Ένα μοντέλο που αναπτύχθηκε πρόσφατα μπορεί να βοηθήσει στην πρόβλεψη του κινδύνου σοβαρών συμβάντων άκρων στα άτομα με διαβήτη, ακόμη και σε άτομα χωρίς ιστορικό περιφερικής αρτηριακής νόσου (PAD), σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Diabetic Medicine.

Είναι γνωστό ότι τα άτομα με διαβήτη, τόσο τύπου 1 όσο και τύπου 2, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για σοβαρά προβλήματα που επηρεάζουν ένα άκρο, συνήθως πόδι. Αυτά τα προβλήματα μπορεί να περιλαμβάνουν ένα έλκος που είναι ανθεκτικό στην επούλωση, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε λοίμωξη και, σε σοβαρές περιπτώσεις, ακρωτηριασμό. Τα κύρια γεγονότα των άκρων είναι πιο συχνά σε άτομα με PAD, στα οποία η ροή του αίματος στα άκρα περιορίζεται από εναποθέσεις λιπών στις αρτηρίες που είναι γνωστές ως πλάκα. Ωστόσο, το PAD δεν οδηγεί πάντα σε αισθητά συμπτώματα και μπορεί να μην διαγνωστεί, πράγμα που σημαίνει ότι υψηλότερος κίνδυνος για προβλήματα άκρων μπορεί να γίνει απαρατήρητος σε πολλά άτομα με διαβήτη.

Εξέταση σοβαρών συμβάντων στα άκρα

Για την ανάλυση που οδήγησε στο νέο μοντέλο, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από μια μελέτη που ονομάζεται EXSCEL, εξετάζοντας παράγοντες που επηρέασαν εάν οι συμμετέχοντες ανέπτυξαν σημαντικά συμβάντα άκρων όπως γάγγραινα, χειρουργική επέμβαση επαναγγείωσης και ακρωτηριασμό. Από τους 14.752 συμμετέχοντες με διαβήτη τύπου 2, το 3,6% παρουσίασε σοβαρά συμβάντα άκρων κατά την περίοδο της μελέτης. Όπως σημειώθηκε σε ένα άρθρο του Healio για τη μελέτη, αυτά τα 736 συμβάντα (παρατηρήθηκαν σε 523 συμμετέχοντες) περιελάμβαναν 247 ακρωτηριασμούς, 166 επεισόδια γάγγραινας και 323 χειρουργικές επεμβάσεις επαναγγείωσης.

Παράγοντες που έκαναν πιο πιθανά τέτοια συμβάντα περιλάμβαναν περιφερική αρτηριακή νόσο (αυξάνει 4,83 φορές τον κίνδυνο εμφάνισης σοβαρής επιπλοκής άκρου), προηγούμενο έλκος ποδιών (2,16 φορές), προηγούμενο ακρωτηριασμό (2,00 φορές), τρέχον κάπνισμα (2,00 φορές), τη χρήση ινσουλίνης (1,86 φορές), τη στεφανιαία νόσο (1,67 φορές) και το να είναι κάποιος άνδρας (1,64 φορές). Άλλοι παράγοντες που βρέθηκαν να αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών συμβάντων στα άκρα περιλαμβάνουν εγκεφαλοαγγειακή νόσο (διαταραχές των αιμοφόρων αγγείων που επηρεάζουν τον εγκέφαλο), νευροπάθεια, πρώην κάπνισμα, μεγαλύτερη ηλικία και υψηλότερο επίπεδο A1C.

Το μοντέλο δημιουργεί βαθμολογία κινδύνου για γεγονός συμβάντος άκρου

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αυτούς τους παράγοντες και άλλους για να δημιουργήσουν μια βαθμολογία κινδύνου, στην οποία οι άνθρωποι λαμβάνουν βαθμολογία που κυμαίνεται από 6 έως 96 πόντους για να δείξουν τον κίνδυνό τους για ένα σημαντικό συμβάν άκρων. Αυτό το μοντέλο βρέθηκε να έχει ό, τι είναι γνωστό στα στατιστικά ως C-στατιστικά 0,822, που σημαίνει ότι ένα άτομο που καταλήγει να έχει ένα σημαντικό συμβάν άκρου θα έχει υψηλότερο σκορ κινδύνου σε σχέση με κάποιον που δεν έχει σημαντικό συμβάν άκρου 82,2% του χρόνου. Μια βαθμολογία 40 ή χαμηλότερη έδειξε κίνδυνο 0,8% ή χαμηλότερο σε σχέση με το εάν ένα άτομο θα βιώσει ένα σημαντικό συμβάν άκρων εντός τριών ετών. Ένα σκορ 65 έως 69 έδειξε κίνδυνο 11,8% για ένα συμβάν μεγάλου άκρου και ένα σκορ 85 έως 89 έδειξε κίνδυνο 64,5%.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είχαν αναπτύξει βαθμολογία κινδύνου με “καλή απόδοση” που θα μπορούσε να βοηθήσει στον εντοπισμό ατόμων που χρειάζονται περισσότερη φροντίδα και παρακολούθηση για να βοηθήσουν στην πρόληψη και τον εντοπισμό σημαντικών προβλημάτων άκρων – ειδικά εκείνων που δεν έχουν τεκμηριωμένο ιστορικό περιφερικής αρτηριακής νόσου.

Με πληροφορίες από Diabetes Self-Management