Οι νεαροί ενήλικες με διαβήτη τύπου 1 έτειναν να έχουν καλύτερο έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα εάν χρησιμοποιούσαν συνεχή παρακολούθηση γλυκόζης (CGM) σε πραγματικό χρόνο καθώς και αντλία ινσουλίνης, σε σύγκριση με τη χρήση διακοπτόμενων σαρωμένων CGM ή πολλαπλών ημερήσιων ενέσεων ινσουλίνης, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Network Open.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η CGM σε πραγματικό χρόνο έχει πολλά πιθανά οφέλη σε άτομα με διαβήτη. Έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στη μείωση των νοσηλειών σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης των επισκέψεων στο τμήμα επειγόντων περιστατικών για χαμηλή γλυκόζη αίματος. Ακόμη και για άτομα με διαβήτη τύπου 2 που δεν λαμβάνουν ινσουλίνη, το CGM έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στη βελτίωση των επιπέδων A1C.

Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν μια ομάδα 5.219 παιδιών, εφήβων και νεαρών ενηλίκων (κάτω των 21 ετών) με διαβήτη τύπου 1 από 21 διαφορετικές χώρες, σύμφωνα με δημοσίευμα του Diabetes Self – Management. Οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν για το εάν ορισμένοι τρόποι παρακολούθησης της γλυκόζης ή χορήγησης ινσουλίνης συνδέονται με καλύτερο έλεγχο της γλυκόζης, όπως φαίνεται από διαφορετικούς στόχους γλυκόζης στο αίμα. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν μόνο άτομα που χρησιμοποιούσαν κατά διαστήματα σάρωση CGM ή CGM σε πραγματικό χρόνο επειδή και οι δύο μορφές CGM επιτρέπουν την καταγραφή των τάσεων γλυκόζης με την πάροδο του χρόνου. Τα δεδομένα CGM για τουλάχιστον έξι μήνες δόθηκαν στους ερευνητές μεταξύ Ιανουαρίου 2016 και Δεκεμβρίου 2021. Η διάμεση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 14,4 και το 52,0% ήταν άνδρες.

CGM σε πραγματικό χρόνο, χρήση αντλίας ινσουλίνης που συνδέεται με τον υψηλότερο χρόνο στο εύρος

Μετά την προσαρμογή για την ηλικία, το φύλο, τη διάρκεια του διαβήτη και τον δείκτη μάζας σώματος, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ποσοστό των συμμετεχόντων που περνούσαν τουλάχιστον το 70% του χρόνου τους σε το συνιστώμενο εύρος γλυκόζης αίματος ήταν υψηλότερο μεταξύ εκείνων που χρησιμοποίησαν CGM σε πραγματικό χρόνο και αντλία ινσουλίνης (36,2% αυτών των συμμετεχόντων). Το επόμενο υψηλότερο ποσοστό συμμετεχόντων με τουλάχιστον το 70% του χρόνου σε εύρος εμφανίστηκε σε εκείνους που χρησιμοποίησαν CGM σε πραγματικό χρόνο και ενέσεις ινσουλίνης (20,9%), ακολουθούμενοι από εκείνους που χρησιμοποίησαν κατά διαστήματα CGM και ενέσεις ινσουλίνης (12,5%) και τέλος εκείνοι που χρησιμοποιούσαν κατά διαστήματα CGM και αντλία ινσουλίνης (11,3%).

Παρόμοιες τάσεις μεταξύ των τεσσάρων ομάδων παρατηρήθηκαν όταν οι ερευνητές εξέτασαν διαφορετικά αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένου του να ξοδεύουν λιγότερο από το 25% του χρόνου πάνω από το εύρος γλυκόζης στόχου και λιγότερο από το 4% του χρόνου κάτω από το εύρος γλυκόζης στόχου. Η προσαρμοσμένη μέση αναλογία χρόνου στο εύρος για χρήστες CGM και αντλίας ινσουλίνης σε πραγματικό χρόνο ήταν επίσης υψηλότερη, στο 64,7% του χρόνου. Η χρήση CGM σε πραγματικό χρόνο και η αντλία ινσουλίνης συνδέθηκαν επίσης με χαμηλότερους κινδύνους για σοβαρή υπογλυκαιμία και διαβητική κετοξέωση (DKA, μια επείγουσα ιατρική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υψηλή γλυκόζη αίματος και κετόνες στο αίμα και τα ούρα).