Η άσκηση πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της διαχείρισης του διαβήτη και συστήνεται από όλους τους γιατρούς καθώς βοηθά στην εξισορρόπηση του σακχάρου στο αίμα και στην απώλεια βάρους που είναι επίσης μείζον ζήτημα στην προσπάθεια διαχείρισης του διαβήτη.

Η άσκηση βοηθά στην πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων, όπως η καρδιακή προσβολή και το εγκεφαλικό επεισόδιο, από τα οποία οι άνθρωποι με διαβήτη διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Και με δεδομένο ότι η άσκηση βοηθάει και στην απώλεια βάρους, μπορεί επίσης να βελτιώσει τους δείκτες υγείας σε άτομα με διαβήτη. Ευχάριστη έκπληξη για όσους αρχίσουν να γυμνάζονται είναι η ενίσχυση της διάθεσης.

Ο συνδυασμός αερόβιας γυμναστικής και ασκήσεων ενδυνάμωσης μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλά στην προσπάθεια ατόμων με διαβήτη τύπου 2, όπως έχουν δείξει και μελέτες.

Ερευνητές έχουν διαπιστώσει πως σε σύγκριση είτε με την σκέτη αερόβια είτε με την επίσης σκέτη γυμναστική ενδυνάμωσης, ένας συνδυασμός των δύο αυτών ειδών εκγύμνασης είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός στον έλεγχο των επιπέδων της γλυκόζης και των λιπιδίων του αίματος, όπως επίσης και της αρτηριακής πίεσης και του σωματικού βάρους.

Ακόμη και η μέτριας έντασης δραστηριότητα, πάντως, έχει μεγάλο όφελος σε σχέση με την καθιστική ζωή και το να μην είναι κανείς καθόλου ενεργός στην καθημερινότητά του. Ετσι, οι πάσχοντες από διαβήτη που δεν αγαπούν το γυμναστήριο μπορούν να περπατούν συχνά, να παίρνουν τις σκάλες αντί το ασανσέρ, να το “ρίξουν” στην κηπουρική ή τις δουλειές του σπιτιού.

Πώς οι διαφορετικοί τύποι άσκησης βοηθούν στον διαβήτη

Αερόβια άσκηση:

Οι ασκήσεις όπως το περπάτημα, το τρέξιμο, το κολύμπι και η ποδηλασία σχετίζονται με χαμηλότερους κινδύνους καρδιαγγειακής και συνολικής θνησιμότητας για άτομα με διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2. Αυτού του είδους η άσκηση περιορίζει τακτικά την A1C, τα τριγλυκερίδια, την αρτηριακή πίεση και την αντίσταση στην ινσουλίνη σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Η προπόνηση σε υψηλή ένταση μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη για την πάθηση, καθώς βοηθά στην ενίσχυση της ικανότητας των μυών να χρησιμοποιούν οξυγόνο και βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και τον γλυκαιμικό έλεγχο.

Τα άτομα που λαμβάνουν ινσουλίνη, βέβαια, χρειάζονται καθοδήγηση από προπονητή έτσι ώστε να μην κινδυνεύσουν με υπογλυκαιμία. Καλό είναι να αποφεύγουν ή έστω να συνδυάζουν με τακτικές μετρήσεις του σακχάρου τις ασκήσεις αντοχής επί περισσότερο από 60 λεπτά, ακόμη κι όταν έχουν μέτριας έντασης άσκηση.

Αντιστάσεις:

Οι έρευνες δείχνουν ότι δραστηριότητες όπως ανύψωση βάρους, χρήση ζωνών αντίστασης ή ακόμα και ασκήσεις σωματικού βάρους έχουν οφέλη στον γλυκαιμικό έλεγχο, την αντίσταση στην ινσουλίνη, την αρτηριακή πίεση και μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Ισορροπία:

Σύμφωνα με μια εκτίμηση, οι ηλικιωμένοι με διαβήτη έχουν 17 φορές υψηλότερο κίνδυνο πτώσης σε σχέση με τους νεότερους που δεν πάσχουν από διαβήτη και η πτώση οδηγεί σε τραυματισμούς. Αυτό σημαίνει ότι οι δραστηριότητες που βελτιώνουν την ισορροπία, όπως η γιόγκα, μπορεί να είναι σημαντικές. Το στρέτσινγκ και άλλες ασκήσεις που βελτιώνουν την ευελιξία μπορούν επίσης να βελτιώσουν την υγεία των ατόμων με διαβήτη που συχνά έχουν δυσκαμψία στις αρθρώσεις.

Γενικές συμβουλές για την άσκηση

Η συζήτηση με τον θεράποντα γιατρό πριν ένα διαβητικός ασθενής κάνει εγγραφή σε οποιοδήποτε είδος άσκησης είναι αναγκαία. Ωστόσο, ορισμένες γενικές συμβουλές από τους ειδικούς είναι οι εξής:

• Μέτρηση σακχάρου πριν από την άσκηση.
• Αποφυγή της άσκησης υπό ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες, πχ πολύ κρύο ή καύσωνας.
• Προσοχή στα υποδήματα εάν υπάρχει περιφερική νευροπάθεια.
• Τα άφθονα υγρά βοηθούν στην ενυδάτωση του σώματος.
• Καλό είναι να καταναλώνεται κάτι ελαφρύ σε φαγητό 2-3 ώρες πριν την άσκηση.

Με πληροφορίες από iatronet.gr, onmed.gr, bpath.gr