Για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 και προχωρημένη χρόνια νεφρική νόσο (CKD), οι αγωνιστές GLP-1 συνδέθηκε με χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με τη λήψη ενός αναστολέα DPP-4, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Network.

Τόσο οι αγωνιστές GLP-1 όσο και οι αναστολείς DPP-4 είναι κατηγορίες φαρμάκων που αναπτύχθηκαν για να βοηθήσουν στη μείωση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Ενώ αυτά τα δύο είδη φαρμάκων λειτουργούν μέσω διαφορετικών μηχανισμών στο σώμα, το αποτέλεσμα και των δύο είναι να μειώνουν την απελευθέρωση γλυκαγόνης και να αυξάνουν την απελευθέρωση ινσουλίνης στο σώμα.

Προηγούμενη έρευνα είχε δείξει ότι οι αγωνιστές GLP-1 μπορεί να έχουν άλλα οφέλη εκτός από τη μείωση της γλυκόζης στο αίμα, με μια μελέτη να δείχνει ότι αυτά τα φάρμακα μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο για γλαύκωμα, μια σοβαρή οφθαλμική διαταραχή που μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση. Μελέτες έχουν, επίσης, δείξει ότι δεδομένου του πόσο αποτελεσματικοί είναι στη μείωση της γλυκόζης στο αίμα, οι αγωνιστές GLP-1 δεν συνταγογραφούνται πολύ ευρέως για άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν μια ομάδα 27.279 ατόμων με διαβήτη τύπου 2 και προχωρημένη χρόνια νεφρική νόσο που έλαβαν είτε έναν αγωνιστή GLP-1 είτε έναν αναστολέα DPP-4. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών των συμμετεχόντων – 26.578 – έλαβαν έναν αναστολέα DPP-4, ενώ μόνο 701 έλαβαν έναν αγωνιστή GLP-1. Όλοι οι συμμετέχοντες ζούσαν στην Ταϊβάν και η μέση ηλικία στην ομάδα GLP-1 ήταν τα 59 έτη, ενώ η μέση ηλικία στην ομάδα DPP-4 ήταν τα 65 έτη. Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν από τις αρχές του 2012 έως τα τέλη του 2018.

Χαμηλότερος κίνδυνος θανάτου από σήψη που συνδέεται με αγωνιστές GLP-1

Μετά την προσαρμογή για διαφορές όπως είναι η ηλικία μεταξύ των συμμετεχόντων που έλαβαν τους δύο διαφορετικούς τύπους φαρμάκων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες που έλαβαν αγωνιστή GLP-1 είχαν 21% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν κατά την περίοδο της μελέτης, σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν αναστολέα DPP-4. Είχαν επίσης 39% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν ειδικά από σήψη –μια απειλητική για τη ζωή απόκριση του οργανισμού σε μια μόλυνση– και άλλες αιτίες θανάτου που σχετίζονται με λοιμώξεις.

Όταν οι ερευνητές εξέτασαν διαφορετικές υποομάδες συμμετεχόντων με βάση τις συνθήκες υγείας και άλλα χαρακτηριστικά, διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες με εγκεφαλοαγγειακή νόσο είδαν πολύ μεγαλύτερο όφελος από τη λήψη αγωνιστών GLP-1 συγκριτικά με εκείνους που δεν είχαν εγκεφαλοαγγειακή νόσο. Σε σύγκριση με τη λήψη ενός αναστολέα DPP-4, η λήψη ενός αγωνιστή GLP-1 συνδέθηκε με 67% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου μεταξύ των συμμετεχόντων με εγκεφαλοαγγειακή νόσο, αλλά μόνο 11% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου μεταξύ των συμμετεχόντων χωρίς εγκεφαλοαγγειακή νόσο.

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι ήταν ήδη ευρέως γνωστό ότι τα άτομα με διαβήτη και χρόνια νεφρική νόσο είναι γενικά πιο πιθανό να εμφανίσουν σήψη και να εμφανίσουν χειρότερα αποτελέσματα εάν την αναπτύξουν, σε σύγκριση με άτομα που δεν έχουν διαβήτη ή χρόνια νεφρική νόσο. Αξιοσημείωτος είναι ο χαμηλότερος κίνδυνος θανάτου από σήψη μεταξύ των συμμετεχόντων που έλαβαν αγωνιστές GLP-1. Αλλά η τελευταία μελέτη είχε αρκετούς περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένου του ότι μπορεί να μην είχε αρκετά μεγάλη περίοδο παρακολούθησης για να συγκρίνει τον κίνδυνο θανάτου από ορισμένες παθήσεις υγείας. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες μεγάλης κλίμακας, έγραψαν οι ερευνητές, για να γίνει καλύτερη κατανόηση των διαφορετικών επιπτώσεων της λήψης αγωνιστών GLP-1 ή αναστολέων DPP-4 σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 και χρόνια νεφρική νόσο.

Με πληροφορίες από Diabetes Self – Management