Το κλειδί για την αποτελεσματική αναστροφή του διαβήτη τύπου 1 μπορεί να βρίσκεται σε έναν πρόσφατα ανακαλυφθέντα τρόπο μεταμόσχευσης παγκρεατικών νησίδων, σύμφωνα με μια νέα ερευνητική εργασία που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό Cell Reports Medicine.

Στον διαβήτη τύπου 1, το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου επιτίθεται λανθασμένα στα βήτα κύτταρα στο πάγκρεας. Επειδή αυτά τα βήτα κύτταρα απελευθερώνουν την ινσουλίνη που βοηθά στον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, το αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης είναι το υψηλό σάκχαρο στο αίμα και, τελικά, ο διαβήτης τύπου 1. Τα βήτα κύτταρα βρίσκονται σε αυτά που ονομάζονται παγκρεατικές νησίδες, τα οποία είναι “νησιά” που περιέχουν διαφορετικά είδη κυττάρων, καθένα από τα οποία παράγει μια διαφορετική ορμόνη που εκκρίνεται στην κυκλοφορία του αίματος.

Η ιδέα για θεραπεία ή ακόμη και αναστροφή του διαβήτη τύπου 1 με μεταμόσχευση κυττάρων νησίδων από υγιή δότη υπήρχε εδώ και καιρό, αλλά προέκυπταν εμπόδια. Πρώτον, η διαδικασία είναι αναποτελεσματική – το ανοσοποιητικό σύστημα καταστρέφει έως και τα μισά από τα μεταμοσχευμένα βήτα κύτταρα. Επίσης, αυτές οι μεταμοσχεύσεις έχουν γίνει μέσω του ήπατος, το οποίο, επειδή μπορεί να διαχειριστεί μόνο έναν περιορισμένο αριθμό μεταμοσχεύσεων, οδήγησε τους ερευνητές να υποθέσουν ότι ένα άλλο σημείο μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα.

Αναστροφή διαβήτη τύπου 1: Μήπως είναι το περιτόναιο το σημείο-κλειδί;

Σύμφωνα με τους συντάκτες της νέας έκθεσης, με επικεφαλής ερευνητές στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη, μια εναλλακτική τοποθεσία που αξίζει είναι το περιτόναιο, το οποίο είναι, σύμφωνα με τον ορισμό του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου, ο λεπτός ιστός που επενδύει την κοιλιά, περιβάλλει το στομάχι και άλλα όργανα στην κοιλιά. Το περιτόναιο (omentum) είναι πιο εύκολο να παρακολουθείται από το συκώτι επειδή είναι ευκολότερο να προσπελαστεί και δεν είναι ένα ζωτικό όργανο όπως το συκώτι.

Για να καταστήσει το περιτόναιο μια βιώσιμη θέση μεταμόσχευσης, η ερευνητική ομάδα συνδύασε ένα ένζυμο που προκαλεί πήξη του αίματος με το πλάσμα αίματος των ληπτών, όπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα του Diabetes Self – Management. Αυτή η διαδικασία επέτρεψε στους ερευνητές να κατασκευάσουν αυτό που ονόμασαν μια “βιο-αποικοδομήσιμη μήτρα” που επέτρεπε τη στερέωση των νησίδων-δότων στο περιτόναιο. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν ανοσοκατασταλτική θεραπεία για να προστατεύσουν τις μεταμοσχευμένες νησίδες από επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα.

Η στρατηγική ήταν επιτυχής στην αποκατάσταση τόσο των φυσιολογικών επιπέδων σακχάρου στο αίμα όσο και της έκκρισης ινσουλίνης στα υποκείμενα της δοκιμής και τα αποτελέσματα διήρκεσαν για όσο διάστημα αξιολογούνταν τα ζώα. Σύμφωνα με τον πρώτο συγγραφέα Hong Ping Deng, MD, “η επίτευξη πλήρους γλυκαιμικού ελέγχου αποδίδεται στην προσέγγιση βιομηχανικής που διευκολύνει τη διαδικασία επαναγγείωσης και επανανεύρωσης των μεταμοσχευμένων νησίδων”.