολούθησης 10 ετών. Οι συμμετέχοντες ήταν 220 ενήλικες με παχυσαρκία και μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος (NAFLD), ένας συνδυασμός που συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη. Περίπου τα δύο τρίτα των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες και η μέση ηλικία των συμμετεχόντων στην αρχή της μελέτης ήταν 54 ετών.

Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε μία από τις τρεις ομάδες μελέτης για την αρχική περίοδο μελέτης των 12 μηνών. Μια ομάδα ολοκλήρωσε ένα πρόγραμμα άσκησης υπό επίβλεψη, μια ομάδα ολοκλήρωσε ένα εποπτευόμενο πρόγραμμα μέτριας άσκησης και μια ομάδα δεν ολοκλήρωσε κανένα πρόγραμμα άσκησης υπό επίβλεψη, όπως σημειώνεται σε ένα άρθρο για τη μελέτη στο MedPage Today το οποίο επικαλείται δημοσίευμα του Diabetes Self – Management.

Άσκηση υπό επίβλεψη και μειωμένος κίνδυνος διαβήτη 10 χρόνια αργότερα

Μετά την αρχική περίοδο της μελέτης, όλοι οι συμμετέχοντες ενθαρρύνθηκαν να ακολουθήσουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής που περιελάμβανε τακτική σωματική δραστηριότητα. Μέχρι το τέλος της 10ετούς περιόδου παρακολούθησης, το 81,4% των συμμετεχόντων παρέμενε στη μελέτη. Οι συμμετέχοντες που συμμετείχαν στις εποπτευόμενες ομάδες δραστηριότητας μείωσαν τα επίπεδα σωματικής τους δραστηριότητας τα επόμενα 10 χρόνια. Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 ήταν χαμηλότερος στις ομάδες άσκησης υπό επίβλεψη κατά την περίοδο παρακολούθησης. Συγκεκριμένα, υπήρχαν 2,1 νέες περιπτώσεις διαβήτη για κάθε 100 χρόνια ζωής στην ομάδα έντονης άσκησης, 1,9 νέες περιπτώσεις για κάθε 100 χρόνια στην ομάδα μέτριας άσκησης και 4,1 νέες περιπτώσεις για κάθε 100 χρόνια στην ομάδα χωρίς επίβλεψη.

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι κατά την αρχική περίοδο μελέτης, τα μέλη της εποπτευόμενης ομάδας άσκησης έλαβαν οδηγίες να μην αλλάξουν τη διατροφή τους με κανέναν τρόπο. Ενώ το σωματικό βάρος έτεινε να είναι ελαφρώς χαμηλότερο στις ομάδες άσκησης υπό επίβλεψη μετά από δύο χρόνια και 10 χρόνια παρακολούθησης, αυτές οι διαφορές δεν ήταν στατιστικά σημαντικές. Η περίμετρος της μέσης, ωστόσο, ήταν σημαντικά διαφορετική μεταξύ των τριών ομάδων μετά από 10 χρόνια. Ήταν κατά μέσο όρο 96,6 εκατοστά (38,0 ίντσες) για την ομάδα έντονης άσκησης, 96,8 εκατοστά (38,1 ίντσες) για την ομάδα μέτριας άσκησης και 101,4 εκατοστά (39,9 ίντσες) για την ομάδα χωρίς εποπτευόμενη άσκηση.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η υπό επίβλεψη μέτρια έως έντονη άσκηση θα μπορούσε να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τη διαχείριση της παχυσαρκίας και τη μείωση του κινδύνου για διαβήτη τύπου 2 σε άτομα με αυξημένο κίνδυνο διαβήτη.