Η λήψη του ενέσιμου φαρμάκου για τον διαβήτη τύπου 2 Victoza (λιραγλουτίδη) οδήγησε σε μείωση της πρόσληψης σωματικού λίπους καθώς και σε βελτιωμένο έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα σε υπέρβαρους ενήλικες με διαβήτη τύπου 1, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Diabetes, Obesity and Metabolism.

Το Victoza αναπτύχθηκε ως θεραπεία για τον διαβήτη τύπου 2 και δεν έχει εγκριθεί επί του παρόντος ως θεραπεία για τον τύπο 1. Ωστόσο, οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν για το εάν αυτό το φάρμακο θα μπορούσε να έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε υπέρβαρα άτομα με τύπο 1, καθώς μια έκδοση υψηλότερης δόσης του έχει εγκριθεί ως θεραπεία που βοηθά στην απώλεια βάρους σε ορισμένα υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα.

Δεδομένου ότι τα άτομα με τύπου 1 είναι επιρρεπή στα ίδια προβλήματα που σχετίζονται με το βάρος με οποιονδήποτε άλλο είναι λογικό ότι ένα φάρμακο για τον διαβήτη τύπου 2 που είναι επίσης εγκεκριμένο ως θεραπεία απώλειας βάρους θα μπορούσε να αξίζει να διερευνηθεί.

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν ενήλικες με διαβήτη τύπου 1 που είχαν χρησιμοποιήσει αντλία ινσουλίνης για τουλάχιστον ένα χρόνο και είχαν επίπεδο A1C μεγαλύτερο από 7,5%, υποδηλώνοντας λιγότερο από τον βέλτιστο έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα. Οι συμμετέχοντες είχαν επίσης δείκτη μάζας σώματος μεγαλύτερο από 25, κατηγοριοποιώντας τους ως υπέρβαρους ή παχύσαρκους. Τους ανατέθηκε τυχαία να λαμβάνουν είτε Victoza είτε εικονικό φάρμακο μία φορά ημερησίως, αυξάνοντας σταδιακά την ποσότητα της ένεσης για να φτάσουν σε μια τελική δόση 1,8 χιλιοστόγραμμα ημερησίως έως την τρίτη εβδομάδα της μελέτης στην ομάδα Victoza. Και οι δύο ομάδες συνέχισαν τις καθημερινές τους ενέσεις για συνολικά 26 εβδομάδες.

Διαφορές μεταξύ ομάδων Victoza, εικονικού φαρμάκου

Μέχρι το τέλος της περιόδου της μελέτης, τα μέλη της ομάδας Victoza είχαν χάσει κατά μέσο όρο 4,6 κιλά σωματικού λίπους και 2,5 κιλά άλιπης μάζας. Αντίθετα, τα μέλη της ομάδας εικονικού φαρμάκου έχασαν κατά μέσο όρο μόνο 0,3 κιλά λίπους και 0,0 κιλά άλιπης μάζας. Οι συμμετέχοντες στην ομάδα Victoza μείωσαν επίσης την ενεργειακή τους πρόσληψη κατά περισσότερο από εκείνους στην ομάδα εικονικού φαρμάκου – κατά μέσο όρο 263 θερμίδες, σε σύγκριση με 215 θερμίδες – αλλά αυτή η διαφορά ήταν πολύ μικρή για να είναι στατιστικά σημαντική. Ωστόσο, τα μέλη της ομάδας Victoza μείωσαν την πρόσληψη πρόσθετων σακχάρων κατά μέσο όρο κατά 27%, ενώ τα μέλη της ομάδας εικονικού φαρμάκου αύξησαν την πρόσληψη πρόσθετων σακχάρων κατά μέσο όρο κατά 14% κατά τη διάρκεια της μελέτης.

Τα μέλη της ομάδας Victoza σημείωσαν μέση πτώση 2,4 μονάδων στην κλίμακα του δείκτη μάζας σώματος, ενώ τα μέλη της ομάδας εικονικού φαρμάκου είδαν πτώση μόνο 0,2. Η ομάδα Victoza σημείωσε επίσης μέση πτώση της A1C κατά 5 mmol/mol (0,45%), ενώ η ομάδα εικονικού φαρμάκου σημείωσε μέση αύξηση της A1C κατά 2 mmol/mol (0,18%). Υπήρξε επίσης σημαντική βελτίωση στην ομάδα Victoza στον χρόνο που αφιερώθηκε εντός του εύρους γλυκόζης αίματος στόχου — αύξηση 4,6% ή 66 λεπτά, σε σύγκριση με πτώση 4,8% ή 69 λεπτά στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου. Η μέση ημερήσια δόση ινσουλίνης μειώθηκε κατά 4,9 μονάδες στην ομάδα του Victoza, ενώ αυξήθηκε κατά 2,8 μονάδες στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.

Οι βελτιώσεις στον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα και η μειωμένη χρήση ινσουλίνης φαίνεται να είναι ευεργετικά αποτελέσματα και μπορεί να εξηγηθούν τουλάχιστον εν μέρει από τη μειωμένη πρόσληψη ζάχαρης και την απώλεια βάρους στην ομάδα Victoza. Απαιτείται περισσότερη έρευνα, σημείωσαν οι συγγραφείς της μελέτης, για να μάθουν πώς η λήψη Victoza ή σχετικών φαρμάκων θα μπορούσε να αλλάξει τις προτιμήσεις των τροφίμων με τρόπο που να οδηγεί σε διαφορές στα μετρημένα αποτελέσματα όπως το σωματικό λίπος και η χρήση ινσουλίνης.

Με πληροφορίες από Diabetes Self-Management